۱۰ بازیکن برتر تاریخ آرژانتین
|
۱۰- خاویر زانتی
مدافع کناری سابق آرژانتینی و اسطوره باشگاه اینترمیلان و تیم ملی فوتبال آرژانتین بود.شماره ۴ زانتی در باشگاه اینتر بسته شده تا برای همیشه ۴اینتر افسانه ای باقی بماند. وی در سال ۱۹۹۵ به این تیم ایتالیایی پیوست و از سال ۱۹۹۹ بازوبند کاپیتانی این تیم سرشناس را بر بازو می‌بست.
در اینتر به زانتی لقب تراکتور داده‌اند. این لقب به واسطه قدرت بدنی، جسارت و استقامت کاپیتان زانتی به وی داده شده‌است. پست تخصصی زانتی دفاع و هافبک راست است ولی بخاطر توانایی‌های بالای او مربیان در بسیاری از پست‌های گوناگون از او استفاده می‌کردند.
زانتی چندی پیش هشتصدمین بازی خود را با پیراهن اینتر انجام داد و رکورد تعداد بازی جوزپه برگومی را شکسته بود. وی بیشترین بازی را در تاریخ باشگاه اینتر انجام داده بود. با توجه به آمادگی بالای زانتی رکوردی دست نیافتنی در باشگاه اینترمیلان از خود بجای گذاشت.
یکی از دلایل شهرت زانتی اقدامات خیر خواهانه این بازیکن و همسرش می‌باشد. خاویر و همسرش مسئولیت چندین مرکز نگهداری از کودکان بی سرپرست را بر عهده دارند. همچنین خاویر مدرسه فوتبال ویژه‌ای برای کودکان بی سرپرست در کشور آرژانتین دایر کرده‌است. دانیل پاسارلا، اولین سرمربی تیم ملی آرژانتین بود که زانتی را به تیم ملی فرا خواند. زانتی اولین بار ۱۶ نوامبر سال ۱۹۹۴ در بازی مقابل شیلی پیراهن آرژانتین را بر تن کرد. پیراهنی که ۱۴۵ بار آن را پوشیده‌است و کاپیتان تاریخ کشورش محسوب می‌شد. زانتی در دو جام جهانی ۱۹۹۸ و ۲۰۰۲ نیز به میدان رفته‌است ولی در جام جهانی ۲۰۰۶ و ۲۰۱۰ با تصمیم عجیب مربیان آرژانتین به تیم ملی دعوت نشد تا شانس حضور در ۴ جام جهانی پیاپی را از دست بدهد. وی در المپیک ۱۹۹۶ آتلانتا نیز با تیم ملی کشورش شرکت داشت و به مدال نقره رسید.
حساس‌ترین گل زانتی با پیراهن آرژانتین به جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه و بازی حیثیتی آرژانتین-انگلستان در مرحلهٔ یک‌هشتم نهایی برمی‌گردد. آرژانتین که با ۹ امتیاز و به عنوان تیم اول از گروه خود صعود کرده بود در مرحلهٔ یک‌هشتم باید به مصاف انگلیس می‌رفت. آرژانتین ۲–۱ از حریف خود عقب بود که زانتی پاس کوتاه خوان سباستین ورون از روی ضربه آزاد را دریافت کرد و با چرخش ۱۸۰ درجه توپ را به گوشه دروازه انگلستان کوبید. بازی با نتیجه ۲–۲ خاتمه یافت و آرژانتین توانست در ضربات پنالتی با پیروزی بر انگلستان به مرحله بعد راه یابد. البته در مرحلهٔ بعد آرژانتین با شکست ۱–۲ مقابل هلند از دور رقابت‌ها حذف شد.
در جام جهانی ۲۰۰۲ کره-ژاپن هم، آرژانتین که قبل از شروع جام یکی از مدعیان اصلی کسب جام جهانی بود با نمایشی دور از انتظار با کسب یک پیروزی، یک تساوی و یک شکست، از صعود به دور بعد بازماند تا زانتی و آرژانتین دست خالی جام را ترک کنند.
زانتی پس از کوپا آمریکای 2011 آرژانتین، که با عدم موفقیت میزبان (آرژانتین) همراه بود از تیم ملی خداحافظی کرد.
