یورویی که فقط نتیجه‌اش مهم نیست

نامه کاپیتان؛ یوسوا کیمیش از شب تلخ حذف مقابل اسپانیا می‌گوید

۱٬۲۷۱ بازدیدیکشنبه ۰۹ دی ۱۴۰۳ - ۱۹:۲۲

یوسوا کیمیش در بازی هلند و آلمان در مرحلۀ گروهی لیگ ملت‌های اروپا؛ سال 2024

مهدی ابراهیمی

طرفداری | پس از خداحافظی مانوئل نویر از عرصه فوتبال ملی، بحث‌های زیادی پیرامون اینکه چه کسی باید بازوبند کاپیتانی تیم ملی آلمان را ببندد، ایجاد شد. بااین‌حال یولیان ناگلزمان در نهایت تصمیم گرفت تا این مسئولیت را بر عهده یوسوا کیمیش بگذارد.

اکنون در روزهای پایانی سال 2024، یوسوا کیمیش در یک نامه در فرانکفورتر آلگماینه به‌عنوان کاپیتان تیم ملی آلمان درباره سال پر فراز و نشیبی که پشت سر گذاشتند، به‌خصوص حذف تلخ مقابل تیم ملی اسپانیا در مرحلۀ یک‌چهارم نهایی یوروی خانگی، صحبت کرده است.

بازی مقابل اسپانیا، احساسی‌ترین بازی ملی من بود

به‌عنوان پدری با چهار فرزند کوچک، هر شب با کم‌خوابی دست‌وپنجه نرم می‌کنم. بااین‌حال تقریباً هرگز شبی را بدون خوابیدن پشت سر نمی‌گذارم؛ اما تابستان امسال، این اتفاق افتاد؛ شب بعد از بازی یک‌چهارم نهایی مقابل اسپانیا. برای من، این احساسی‌ترین بازی ملی بود که تا حالا انجام داده‌ام. مسابقه‌ای که همه ما دوست داشتیم دوباره آن را انجام دهیم؛ اما این امکان‌پذیر نیست. ما خوب بازی کردیم و تمام تلاش‌مان را کردیم؛ ولی در خانه حذف شدیم. همه ما مجبور بودیم با این موضوع کنار بیاییم. نشستیم و صحبت کردیم. برخی حتی تا صبح صحبت می‌کردند، تا اینکه بقیه برای صبحانه سر می‌رسیدند. در یک فضای عجیب بین ناامیدی شدید و چیزی ویژه قرار داشتیم.

اتحاد و همدلی ما در تیم ملی بسیار خاص بود

چیزی که طی این مدت خاص بود، اتحاد و همدلی ما بود. همه خودخواهی خود را کنار گذاشتند و خود را در خدمت تیم قرار دادند. ما روی کار خود متمرکز بودیم، اما درعین‌حال به‌نوعی آرام نیز بودیم. سخت کار کردیم و البته از آن لذت بردیم. در طول سفرهای اتوبوسی، در هتل قبل از بازی‌ها و به‌ویژه در خانه کوچک خودمان در هرتسوگن‌آوراخ، ما زمان زیادی را با هم گذراندیم، بازی‌ها را با هم تماشا کردیم و در این هنگام دوستی‌هایی شکل گرفت. بین بازی‌ها، خانواده‌های خود را می‌دیدیم و آن‌ها از ما حمایت می‌کردند. من سپاس‌گزارم که آن‌ها نیز توانستند این فضا را تجربه کنند و بخشی از گروه باشند. اکنون آن‌ها می‌توانند بهتر درک کنند که چه روحیه‌ای در تیم وجود دارد و چرا همه ما می‌خواهیم بخشی از آن باشیم.

باور داشتیم می‌توانیم دستاورد بزرگی داشته باشیم

البته، چون به‌عنوان یک تیم در زمین خوب کار کردیم، توانستیم از همه این لحظات لذت ببریم. همه ما همواره اعتقاد داشتیم که می‌توانیم به دستاورد بزرگی برسیم. فضای کشور ما را با خود همراه کرد. تصاویر راهپیمایی هواداران به ما انگیزه داد. جو ورزشگاه‌ها در هر یک از بازی‌های ما آتشین بودند، در مونیخ، فرانکفورت، دورتموند و اشتوتگارت. احساسات، آدرنالین، حس ایستادن در زمین با پیراهن آلمان در آن لحظات، غیر قابل توصیف است. حداقل من نمی‌توانم.

