۱۰ وینگر چپ برتر تاریخ
|
10-اولگ بلوخین
زاده ۵ نوامبر ۱۹۵۲) یک بازیکن فوتبال، و مربی (ورزش) اهل اوکراین است. بلوخین که در زمان بازیگری در نوک حمله تیم شوروی و همچنین دینامو کیف توپ می‌زد، در سال ۱۹۷۵ برنده توپ طلایی اروپا شد.
وی همچنین در بین سالهای 1972 تا 1988 در تیم ملی اتحادجماهیر شوروی حضور داشت و 112 بار با پیراهن این تیم به میدان رفت و 42 گل به ثمر رساند.
بلوخین پس از خداحافظی از بازی فوتبال به مربیگری رو آورد و در چندین باشگاه معروف چون، المپیاکو، «آ ای‌ک» آتن، لیون فرانسه و اف‌سی مسکو به عنوان سرمربی تجربه‌اندوزی کرده است.
وی در سال 2003 به عنوان سرمربی تیم ملی اوکراین مشغول به کار شد و تا سال 2007 در این سمت باقی ماند. وی در این مدت توانست اوکراین را در سال ۲۰۰۶ به جام جهانی ببرد و نتایج نسبتا خوبی بگیرد.
اولگ بلوخین، ستاره سابق دینامو کیف و تیم ملی شوروی که در 2 دوره نیز به عنوان نماینده پارلمان اوکراین انتخاب شده است، بار دیگر در سال ۲۰۱۱ هدایت تیم ملی اوکراین را در دست گرفت.
وی در مهمترین تجربه خود پس از در دست گرفتن هدایت تیم ملی اوکراین، به عنوان یکی از میزبانان یورو 2012، در این تورنمنت دشوار حضور داشت. ۲۰مین رویداد سالیانهٔ توپ طلا بود که از سوی مجلهٔ فرانس فوتبال به بهترین بازیکن فوتبال در سال ۱۹۷۵ اعطا گردید که در این سال، ((اولگ بلوخین))) برندهٔ توپ طلا شد.
|
|---|
|
9- رایان گیگز
زادهٔ ۲۹ نوامبر ۱۹۷۳) مربی و فوتبالیست پیشین ولزی است که به عنوان پرافتخارترین فوتبالیست تاریخ بریتانیا شناخته میشود.از او بعنوان یکی از برترین بازیکنان تاریخ منچستریونایتد و یکی از برترین وینگر های زمانه خود و حتی تاریخ یاد میشود در تمام دوران بازی خود در منچستر یونایتد بود و رکورد بیشترین بازی را با ۶۳۲ بازی برای یونایتد دارد. او همچنین با ۲۶۴ پاس گل، بهترین پاسور تاریخ این باشگاه است.گیگز در طی سالهای حضورش در تیم اصلی منچستر یونایتد توانسته‌است به ۱۳ عنوان قهرمانی لیگ برتر انگلیس، ۲ عنوان قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا، ۴ عنوان قهرمانی جام حذفی انگلیس، ۴ عنوان قهرمانی جام اتحادیه، ۱ عنوان قهرمانی سوپر کاپ اروپا، ۱ عنوان قهرمانی جام بین قاره‌ای، ۱ عنوان‌قهرمانی جام باشگاه‌های جهان، و ۱۰ عنوان قهرمانی سوپرکاپ انگلیس دست یابد. او با ۳۴ جام رسمی، یکی از ۱۰ بازیکن پرافتخار برتر تاریخ فوتبال است.