افتخارات
اینتر میلان
سری آ(۵):۰۶–۲۰۰۵؛ ۰۷–۲۰۰۶؛ ۰۸–۲۰۰۷؛ ۰۹–۲۰۰۸؛ ۱۰–۲۰۰۹ جام یوفا(۱):۹۸–۱۹۹۷ کوپا ایتالیا(۴):۰۵–۲۰۰۴؛ ۰۶–۲۰۰۵؛ ۱۰–۲۰۰۹؛ ۱۱–۲۰۱۰ سوپر جام فوتبال ایتالیا(۴):۲۰۰۵؛ ۲۰۰۶؛ ۲۰۰۸؛ ۲۰۱۰ جام باشگاه‌های اروپا(۱):۱۰–۲۰۰۹ جام باشگاه‌های جهان(۱):۲۰۱۰ لیگ قهرمانان اروپا: ۲۰۱۰-۲۰۰۹
تیم ملی
مسابقات کشورهای آمریکا ۱۹۹۵: مدال طلا المپیک ۱۹۹۸ آتلانتا: مدال نقره
|
|---|
|
9- آنخل آمادئو لابرونا
متولد او در 28 سپتامبر 1918 است
در تاریخ فوتبال آرژانتین نام لابرونا به عنوان یكی از بزرگترین اساطیر فوتبال این كشور شناخته می‌شود. نه تنها به خاطر درخشش او به عنوان یك هافبک مهاجم چپ در ریورپلاته و تیم‌ملی آرژانتین، بلكه به جهت پایداری و استقامت او در میادین فوتبال و حضور 29 سال او در سطح اول فوتبال آمریكای جنوبی؛ چیزی شبیه به "استانلی ماتیوس" در فوتبال بریتانیا. آنخل لابرونا چهل ساله بود كه از او برای بازی در تیم ملی آرژانتین در جام جهانی 1958 (سوئد) دعوت به عمل آمد تا وی تعداد بازی‌های ملی خود را به 37 برساند. او در این بازی‌ها 17 گل به ثمر رساند. هر چند جام جهانی 1958 با نتایجی شرم‌آور برای آلبی سلسته (تیم ملی آرژانتین) به پایان رسید و این تیم با شکست (6-1) مقابل چکسلواکی تلخ‌ترین شکست خود را تا آن روز تجربه کرد اما دوران بازی لابرونا در تیم ملی آرژانتین همواره این چنین نبود و آلبی سلسته در سال‌های 1946 و 1955 دو بار قهرمان مسابقات سودآمه ریکانا شد. مسابقاتی که امروزه با نام کوپا آمه ریکا شناخته می شود.
لابرونا در سال 1942 از میادین فوتبال كناره‌گیری كرد در حالی كه سال‌های پایانی فوتبال خود را در پلاتنسه (آرژانتین)، گرین كراس (شیلی) و رامپلا خونیورز (اروگوئه) سپری كرد. او بعدها مربی ریورپلاته شد و این تیم را در سال 1968 قهرمان جام باشگاه‌های آمریكای جنوبی كرد. عنوانی كه دیگر نصیب این تیم نشد.
مهاجم نامدار ریورپلاته و آرژانتین در 19 سپتامبر 1983 دارفانی را وداع گفت. آنخل آمادئو لابرونا در هنگام مرگ 64 سال داشت و علت مرگ او حمله قلبی اعلام شد. هر چند جسم او در گورستان لاچاکاریتا بوئنوس آیرس به خاک سپرده شد، اما او چنان جایگاهی نزد طرفداران تیم خود داشت که هر ساله در روز 28 سپتامبر، هواداران ریور پلاته "روز بین‌المللی طرفداران ریورپلاته" را برای ادای احترام به یکی از بزرگترین چهره‌های این باشگاه جشن می‌گیرند، روزی که لابرونا در آن، متولد شد.
|
|---|
|
۸- اوبالدو فیلول زاده ۲۱ ژوئیه ۱۹۵۰ بوینس آیرس) بازیکن فوتبال حرفه‌ای بازنشسته اهل آرژانتین است که در پست دروازبانی ایفای نقش می‌کرده است. وی سنگربانی از دروازهٔ تیم ملی آرژانتین در جام‌های جهانی ۱۹۷۴، ۱۹۷۸ و ۱۹۸۲ را بر عهده داشت. او با آرژانتین فاتح جام جهانی ۱۹۷۸ شد. از وی به عنوان یکی از بهترین دروازبان تاریخ آرژانتین یاد می‌شود. در سال ۲۰۰۹ فدراسیون فوتبال آرژانتین اعلام کرد به دروازبانی که در مسابقات لیگ فوتبال این کشور کمترین گل را دریافت کند جایزه‌ای با نام اوبالدو فیلول اهدا خواهد کرد، وی معروف به اردک بود .
|
|---|
|
۷- گابریل باتیستوتا
(زادهٔ ۱ فوریهٔ ۱۹۶۹) بازیکن سابق فوتبال اهل آرژانتین است. لقب او در اوج شهرتش باتی گل (Batigol) به معنای باتیستوتای گل زن بود. او با ۵۶ گل ملی بعد از لیونل مسی دومین گلزن برتر تاریخ تیم ملی فوتبال آرژانتین می‌باشد. وی یکی بهترین بازیکنان جهان در دوره فوتبالی خود و همچنین از بهترین مهاجمان نوک تاریخ فوتبال به‌شمار می‌رود. ۹ فصل در فیورنتینا بود و بعد ۳ سال در رم در كنار توتی، كاسانو، امرسون، و ساموئل بازی كرد. او در فصل پیش با العربی آقای گل لیگ دسته اول قطر شد.لقب او در زمان اوج شهرتش باتی گل به معنای باتیستوتای گلزن بود.