حس و حال قدیمی به تیم ملی آلمان برگشته است

شب آخر، با وجود ناامیدی از حذف شدن، بی‌خوابی، گفت‌وگوهای فراوان و همچنین سکوت سنگین، به من کمک کرد تا بفهمم که نمی‌توانیم این مسابقات را تنها به نتیجه ورزشی‌اش تقلیل دهیم. چیزی دوباره سر برآورده، بین ما به‌عنوان یک تیم و انگار کل کشور. درست همان‌طور که من آن را در کودکی تجربه کردم. درست همان‌طور که باید باشد. من آن حس را با خود بردم. دقیقاً به همین دلیل است که من با لبخند به تابستان گذشته نگاه می‌کنم و همچنین با کمی غرور.

شکست تلخ آلمان مقابل اسپانیا در یورو 2024

بازی مقابل اسپانیا، احساسی‌ترین بازی ملی من بود

به‌عنوان پدری با چهار فرزند کوچک، هر شب با کم‌خوابی دست‌وپنجه نرم می‌کنم. بااین‌حال تقریباً هرگز شبی را بدون خوابیدن پشت سر نمی‌گذارم؛ اما تابستان امسال، این اتفاق افتاد؛ شب بعد از بازی یک‌چهارم نهایی مقابل اسپانیا. برای من، این احساسی‌ترین بازی ملی بود که تا حالا انجام داده‌ام. مسابقه‌ای که همه ما دوست داشتیم دوباره آن را انجام دهیم؛ اما این امکان‌پذیر نیست. ما خوب بازی کردیم و تمام تلاش‌مان را کردیم؛ ولی در خانه حذف شدیم. همه ما مجبور بودیم با این موضوع کنار بیاییم. نشستیم و صحبت کردیم. برخی حتی تا صبح صحبت می‌کردند، تا اینکه بقیه برای صبحانه سر می‌رسیدند. در یک فضای عجیب بین ناامیدی شدید و چیزی ویژه قرار داشتیم.

اتحاد و همدلی ما در تیم ملی بسیار خاص بود

چیزی که طی این مدت خاص بود، اتحاد و همدلی ما بود. همه خودخواهی خود را کنار گذاشتند و خود را در خدمت تیم قرار دادند. ما روی کار خود متمرکز بودیم، اما درعین‌حال به‌نوعی آرام نیز بودیم. سخت کار کردیم و البته از آن لذت بردیم. در طول سفرهای اتوبوسی، در هتل قبل از بازی‌ها و به‌ویژه در خانه کوچک خودمان در هرتسوگن‌آوراخ، ما زمان زیادی را با هم گذراندیم، بازی‌ها را با هم تماشا کردیم و در این هنگام دوستی‌هایی شکل گرفت. بین بازی‌ها، خانواده‌های خود را می‌دیدیم و آن‌ها از ما حمایت می‌کردند. من سپاس‌گزارم که آن‌ها نیز توانستند این فضا را تجربه کنند و بخشی از گروه باشند. اکنون آن‌ها می‌توانند بهتر درک کنند که چه روحیه‌ای در تیم وجود دارد و چرا همه ما می‌خواهیم بخشی از آن باشیم.

باور داشتیم می‌توانیم دستاورد بزرگی داشته باشیم

البته، چون به‌عنوان یک تیم در زمین خوب کار کردیم، توانستیم از همه این لحظات لذت ببریم. همه ما همواره اعتقاد داشتیم که می‌توانیم به دستاورد بزرگی برسیم. فضای کشور ما را با خود همراه کرد. تصاویر راهپیمایی هواداران به ما انگیزه داد. جو ورزشگاه‌ها در هر یک از بازی‌های ما آتشین بودند، در مونیخ، فرانکفورت، دورتموند و اشتوتگارت. احساسات، آدرنالین، حس ایستادن در زمین با پیراهن آلمان در آن لحظات، غیر قابل توصیف است. حداقل من نمی‌توانم.

حس و حال قدیمی به تیم ملی آلمان برگشته است

شب آخر، با وجود ناامیدی از حذف شدن، بی‌خوابی، گفت‌وگوهای فراوان و همچنین سکوت سنگین، به من کمک کرد تا بفهمم که نمی‌توانیم این مسابقات را تنها به نتیجه ورزشی‌اش تقلیل دهیم. چیزی دوباره سر برآورده، بین ما به‌عنوان یک تیم و انگار کل کشور. درست همان‌طور که من آن را در کودکی تجربه کردم. درست همان‌طور که باید باشد. من آن حس را با خود بردم. دقیقاً به همین دلیل است که من با لبخند به تابستان گذشته نگاه می‌کنم و همچنین با کمی غرور.