دلنوشته من تقدیم به یه سری از بایرنیای سایت

دیروز یه دوست بایرنی پستی گذاشته بود راجبه اینکه آرسنال دوستداشتنی ترِ یا دورتمند ؟ و چند نفر از دوستان بایرنی بودن که اصرار داشتن آرسنال یک تیم قابل ترحمّ ِ نه دوستداشتنی یا محترم. و این پستم در جواب اونهاست. قبل از هرچیز فوتبال توی حمایت یا دشمنی معنی پیدا میکنه نه ترحم، حمایت از تیم خودی و دشمنی با حریف. همچنین همه میدونیم که آرسنال هوادارای زیادی داره و نیاز به حمایت فن های تیمی مثل بایرن نداره. اینکه فن های سایر تیما نسبت به ما لطف دارن و ارسنالو دوستداشتنی میدونن ، فقط دارن بزرگواری و شخصیت خودشونو نشون میدن که ممنونم ازشون. دلیل های زیادی میتونه داشته باشه مثل سبک بازی ، بازیکن ساز بودن ، تاریخ غنی یا هرچیزیکه مدّ ِ نظر شماست ولی میخام به اون دوست بایرنی یه خصوصیتی رو بگم که توی آرسنال هست و هیچوقت توی بایرن نبوده و نخواهد بود و اونم رفتار بزرگوارانست. اون دوستای بایرنی میگفتن آرسنال قابل ترحم و هی پنج ، پنج می کردن و یادشون نبود اگه ۵ تا به ما زدن ولی در عوض تیمایی مثل رئال و پاریس چه بلایی سرشون اوردن توی الیانز آرنا و آتیش زدن اونجا رو. یه خصوصیتی که باشگاه های بزرگ از جمله آرسنال دارن خصوصیتیه که مربوط به عکس این پستِ. ما توی هشت بازیه اخیرمون با چلسی فقط یه بار باختیم و اونا رو از سه جام مختلف حذف کردیم ولی هیچوقت چلسی فنا رو تحقیر نکردیم ، بازی شروع شد ، تموم شد و بردیم و تموم ، به راحتی فراموش کردیم و به رفاقتمون ادامه دادیم. برعکس ماجرا همین چلسی ، لیور یا منچستر ما رو سنگین بردن ولی ما رو تحقیر نکردن چون روحیهٔ بزرگ و بزرگوارانه دارن ولی شما بایرنیا دوست دارین مدام بقیه رو تحقیر کنین و با خار کردن بقیه خودتونو بزرگ نشون بدین. لینک پست دیروزhttps://www.tarafdari.com/comment/10688443#comment-10688443