در خصوص این بازیكن می توان به این مطلب اشاره كرد كه او بی شك بعد از مارادونا افسانه ای آرژانتین بی نظیرترین گلزن تاریخ آرژانتین است. سطح كیفی این بازیكن در دوران خودش بسیار بالا بوده است و بی شك این امر میسر نخواهدشد مگر اینكه او از هوش بالایی برخوردار باشد . در دوران فوتبال باتیستوتا او گل های فراوانی با تكنیك بالای خود به ثمر رسانده كه در توان هركسی نیست ونخواهد بود. هركسی كه كمی فوتبال بلد باشد و چهارچوب را بشناسد می فهمد كه گل هایی را كه او به ثمررسانده كارهركسی نمی باشد. بُت باتیستوتا از مدت ها قبل شكسته شد، درست از زمانی كه فلورانس و فیورنتینا را ترك كرد و به رم رفت. باتی گل هر چند موفق شد در تیم جدید اولین قهرمانی عمر خود را تجربه كند، به تدریج به سایه ای كمرنگ از مرد افسانه ای شهر فلورانس تبدیل شد. در فلورانس او را در حد یك قدیس ستایش می كردند و مجسمه تمام قد وی یكی دیگر از آثار باستانی جدید(!) شهر محسوب می شد.او در ۳ بازی آخر تیم العربی قطر گل نزد و وقتی باز هم مصدوم شد، قراردادش با این تیم عربی به صورت یك جانبه و از سوی باشگاه فسخ شد. باتی گل تا۱۰ خرداد سال آینده با این تیم قرارداد داشت. گابریل با به ثمر رساندن ۵۶ گل در ۷۸ بازی ملی برای آرژانتین در این زمینه ركورددار بود. او بیشتر عمر فوتبالش را در فیورنتینا سپری كرد حتی به همراه این تیم در سری B نیز حضور یافت. رئیس باشگاه العربی درباره فسخ قرارداد مهاجم آرژانتینی می گوید: «او انگیزه خود را برای بازی كردن از دست داده بود، هر چند كه از نظر بدنی در شرایط خوبی قرار داشت. او بهتر است كه همین حالا فوتبال را كنار بگذارد، پیش از آن كه فوتبال به كنار گذاشتن وی اقدام كند»جالب است یك شیخ عرب كه از فوتبال فقط پول خرید بازیكن و دلار و چاه نفت را می شناسد، به وی توصیه فنی می كند. باتی كه یك فوتبالیست متدین و مذهبی است، در زمان كودكی عاشق بسكتبال بود، اما بعد از قهرمانی آرژانتین در جام جهانی ۱۹۷۸ به فوتبال گرایش پیدا كرد وتحت تأثیر استیل «ماریو كامپسی»، آقای گل مسابقات قرار گرفت. وقتی در تركیب تیم ركونكویست مقابل «نیوولز اولدبویز» ۲ گل به ثمر رساند، سال ۱۹۸۸ از سوی همین تیم خریداری شد و زیر نظر مارچلو بی یلسا فوتبال جدی خود را آغاز كرد.
باشگاهی
ریورپلاته لیگ برتر فوتبال آرژانتین: ۸۹–۱۹۸۸ بوکا جونیورز لیگ برتر فوتبال آرژانتین: ۱۹۹۱ فیورنتینا سری بی: ۹۴–۱۹۹۳ جام حذفی فوتبال ایتالیا: ۹۶–۱۹۹۵ سوپر جام فوتبال ایتالیا: ۱۹۹۶ آ.اس. رم سری آ: ۰۱–۲۰۰۰ سوپر جام فوتبال ایتالیا: ۲۰۰۱ ملی
آرژانتین کوپا آمریکا(۲بار): ۱۹۹۱، ۱۹۹۳ جام کیرین: ۱۹۹۲ جام کنفدراسیون‌ها: ۱۹۹۲ جام قهرمانان کونمبول–یوفا: ۱۹۹۳ شخصی ویرایش سومین‌بازیکن‌برترجهان۱۹۹۹
توپ‌طلای‌اروپا۱۹۹۸رتبه‌ششم
توپ‌طلای‌اروپا۱۹۹۹رتبه‌چهارم
توپ طلای کوپا آمریکا: ۱۹۹۱، ۱۹۹۵ بهترین بازیکن خارجی سال سری آ: ۱۹۹۹ |
|---|
|
۶- عمر سیووری
۲ اکتبر ۱۹۳۵ تا ۱۷ فوریه ۲۰۰۵) ستاره آرژانتینی‌تبار یوونتوس در اواخر دههٔ ۵۰ و اوایل دههٔ ۶۰ بود. در سطح باشگاهی، سیوری با پیراهن ناپولی و ریور پلاته نیز به میدان رفته‌است. در سطح بین‌المللی، سیوری ابتدا لباس آبی و سفید آرژانتین کوپای آمریکا را تصاحب کرد. بعدها در دورهٔ بازیگری خود موفق شد برای ایتالیا نیز در جام جهانی فوتبال ۱۹۶۲ به میدان برود. پس از بازنشستگی خود، سیوری به عنوان سر مربی چند تیم آرژانتینی و همچنین تیم ملی آرژانتین را نیز هدایت کرده‌است. بسیاری فوتبال سیوری را «بی باکانه و درخشان» توصیف می‌کنند. استایل فوتبال سیوری و مهارت او در دریبل مدافعان حریف، فوتبال او را در دوران خود از دیگران متمایز می‌کند. تخصص سیوری، عبور توپ از بین دو پای حریف و جای گذاشتن مدافع پیش روی خود بود. با این که سیوری بازیکنی چپ پا بود، اما بسیاری از گل‌های خود را با استفاده از پای راست و سر به ثمر رسانده‌است.
