داستان یک شهر(11)؛ ملبورن: مهد مد و سینما، شهرآوردی به قدمت یک دهه

طرفداری- ملبورن، شهر فرهنگ و هنر و گردشگری. پایتخت ایالت ویکتوریا در استرالیا با جمعیتی در حدود 4 میلیون نفر. با 38 درصد شهروند خارجی و بدون داشتن حتی یک فقیر. بوستان شهری در سرزمین کانگورو ها که به انتخاب مجله مرکز مرسز یکی از ده شهر برتر دنیا برای زندگی تلقی می شود. مهد صنعت سینما و فیلم سازی، رقص باله و صنعت مد. شیرین و نوستالوژیک برای ما، ایرانی ها و جذاب و خاص برای جهانیان. شهری خاص؛ ملبورن!برای اینکه آخرین تقابل هیجان انگیز شهر ملبورن را به خاطر بیاورید، لازم نیست خیلی به عقب برگردید؛ دیداری که دو تیم در 14 اکتبر برگزار کردند و با پیروزی 2 بر 1 ملبورن سیتی خاتمه یافت.

مطمئنا دربی هایی به مراتب معروف تر از دربی ملبورن در دنیای فوتبال وجود دارد، اما تقابل ملبورن ویکتوری و ملبورن سیتی نیز در سال های اخیر، با شور و هیجان بالایی دنبال شده است.

باشگاه ملبورن سیتی در سال 2009 تاسیس شد و در ابتدا ملبورن هارت نام داشت. این تیم در اواسط سال 2014 توسط گروه City Football خریداری شد و از این تاریخ به بعد با مالکیت و مدیریت جدید اداره می شود. در آگوست سال 2015، این گروه توانست مالکیت کامل این باشگاه را به خود اختصاص دهد. این باشگاه بازی های خانگی خود را در ورزشگاه مستطیلی ملبورن برگزار می کند که به AAMI Park نیز معروف است. این ورزشگاه 30 هزار نفری در مرکز شهر ملبورن قرار دارد. همچنین تیم جوانان این باشگاه نیز در رقابت های لیگ جوانان کشور استرالیا حضور دارد.

دیگر باشگاه شهر ملبورن، یعنی ملبورن ویکتوری در سال 2004 تاسیس شد. ویکتوری به عنوان پرطرفدارترین و موفق ترین باشگاه کشور شناخته می شود. آن ها تنها باشگاه استرالیا محسوب می شوند که هر 4 جام داخلی را تصاحب کرده اند. نام ورزشگاه اختصاصی این تیم، استادیوم اتحاد است که 56 هزار تماشاگر را در خود جای می دهد. این باشگاه هوادارانی در تمام شهرهای استرالیا دارد و همانند همشهری خود ملبورن سیتی، مقر آن در مرکز شهر ملبورن است.پس از انحلال لیگ ملی فوتبال در سال 2003، رقابت های جدیدی در سطح کشور راه اندازی شد با قانونی عجیب! طبق این سیاست جدید، از هر شهر تنها یک تیم می توانست در رقابت های لیگ حضور داشته باشد. ملبورن ویکتوری توانسته بود مجوزهای لازم برای شرکت در رقابت ها را کسب کند. این قانون همچنین مشخص کرد که یک تیم برای 5 سال می تواند در رقابت های لیگ یا همان A-League حضور داشته باشد؛ ملبورن ویکتوری تا فصل 2010/11 در این رقابت ها حاضر بود و توانست جایگاهی برای خود را در بازارهای شهر ملبورن کسب کند.

شاید این دربی به اندازه دیدار اف سی سیدنی و ویکتوری، دو تیم از دو شهر بزرگ کشور استرالیا معروف نباشد، اما اگر روز به روز و با گذشت هر فصل، بیشتر و بیشتر از این دیدار شنیدید، شگفت زده نشوید.

نکته جالب این است که اولین دربی دو تیم شهر ملبورن در تاریخ 8 اکتبر 2010 برگزار شد. ملبورن هارت (که بعدها به ملبورن سیتی تغییر نام داد)، با وجود 10 نفره شدن موفق شد در این دیدار با نتیجه 2 بر 1 پیروز شود.

پس از زمان تغییر نام باشگاه ملبورن هارت به ملبورن سیتی در ژانویه 2014 و تملک آن توسط گروه مالکان باشگاه منچسترسیتی، این تیم برای نشان دادن هویت خود تقلا می کند. آن ها حتی رنگ پیراهن خود را نیز از راه راه قرمز و سفید به آبی آسمانی، یعنی مشابه رنگ پیراهن منچسترسیتی تغییر داده اند. اگرچه پیراهن دوم آن ها تا حدودی مشابه ترکیب قرمر و سفید پیراهن سابق است، اما این تغییر رنگ در پیراهن، چندان به مذاق هواداران این تیم خوش نیامده است؛ درست همانند زمانی که باشگاه کاردیف سیتی رنگ پیراهن اصلی خود را از آبی به قرمز رنگ تغییر داد. در اینگونه موارد، به نظر می رسد خواست و قدرت هواداران نادیده گرفته می شود. حتی در اعتراض به این تغییر رنگ در پیراهن باشگاه ملبورن سیتی، یک صفحه در فیسبوک نیز راه اندازی شد. شعار آن ها در این صفحه این بود: "ما از سرمایه گذاری گروه CFG در باشگاهمان استقبال و حمایت می کنیم، اما نمی توانیم تحمل کنیم که پیراهن تیم به رنگ آبی ملوانان تغییر یابد، رنگی که رقیب همشهری ما نیز از آن استفاده می کند."

