تصنیف شبانگاهان از عبدالحسین مختاباد
۱٬۲۳۱ بازدیدشنبه ۲۵ فروردین ۱۴۰۳ - 0۹:۱۵
۰ دیدگاه
متن شعر:
شـبـانگاهـان تا حـریـم , فلک چون زبانـه کشد سوز آوازم شـرر ریـزد بـیامـان بـه دل سـاکـنـان ,فلک نـالـه سازم♪♭ !! دل شـیـدا حـلـقـه را شـکـنـد, تـا بـرآیـد و راه سفر گیرد♪♭ !! مگر یکدم گرم و شعله فشان ,تا به بام جهان بال و پر گیرد خـوشـا ای دل بال و پر زدنت, شعله ور شدنت در شبانگاهی بـه بـزم غـم دیـدگان, تـری جـان پـر شـرری شعله آهی♪♭ !! بیا ساقـی تا بـه دست طلب گیرم ,از کف تو جام پی در پی♪♭ !! بـه داد دل ای قـرار دلم ,نـوبـهـار دلم میرسـی پـس کی ───┤ ♩♬♫♪♭ ├─── |
---|