سیوری زمانی که در یوونتوس توپ می‌زد، با بازیکنانی مانند چارلز و بونیپرتی هم دوره بود و کنار آنان بسیار هماهنگ بازی می‌کرد. سیوری در زمان خود با دیگو مارادونا که بعد از او ظهور کرد نیز مقایسه می‌شود. بسیاری، او را مارادونا ی دههٔ ۶۰ می‌دانند. سیوری، در فوریهٔ ۲۰۰۵ به علت سرطان پانکراس در زادگاه خود سن نیکولا از دنیا رفت. سیوری برای آرژانتین ۱۹ بازی به میدان رفته و ۹ گل نیز به ثمر رسانده‌است. خط حملهٔ آرژانتین در آن زمان با وجود سیوری بسیار درخشان عمل می‌کرد. خط حملهٔ آرژانتین، آن زمان از سیوری، کرباتا، اسوالدو کروز، ماسچیو و آنجلو تشکیل می‌شد. به گروه بازیکنان، لقب " چهره‌های کثیف " را داده بودند. این لقب به خاطر چهرهٔ شیطنت‌آمیز آنان به آن‌ها داده شده بود.
سیوری، با آرژانتین موفق شد در سال ۱۹۵۷ قهرمان آمریکای جنوبی را کسب کند.
پس از انتقال او به ایتالیا، دولت ایتالیا او را از همراهی تیم ملی آرژانتین محروم کرد و او بقیهٔ بازی‌های ملی خود را برای ایتالیا انجام داد. برای ایتالیا، سیوری ۹ بار به میدان رفته و ۸ گل به ثمر رسانده. |
|---|
|
۵- ماریو کمپس
بازیکن فوتبال پیشین اهل آرژانتین است که در تاریخ ۱۵ ژوئیهٔ سال ۱۹۵۴ در بل ویل در استان کوردوبا در آرژانتین به دنیا آمد. ماریو کمپس فوتبال خود را در تیم اینستیتوتو دو کوردوبا شروع کرد و در ۵ اکتبر سال ۱۹۷۳ در دیدار مقابل نیوولز اولد بویز اولین بازی خود در لیگ دسته اول فوتبال آرژانتین را انجام داد. در سال ۱۹۷۴ به تیم روساریو سنترال رفت و در ۱۰۵ بازی برای این تیم، ۸۵ گل به ثمر رساند. سپس در سال ۱۹۷۶ به اروپا رفت و به باشگاه اسپانیایی والنسیا ملحق شد. در این تیم نیز دوران موفقیت‌آمیزی را در فوتبال باشگاهی با دو قهرمانی در جام حذفی اسپانیا (۱۹۷۸ و ۱۹۷۹)، قهرمانی جام در جام اروپا (۱۹۸۰) و نیز سوپرجام اروپا (۱۹۸۰) سپری کرد. کمپس از سال ۱۹۸۱ تا ۱۹۸۲ دوباره در آرژانتین به فوتبال پرداخت و با تیم ریور پلاتهٔ بوئنوس آیرس در سال ۱۹۸۱ قهرمان باشگاه‌های آرژانتین شد. در سال ۱۹۸۲ دوباره به اروپا رفت و تا سال ۱۹۸۶ در اسپانیا فعالیت کرد و پس از آن تا سال ۱۹۹۲ در تیم‌های کوچک لیگ دسته اول اتریش بازی کرد. بعد از سه سال استراحت و وقفه و مدت کوتاهی بازی به عنوان میهمان در شیلی، با ۴۲ سال سن از بازی فوتبال کناره‌گیری کرد و در سال ۱۹۹۶ در اندونزی به مربیگری پرداخت.
کمپس بین سال‌های ۱۹۷۳ و ۱۹۸۳، ۴۳ بار پیراهن تیم ملی فوتبال آرژانتین را پوشید و ۲۰ گل وارد دروازهٔ حریفان کرد. او یکی از بااخلاق‌ترین و جوانمردترین بازیکن فوتبال‌های جهان بود که در تمامی بازی‌های ملی حتی یک بار هم با کارت زرد یا قرمز داور مواجه نشد. او در سه جام جهانی حضور داشت و در سال ۱۹۷۸ به همراه تیم ملی آرژانتین در کشور خود قهرمان جهان شد. او در فینال این جام، دو گل به هلند زد و در مجموع با شش گل زده، آقای گل جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین شده و هم‌زمان به عنوان برترین بازیکن جام نیز برگزیده شد. وی پس از گیرمو استابیله، دومین بازیکن از آرژانتین بود که آقای گل جام جهانی می‌شد. وی در سال ۱۹۸۲ پیراهن شماره ۱۰ تیم ملی را به دیگو مارادونا داد.
کمپس از سال ۱۹۹۶ به عنوان مربی فعالیت می‌کند. او در سال ۱۹۹۹ اولین موفقیت خود را در این پست با قهرمانی در لیگ دسته اول بولیوی به‌عنوان سرمربی تیم استرانگست به‌دست‌آورد.
