نگاهی اجمالی به زندگی پسرک موطلایی تورین

" پاول یک فوق ستاره است. تا به حال هافبکی به خوبی او ندیده ام."

                                                                                                                                                               میشاییل بالاک
 

طرفداری- داستان پسر کوچولوی موطلایی ما از سال 1972 و تولد در شهر خپ چک از پدر و مادری چکسلواکی تبار بنام واتسلاو و آنا شروع می شود. پاول ندود تا دوره نوجوانی در تیم های زادگاهش بازی کرد تا اینکه برای خدمت سربازی مجبور شد به باشگاه دوکلاپراگ چک برود. دو سال بازی درخشان کافی بود تا بزرگترین و پرافتخارترین تیم چک، اسپارتا پراگ، پاول جوان را در سال 93 به خدمت بگیرد.

فصل اول نا امید کننده بود و پاول ما نیمکت نشین، اما سال بعد توانست خود را اثبات کند و نوید ظهور یک ستاره از اروپای شرقی را بدهد. او در سال 94 اولین بازی ملی خود را برای تیم جمهوری چک انجام داد! پیشرفتی فوق العاده! پیشرفت ادامه داشت و او تک ستاره اسپارتا بود. پس از درخشش در یورو 96، باشگاه PSV توانست با ندود قرارداد امضا کند اما پیچیدگی ها آغاز شد! پای کرانیوتی و زدنک زمن، هموطن پاول، در میان بود. ندود 24 ساله که هنوز برای باشگاه هلندی بازی نکرده بود در انتقالی عجیب به باشگاهی در اسلواکی منتقل شد و از آنجا با مبلغی در حدود 10 میلیون یورو به لاتزیو پیوست.

حرکت به سوی اوج ادامه داشت و حتی پالیوکا، پروتزی، جیجی بوفون و سایر دروازه بانان مشهور کالچو با شوت های سهمناک  پسرک مو طلایی به دردسر می افتادند. او با لاتزیو توانست قهرمان سری آ شود. لاتزیویی که پس از 24 سال قهرمان سری آ شد، جام در جام اروپا را فتح کرد. ندود، بهترین بازیکن بیانکوچلستیِ کهکشانی بود. بهتر از امثال ویری،  فیوره و .... یوونتوس حریف مورد علاقه ندود برای گلزنی بود تا آنجا که لوچانو موجی مدیرورزشی یوونتوس چاره کار عدم گل خوردن تیمش مقابل ندود را در خرید او دید. او که با فروش زیدان پول خوبی گیرش آمده بود، سرجیو کرانیوتی را راضی کرد اما مانع اصلی انتقال خود پاول بود!

او می خواست به لاتزیوی در شرف ورشکستگی وفادار بماند. موجی باهوش به ندود اصراری نکرد و فقط یک بلیط سفر به تورین را برای وی گرفت. پاول به تورین سفر کرد و بلافاصله شیفته این شهر تاریخی شد. همه چیز تمام شد. هفته بعد پسر مو طلایی با مبلغ 40 میلیون در تابستان 2001، به دل آلپی آمد. در فصل اول حضورش در یوونتوس اوضاع خوب بود و توانست همراه با بانوی پیر دومین اسکودتوی پیاپی را کسب کند. فصل 03-2002، نقطه عطف فوتبالی پسر بلوند تورین بود. او نزد هواداران بیانکونری بسیار محبوب بود و توانست همه کاره یوونتوس شود. او در ژانویه 2003 به انتخاب مجله فرانس فوتبال با کنار زدن توتی، بکهام، فیگو، رائول، هانری و زیدان توانست توپ طلای اروپا را دریافت کند. روزهای خوبی برای پاول بود و یوونتوس توانست با جادوی او رئال مادرید کهکشانی را در نیمه نهایی چمپیونز لیگ شکست دهد اما با قانون سختگیرانه یوفا و خطای بچگانه او، تراژدیک ترین نقطه فصل را برایش رقم زد. ندود دو کارته شد و مهم ترین دیدار عمرش را از دست داد. فرجام خواهی های یوونتوس کارگر نبود و یوونتوس بدون ندود سرگردان تر از همیشه فینال را در ضربات پنالتی واگذار کرد. 

جمهوری چک با بازیکنانی چون پاول ندود، پتر چک، توماس روسیچکی، یان کولر و میلان باروش یکی از مدعیان اصلی قهرمانی یورو 2004 بود. آنها توانستند تا مرحله نیمه نهایی پیش بروند اما بدشانسی های پاول ادامه داشت و او مصدوم شد و یاران وی نتوانستند در غیابش اتوبوس اتوری هاگل را چپ کنند. جام جهانی 2006 هم افتضاح بود. چک نتوانست علاوه بر ایتالیا، بر غنا و ایالات متحده غلبه کند و در مرحله گروهی حذف شد و پاول 34 ساله از تیم ملی خداحافظی کرد.
سال 2005 و 2006 یوونتوس موفق به قهرمانی سری آ شد اما به دلیل رسوایی کالچو پولی قهرمانی های این تیم پس گرفته شد و یووه به سری بی تبعید شد اما وفاداری در خون پاول بود. او در حالی که به پایان عمر فوتبالی خود نزدیک می شد و می توانست به کشور های عربی و امریکا برای بدست اوردن پول برود، به همراه دلپیرو، بوفون، ترزگه و کامورانزی در یووه باقی ماند و بانوی پیرش را ترک نکرد و تبدیل به اسطوره جاودان یوونتوس شد. بیانکونری دوباره به سری آ برگشت اما پسر بلوند تورین به پایان راه نزدیک می شد. یوونتوس سه فصل بعد را با رتبه های دوم، سوم وچهارم به پایان رساند و سرانجام در 31 می 2009، پاول ندود 37 ساله برخلاف الکس دلپیرو بدون اسکودتو در دل آلپی به طرز غریبانه ای از دنیای فوتبال خداحافظی کرد. او در مدت 8 سال بازی برای یوونتوس 247 بازی برای این تیم انجام داد و 50 گل به ثمر رساند. او هم اکنون مدیر اجرایی یوونتوس است.