سکانس پایانی فیلم مرثیه‌ای برای یک رویا

آرزو و خیال و امیدهایی که از دست رفتن.

همه زانوی غم بغل گرفتن....

شایدم مثل نوزادی هستن که توی رحم دست و پاشو جمع کرده و آماده تولد و ورود به دنیای جدیده..

تا شاید این زمستون و دوران تباهی تموم و بهاری پیدا بشه..