افتخارات
عنوان بازیکن باشگاهی
آقای گل اسپانیا: ۱۹۷۷، ۱۹۷۸ بازیکن فوتبال سال آمریکای جنوبی: ۱۹۷۸ قهرمان جام حذفی اسپانیا: ۱۹۷۸، ۱۹۷۹ قهرمان جام در جام اروپا: ۱۹۸۰ قهرمان سوپرجام اروپا: ۱۹۸۰ قهرمان باشگاه‌های آرژانتین: ۱۹۸
به عنوان بازیکن تیم ملی
۲۰ گل زده در ۴۳ بازی حضور در جام‌های جهانی ۱۹۷۴، ۱۹۷۸، ۱۹۸۲ (۱۸ بازی) قهرمان جام جهانی: ۱۹۷۸ آقای گل و بهترین بازیکن فوتبال جام جهانی: ۱۹۷۸
به عنوان مربی
قهرمان باشگاه‌های بولیوی: ۱۹۹۹ |
|---|
|
۴- دنیل پاسارلا
زاده ۲۵ مهٔ ۱۹۵۳ (۷۰ سال) بازیکن فوتبال حرفه‌ای بازنشسته و سرمربی سابق تیم‌های ملی فوتبال آرژانتین و اروگوئه است. وی کاپیتان تیم ملی آرژانتین، قهرمان جام جهانی ۱۹۷۸ و سرمربی این تیم در جام جهانی ۱۹۹۸ بود. پاسارلا در حال حاضر مدیر باشگاه ریورپلاته آرژانتین می‌باشد. او فوتبال خودش را در سال 1971 با تیم سارمینتو آغاز کرد و در 36 بازی که با این تیم به میدان رفت توانست 9 گل هم به ثمر برساند. سپس در سال 1974 به تیم قدرتمند ریور پلاته پیوست و در 8 سال دوران بازیگری در این تیم در 226 بازی به میدان رفت و توانست 90 گل هم به ثمر برساند. سپس در سال 1982 به تیم فیورنتینا ایتالیا پیوست و 26 گل در 126 بازی که برای این تیم ایتالیایی انجام داد به ثمر رساند. سپس او در سال 1986به تیم قدرتمند اینتر میلان ایتالیا پیوست و دو سال در این تیم بازی کرد و 44 بازی برای این تیم انجام داد که موفق به انجام 9 گل هم شد. سپس دنیل تصمیم گرفت که برای بازنشستگی به تیم مورد علاقه خودش یعنی ریورپلاته بپیوندد. پس او در سال 1988 به آرژانتین بازگشت تا در تیم سابق خود (ریورپلاته) بازی کند و یک فصل برای این تیم بازی کرد و در 32 بازی که برای این تیم انجام داد 9 گل هم به ثمر رساند. پاسارلا در سال 1989 با دنیای فوتبال خداحافظی کرد. فوتبال ملی:
یکی از ارکان اصلی تیم ملی آرژانتی به شمار می آمد. او کاپیتان آرژانتین در جام جهانی 1978 بود و توانست همراه آرژانتین به مقام قهرمانی دست پیدا کند. نکته جالب توجه این است که پاسارلا اولین آرژانتینی هست که کاپ جام جهانی را لمس کرده است (چون در سال 1978 آرژانتین اولین قهرمانی جام جهانی را بدست آورد و پاسارلا به عنوان کاپیتان نفر اول کاپ را در دست گرفت
|
|---|
|
۳- آلفردو دی استفانو
(زادهٔ ۴ ژوئیهٔ ۱۹۲۶ – درگذشتهٔ ۷ ژوئیهٔ ۲۰۱۴) بازیکن و مربی سابق فوتبال آرژانتینی-اسپانیایی بود. او به‌عنوان یکی از بزرگترین بازیکنان تاریخ فوتبال شناخته می‌شود. وی به مدت ۳۰ سال با ۲۳ گل زده بهترین گلزن تاریخ تیم ملی فوتبال اسپانیا و همچنین به مدت ۴۰ سال بهترین گلزن تاریخ باشگاه فوتبال رئال مادرید بوده است. دی استفانو دو بار در سال‌های ۱۹۵۷ و ۱۹۵۹ برندهٔ توپ طلا شد. همچنین او اولین و تنها بازیکن تاریخ است که موفق به کسب سوپر توپ طلا شد. بسیاری از صاحب‌نظران برجستهٔ فوتبال، او را بهترین بازیکن تاریخ رئال مادرید و حتی برخی او را بهترین بازیکن تاریخ فوتبال می‌دانند. در سال ۱۹۹۹ میلادی، دی استفانو در یک رأی‌گیری که توسط فدراسیون بین‌المللی تاریخ و آمار فوتبال انجام شد به‌عنوان چهارمین بازیکن برتر قرن ۲۰ انتخاب شد. وی همچنین در رأی‌گیری دیگری که توسط نشریهٔ فرانس فوتبال انجام شد به‌عنوان دومین بازیکن برتر تاریخ بعد از پله برگزیده شد. همچنین وی در لیست فیفا ۱۰۰ (۱۰۰ بازیکن برتر تاریخ از نظر پله) حضور دارد. به خاطر زحمات فراوان دی استفانو برای رئال مادرید، ورزشگاه دوم رئال مادرید، ورزشگاه آلفردو دی استفانو نام‌گذاری شده است. دی استفانو در یکی از بهترین نسل‌های رئال مادرید که معروف به قوهای سفید بود بازی می‌کرد. سانتیاگو برنابئو پایه‌گذار این تیم طلایی بود که به غیر از دی استفانو، بازیکنان بزرگی مانند فرانس پوشکاش، فرانسیسکو خنتو و ریموند کوپا در این دوره بازی می‌کردند و از ارکان اصلی این تیم بودند.