مالکان باشگاه برای کم کردن این اعتراضات در ابتدای فصل 2015/16 شال قرمز رنگ تیم را در فروشگاه باشگاه عرضه کردند، اما همچنان نارضایتی هایی وجود داشت، این مساله در دیدار تیم مقابل سیدنی نمود بیشتری پیدا کرد؛ در این دیدار که با پیروزی ملبورن سیتی همراه شد، در بخشی از جایگاه تماشاگران بنری به چشم می خورد که روی آن نوشته شده بود: "تیم ما، رنگ های ما".

کامرون اوسترلوند در مقاله ای در گاردین تحت عنوان " رئیس باشگاه قرمز و سفید" اینگونه می گوید: "زمانی که باشگاهی در مسیر توسعه و پیشرفت قرار می گیرد، مهم است که برخی اصول که بخشی از هویت باشگاه است حفظ شود، و رنگ های سفید و قرمز بخش بزرگی از هویت باشگاه ملبورن هارت محسوب می شود. تغییر نام یک تیم شاید زیاد مهم نباشد، اما رنگ های باشگاه مطمئنا چیزی است که 95 و یا حتی 99 درصد هواداران تیم دوست ندارند تغییر کند." در واقع، در این باشگاه شاهد جنگ بر سر رنگ ها بودیم! در سوی دیگر شهر، آبی، سفید و نقره ای رنگ های ملبورن ویکتوری هستند. پیراهن اول تیم آبی رنگ است و از پیراهن سفید رنگ نیز به عنوان پیراهن دوم تیم استفاده می شود.دو تیم تا کنون 24 بار در رقابت های رسمی مقابل یکدیگر صف آرایی کرده اند که نتایج به دست آمده از نزدیکی دو تیم حکایت دارد؛ 10 پیروزی برای ویکتوری و 9 پیروزی برای سیتی حاصل شده است و 5 دیدار نیز با نتیجه تساوی به پایان رسیده است. در مجموع این دیدار ها، 41 گل توسط ویکتوری به ثمر رسیده است و سهم ملبورن سیتی نیز 37 گل بوده است. بسارت بریشا از ملبورن ویکتوری با 9 گل زده، بهترین عملکرد را در دربی داشته است و هم تیمی او، آرشی تامسون نیز با 6 گل در مکان دوم برترین گلزنان دربی ملبورن قرار دارد. برونو فورنارولی، بازیکن اروگوئه ای ملبورن سیتی با 4 گل زده بهترین گلزن این تیم دربی محسوب می شود.

در طی تاریخچه کوتاه از تاسیس این دو تیم، 11 بازیکن سابقه حضور در هر دو تیم را دارند که از میان آن ها، 10 بازیکن استرالیایی هستن و فِردِ برزیلی، تنها خارجی این جمع محسوب می شود.

بهترین پیروزی در تقابل های دو تیم به برد 4 بر 0 سیتی مقابل ویکتوری در اول مارس سال 2014 مربوط می شود. بسارت بریشا، بازیکن آلبانیایی ملبورن ویکتوری موفق شد از 7 فوریه 2015 تا 19 دسامبر همان سال، در 4 دربی پیاپی دو تیم گلزنی کند و از این نظر رکورد دار محسوب می شود.

تقابل دو تیم، مخصوصا پس از تغییر نام و مالکیت در باشگاه ملبورن سیتی، قدمت چندانی ندارد و این رقابت دو جانبه هنوز سال های ابتدایی عمر خود را سپری می کند. با این حال، اگر سیتی بتواند به حکمرانی و برتری ویکتوری خاتمه دهد، می توان امیدوار بود که دربی ملبورن به یکی از جذاب ترین ها در نوع خود در نیمکره جنوبی تبدیل شود. افزایش تعداد هواداران و البته پول گروه منچسترسیتی می تواند به یکی از مهمترین عوامل در پر رنگ تر شدن جایگاه این دربی در نزد هواداران فوتبال تبدیل شود.

به قلم مت گالت از سایت TheseFootballTimes

داستان یک شهر (1)؛ بارسلونا: تقابل همیشگی با دولت مرکزی، تبِ دربی کاتالونیا

داستان یک شهر (2)؛ بوگوتا: شهر سیاستمداران و قانون گذاران، باشگاه میلیونرها

داستان یک شهر (3)؛ میلان: دیار خوشتیپان، خاستگاه دلامادونینای پرتنش و مهیج

داستان یک شهر (4)؛ تهران: هیجان سرخابی، شهر دود و دربی

داستان یک شهر (5)؛ کازابلانکا: از استعمار تا استقلال، خانه راجا و الوداد

داستان یک شهر (6)؛ استانبول: محل تلاقی اروپا و آسیا، دربی بین قاره ای

داستان یک شهر (7)؛ نیویورک: شهر آسمان خراش ها، خانه ستارگان پا به سن گذاشته دنیای فوتبال

داستان یک شهر (8)؛ مونته ویدئو: میزبانی برای میهمانان اروپایی، خشونتی فوتبالی از جنس آمریکای جنوبی

داستان یک شهر (9)؛ هامبورگ: باز هم بندری فوتبالی، با طعم تقابل هامبورگ و سن پائولی

داستان یک شهر(10)؛ منچستر: متاثر از انقلاب صنعتی اروپا، شیاطین در مقابل سیتیزن ها