وی پس از کریستیانو رونالدو، کریم بنزما و رائول گونزالس که به ترتیب با ۴۵۰، ۳۲۵ و ۳۲۳ گل بهترین گلزنان تاریخ رئال مادرید هستند، در جایگاه چهارم قرار دارد و بعد از لیونل مسی، با به ثمر رساندن ۱۸ گل به‌همراه کریستیانو رونالدو بهترین گلزن ال کلاسیکو است. این بازیکن با درخشش خود در فصل ۵۴–۱۹۵۳ باعث شد رئال مادرید بعد از ۱۵ سال قهرمان لالیگا شود.
دی استفانو اولین بازیکنی بود که موفق شد دو بار برندهٔ توپ طلا شود. همچنین به خاطر عملکرد درخشان او در رئال مادرید و لالیگا، جایزهٔ بهترین بازیکن فصل لالیگا جایزهٔ آلفردو دی استفانو نام‌گذاری شده است.
این مهاجم به همراه باشگاه رئال مادرید و در فاصلهٔ سال‌های ۱۹۵۶ تا ۱۹۶۰ پنج بار پیاپی قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شد و در همهٔ فینال‌ها گلزنی کرد. همچنین او اولین بازیکن تاریخ است که در پنج فینال پیاپی در جام باشگاه‌های اروپا گلزنی کرده و در کل ۷ گل در این فینال‌ها به ثمر رسانده است. او به همراه فرانس پوشکاش رکورددار گلزنی در فینال این رقابت‌ها است. افتخارات تیم ملی
آرژانتین تیم ملی فوتبال آرژانتین کوپا آمریکا: ۱۹۴۷ باشگاه
آرژانتین ریور پلاته لیگ برتر فوتبال آرژانتین:(۲بار) ۱۹۴۵، ۱۹۴۷ جام لیبرتادورس: ۱۹۴۸ (نایب قهرمان) کوپا آلدائو:(۱بار) ۱۹۴۷ کلمبیا میلوناریوس لیگ سری آ کلمبیا:(۳بار) ۱۹۴۹، ۱۹۵۱، ۱۹۵۲، جام حذفی فوتبال کلمبیا:(۱بار) ۱۹۵۳ جام باشگاه‌های جهان کوچک:(۱بار) ۱۹۵۳ اسپانیا رئال مادرید لا لیگا:(۸بار) ۱۹۵۳–۵۴، ۱۹۵۵، ۱۹۵۷، ۱۹۵۸، ۱۹۶۱، ۱۹۶۲، ۱۹۶۳، ۱۹۶۳–۶۴ کوپا دل ری:(۱بار) ۱۹۶۱–۶۲ لیگ قهرمانان اروپا:(۵بار) ۵۶–۱۹۵۵, ۵۷–۱۹۵۶, ۵۸–۱۹۵۷, ۵۹–۱۹۵۸, ۶۰–۱۹۵۹ جام بین قاره‌ای:(۱بار) ۱۹۶۰ جام باشگاه‌های جهان کوچک:(۱بار) ۱۹۵۶ جام لاتین :(۲بار) ۱۹۵۵، ۱۹۵۷ |
|---|
|
۲- دیگو مارادونا
زادهٔ ۳۰ اکتبر ۱۹۶۰ – درگذشتهٔ ۲۵ نوامبر ۲۰۲۰) سرمربی و بازیکن فوتبال بازنشستهٔ اهل آرژانتین بود. وی گاه به عنوان بهترین و غالباً به عنوان یکی از بهترین بازیکنان تمام ادوار تاریخ فوتبال جهان شناخته می‌شود. در نظرسنجی‌ای که از سوی فیفا انجام شد، او همراه با پله برنده عنوان برترین بازیکن قرن بیستم میلادی شد. مارادونا تیم ملی آرژانتین را با درخشش خود در جام جهانی ۱۹۸۶ به قهرمانی رساند. استعداد، تکنیک، چابکی، دید قوی، پاس‌های دقیق، مهارت در کنترل توپ و دریبل زنی مهار نشدنی مارادونا باعث شده بود تا با وجود قامت کوتاهی که دارد، در فوتبال سرآمد باشد و به او لقب «پسر طلایی» (به اسپانیایی: El Pibe de Oro) را بدهند. مارادونا اولین بازیکن در تاریخ فوتبال بود که دو مرتبه رکورد نرخ نقل و انتقالات را در جهان شکست. او اولین بار با بهای ۵ میلیون یورو به بارسلونا در لالیگا و بار دوم با بهای ۶٫۹۵ میلیون یورو به ناپولی در سری آ پیوست. او در دوران حرفه‌ای خود برای تیم‌های آرژانتینوس جونیورز، بوکا جونیورز، بارسلونا، ناپولی و سویا و نیولز اولد بویز به عنوان یک بازی‌ساز توانا، در پست هافبک هجومی بازی کرد. مارادونا در بارسلونا و ناپولی به بیشتر موفقیت‌های باشگاهی‌اش دست یافت.
مارادونا در رده ملی، ۹۱ بار برای تیم ملی آرژانتین به میدان رفت و ۳۴ بار گلزنی کرد. او در چهار جام جهانی فوتبال شرکت داشت. مارادونا در یک‌چهارم نهایی جام جهانی ۱۹۸۶ مکزیک (۲–۱) هر دو گل پیروزی آرژانتین را در برابر انگلستان که از مدعیان قهرمانی بود، وارد دروازه کرد، تا آرژانتین در نیمه نهایی و فینال نیز با کارکرد درخشان او برابر بلژیک و آلمان غربی به پیروزی رسیده و قهرمان شود. گل اول مارادونا در این دیدار که توپ را زیرکانه با دست وارد دروازه کرد، به گل «دست خدا» معروف شد. او بعد از گل دست خدا و آغاز مجدد بازی، ۶۰ متر را با دریبل زدن چهار بازیکن انگلیس و دروازه‌بان این تیم پیمود و گل دوم تیمش را هم به ثمر رساند که بسیاری آن را بهترین گل تاریخ فوتبال می‌دانند. سال ۲۰۰۲ در نظرسنجی فیفا این گل به‌عنوان «گل قرن» فوتبال برگزیده شد
باشگاهی آرژانتین بوکا جونیورز
قهرمان لیگ برتر آرژانتین: ۱۹۸۱ اسپانیا بارسلونا
قهرمان کوپا دل ری: ۱۹۸۳ قهرمان کوپا دی لالیگا: ۱۹۸۳ قهرمان سوپرجام فوتبال اسپانیا: ۱۹۸۳ ایتالیا ناپولی
قهرمان سری آ (۲): ۸۷–۱۹۸۶، ۹۰–۱۹۸۹ قهرمان جام حذفی ایتالیا: ۱۹۸۶–۸۷ قهرمان لیگ اروپا: ۱۹۸۹ قهرمان سوپرجام ایتالیا: ۱۹۹۰ نایب قهرمان سری آ (۲): ۸۸–۱۹۸۷، ۸۹–۱۹۸۸ نایب قهرمان جام حذفی ایتالیا: ۸۹–۱۹۸۸ ملی آرژانتین تیم ملی آرژانتین
قهرمان جام جهانی فوتبال زیر ۲۰ سال: ۱۹۷۹ قهرمان جام جهانی: ۱۹۸۶ نایب قهرمان جام جهانی: ۱۹۹۰ قهرمان جام فینالیسما: ۱۹۹۳ |
|---|
|
۱ - لیونل آندرس مسی
زادهٔ ۲۴ ژوئن ۱۹۸۷) که با نام لئو مسی نیز مشهور است، بازیکن فوتبال اهل آرژانتین است که در پست مهاجم و به عنوان کاپیتان برای باشگاه اینتر میامی آمریکا و تیم ملی آرژانتین بازی می‌کند. او به‌طور گسترده به‌عنوان یکی از برترین بازیکنان تاریخ فوتبال دانسته می‌شود. وی تنها بازیکنی است که هشت بار برندهٔ توپ طلا و شش بار برنده کفش طلای اروپا شده است. او در طول دوران حرفه‌ای‌اش، بیش از ۸۰۰ گل و ۳۵۰ پاس گل] برای باشگاه و کشورش به ثمر رسانده و رکورد بیشترین تعداد گل (۶۷۲) را به عنوان بازیکن برای یک باشگاه (بارسلونا) دارد مسی در آرژانتین به دنیا آمد و بزرگ شد، در سن ۱۳ سالگی به اسپانیا نقل مکان کرد تا به بارسلونا بپیوندد. او اولین بازی خود را در سن ۱۷ سالگی در اکتبر ۲۰۰۴ در بارسلونا انجام داد. مسی جایگاه خود را به عنوان بازیکنی جدایی‌ناپذیر برای این باشگاه در فصل ۰۹–۲۰۰۸ تثبیت کرد، جایی‌که اولین سه‌گانه خود را در فوتبال اسپانیا با بارسلونا کسب کرد و اولین توپ طلایش (۲۰۰۹) را در سن ۲۲ سالگی گرفت. سه فصل موفق بعد از آن، و با کسب سه توپ طلای متوالی دیگر (۲۰۱۰، ۲۰۱۱ و ۲۰۱۲)، او را به اولین بازیکنی تبدیل کرد که چهار بار برنده این جایزه شده است. در فصل ۲۰۱۲–۲۰۱۱، او رکورد بیشترین گل‌زده در یک فصل را در لالیگا و اروپا به ثبت رساند و در عین حال خود را به عنوان بهترین گلزن تاریخ بارسلونا معرفی کرد. در دو فصل بعدی، مسی پس از کریستیانو رونالدو (رقیب حرفه‌ای او) در جایگاه دوم توپ طلا قرار گرفت، تا اینکه به بهترین فرم خود در فصل ۲۰۱۵–۲۰۱۴ رسید، بهترین گلزن تاریخ لالیگا شد، بارسلونا را به دومین سه‌گانه تاریخی‌اش رساند و پس از آن پنجمین توپ طلا در سال ۲۰۱۵ به او اهدا شد. مسی در سال ۲۰۱۸، کاپیتانی بارسلونا را بر عهده گرفت، و در سال ۲۰۱۹ ششمین توپ طلایش را به دست آورد.او پس از جدایی از بارسلونا، در اوت ۲۰۲۱ با پاری سن ژرمن قرارداد امضا کرد و در دو فصل حضور خود در این باشگاه، دو بار قهرمان لیگ ۱ شد. مسی در ژوئیه ۲۰۲۳ به باشگاه آمریکایی اینتر میامی پیوست.
مسی در تیم ملی فوتبال آرژانتین، رکورد بیشترین بازی ملی را در اختیار دارد و همچنین بهترین گلزن تاریخ این کشور است. در سطح جوانان، او در سال ۲۰۰۵ قهرمان جام جهانی جوانان فیفا شد. سبک بازی او به عنوان یک دریبل‌زن کوتاه قامت و چپ‌پا باعث مقایسه او با هموطنش دیگو مارادونا شد که مسی را جانشین خود توصیف کرد. مسی اولین بازی خود در رده بزرگسالان را در اوت ۲۰۰۵ انجام داد؛ سپس جوان‌ترین آرژانتینی شد که در جام جهانی فوتبال (۲۰۰۶) بازی و گلزنی کرد و پس از آن به فینال کوپا آمریکا ۲۰۰۷ رسید و به عنوان بهترین بازیکن جوان مسابقات انتخاب شد. وی سپس مدال طلای المپیک در بازی‌های المپیک تابستانی ۲۰۰۸ را کسب نمود. به عنوان کاپیتان تیم ملی از اوت ۲۰۱۱، او آرژانتین را تا رسیدن به سه فینال متوالی هدایت کرد: جام جهانی ۲۰۱۴، و کوپا آمریکاهای ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶، اما آرژانتین در هر سه فینال شکست خورد. مسی که برخلاف عملکردش در رده باشگاهی، تا مدت‌ها در رده ملی با تیم ملی کشورش ناکام بود،] در نهایت توانست به قهرمانی کوپا آمریکا ۲۰۲۱ دست یابد و این موفقیت باعث شد تا او در سال ۲۰۲۱ به رکورد ۷ توپ طلا برسد. در سال ۲۰۲۲، او آرژانتین را تا قهرمانی جام جهانی ۲۰۲۲ هدایت کرد. مسی هفت گل از جمله دو گل در فینال به ثمر رساند، برای دومین بار برنده توپ طلای جام‌جهانی شد و با ۲۶ بازی، رکورد بیشترین تعداد بازی در تاریخ جام‌جهانی را شکست.
مسی از سال ۲۰۰۶ با شرکت آدیداس قرارداد دارد. طبق گزارش فرانس فوتبال، او بین سال‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۴ به مدت پنج سال از شش سال، پردرآمدترین فوتبالیست جهان بود و در سال‌های ۲۰۱۹ و ۲۰۲۲ توسط مجلهٔ فوربز پردرآمدترین ورزشکار جهان شناخته شد. او در سال‌های ۲۰۱۱، ۲۰۱۲ و ۲۰۲۳ در میان ۱۰۰ فرد تأثیرگذار مجله تایم در جهان قرار داشت. مسی در سال‌های ۲۰۲۰ و ۲۰۲۳، جایزه لوریوس بهترین ورزشکار مرد سال را دریافت کرد که اولین فوتبالیست و اولین ورزشکار برنده این جایزه از یک ورزش تیمی است. او دومین فوتبالیستی است که درآمدش از ۱ میلیارد دلار فراتر رفته است.
باشگاهی بارسلونا لالیگا (۱۰ قهرمانی): ۲۰۰۴/۵، ۲۰۰۵/۶، ۲۰۰۸/۹، ۲۰۰۹/۱۰، ۲۰۱۰/۱۱، ۲۰۱۲/۱۳، ۲۰۱۴/۱۵، ۲۰۱۵/۱۶، ۲۰۱۷/۱۸، ۲۰۱۸/۱۹ کوپا دل ری (۷ قهرمانی): ۲۰۰۸/۹، ۲۰۱۱/۱۲، ۲۰۱۴/۱۵، ۲۰۱۵/۱۶، ۲۰۱۶/۱۷، ۲۰۱۸/۱۹، ۲۰۲۱/۲۰۲۰ سوپرجام اسپانیا (۷ قهرمانی): ۲۰۰۶، ۲۰۰۹، ۲۰۱۰، ۲۰۱۱، ۲۰۱۳، ۲۰۱۶، ۲۰۱۸ لیگ قهرمانان اروپا (۴ قهرمانی): ۰۶–۲۰۰۵، ۰۹–۲۰۰۸، ۱۱–۲۰۱۰، ۱۵–۲۰۱۴ سوپرجام اروپا (۳ قهرمانی): ۲۰۰۹، ۲۰۱۱، ۲۰۱۵ جام باشگاه‌های فوتبال جهان (۳ قهرمانی): ۲۰۰۹، ۲۰۱۱، ۲۰۱۵ پاری سن-ژرمن
لیگ ۱ (۲ قهرمانی): ۲۲–۲۰۲۱، ۲۳–۲۰۲۲ سوپرجام فرانسه (۱ قهرمانی): ۲۰۲۲ اینتر میامی
جام لیگ‌ها (۱ قهرمانی): ۲۰۲۳ ملی آرژانتین جام جهانی فوتبال (۱ قهرمانی): ۲۰۲۲ جام جهانی فوتبال زیر ۲۰ سال (۱ قهرمانی): ۲۰۰۵ بازی‌های المپیک تابستانی (۱ قهرمانی): ۲۰۰۸ کوپا آمریکا: (۱ قهرمانی): ۲۰۲۱ فینالیسیما (۱ قهرمانی): ۲۰۲۲ |
|---|