در نظرسنجی اینترنتی سایت اتحادیه فوتبال انگلیس که به مناسبت بیستمین سال برگزاری لیگ برتر انگلیس در سال ۲۰۱۲ برگزار شد، رایان گیگز به عنوان بهترین بازیکن تاریخ لیگ برتر انگلیس انتخاب شد. او پس از برکناری دیوید مویس در آوریل ۲۰۱۴ به صورت موقت هدایت و سرمربیگری منچستر یونایتد را در ۴ بازی پایانی لیگ برتر به عهده گرفت. گیگز سرانجام در پایان فصل ۲۰۱۳/۱۴ و هم‌زمان با اعلام سرمربیگری لوئیس فن خال در منچستر یونایتد با نوشتن نامه‌ای به‌طور رسمی خداحافظی‌اش از میدان‌های فوتبال را اعلام کرد و به عنوان دستیار سرمربی به فعالیتش در باشگاه ادامه داد. پس از جدایی سرمربی هلندی، بسیاری به گیگز پیشنهاد دادند که جانشین لوئیس فن خال شود اما سرانجام با آمدن ژوزه مورینیو، گیگز این باشگاه را ترک کرد رایان در رده ملی به افتخارات زیادی دست پیدا نکرد. تنها افتخار قابل ذکر او جایزه استعداد طلایی ولز بود. نخستین بازی ملی گیگز در حالی مقابل آلمان غربی انجام شد که یار تعویضی تیم ملی ولز تنها ۱۷ سال و ۳۲۱ روز سن داست. متأسفانه او در رده ملی هیچ مجالی برای درخشش به دست نیاورد. آن‌ها در یک قدمی حضور در جام جهانی ۲۰۰۲، بازی برگشت پلی آف مقابل روسیه را در زمین خود با یک گل واگذار کردند تا ولزی‌ها به رغم داشتن بازیکنان بزرگی که اکثر آن‌ها در لیگ برتر بازی می‌کنند همچنان ناکام باشند. ((((((( افتخارات
باشگاهی ویرایش منچستر یونایتد
قهرمانی لیگ برتر: ۱۹۹۲–۹۳، ۱۹۹۳–۹۴، ۱۹۹۵–۹۶، ۱۹۹۶–۹۷، ۱۹۹۸–۹۹، ۱۹۹۹–۲۰۰۰، ۲۰۰۰–۰۱، ۲۰۰۲–۰۳، ۲۰۰۶–۰۷، ۲۰۰۷–۰۸، ۲۰۰۸–۰۹، ۲۰۱۰–۱۱، ۲۰۱۲–۱۳ قهرمانی جام حذفی: ۱۹۹۳–۹۴، ۱۹۹۵–۹۶، ۱۹۹۸–۹۹، ۲۰۰۳–۰۴ قهرمانی جام اتحادیه: ۱۹۹۱–۹۲، ۲۰۰۵–۰۶، ۲۰۰۸–۰۹ قهرمانی جام خیریه: ۱۹۹۳، ۱۹۹۴، ۱۹۹۶، ۱۹۹۷، ۲۰۰۳، ۲۰۰۷، ۲۰۰۸، ۲۰۱۰، ۲۰۱۳ قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا: ۱۹۹۸–۹۹، ۲۰۰۷–۰۸ قهرمانی سوپر جام اروپا: ۱۹۹۱ قهرمانی جام بین قاره‌ای: ۱۹۹۹ قهرمانی جام باشگاهای جهان: ۲۰۰۸ فردی ویرایش جوان‌ترین بازیکن سال از دید اتحادیه فوتبالیستهای حرفه ایی: ۱۹۹۱–۹۲، ۱۹۹۲–۹۳ تیم سال اتحادیه فوتبالیستهای حرفه‌ای: ۱۹۹۲–۹۳ لیگ برتر، ۱۹۹۷–۹۸ لیگ برتر، ۲۰۰۰–۰۱ لیگ برتر، ۲۰۰۱–۰۲ لیگ برتر، ۲۰۰۶–۰۷ لیگ برتر، ۲۰۰۸–۰۹ لیگ برتر تیم قرن از دید اتحادیه فوتبالیستهای حرفه ایی: ۱۹۹۷–۲۰۰۷ بازیکن سال پی‌اف‌ای: ۲۰۰۸–۰۹ جایزه مریت از سوی اتحادیه فوتبالیستهای حرفه ایی: ۲۰۱۶ جایزه افتخاری اتحادیه فوتبال نویسان: ۲۰۰۷ جایزه براوو: ۱۹۹۳ شخصیت سال بی‌بی‌سی ورزشی: ۲۰۰۹ شخصیت سال بی‌بی‌سی ورزشی ولز: ۱۹۹۶، ۲۰۰۹ ورزشکار سال از دید مجله جی‌کیو: ۲۰۱۰ بهترین بازیکن سال سر مت بازبی: ۱۹۹۷–۹۸ جایزه جیمی مورفی بهترین بازیکن جوان سال از سوی باشگاه منچستر یونایتد: ۱۹۹۰–۹۱، ۱۹۹۱–۹۲ بازیکن سال منچستر یونایتد: ۲۰۰۵–۰۶ جوایز ۱۰ فصل لیگ برتر انگلستان (۱۹۹۲–۹۳ تا ۲۰۰۱–۰۲): بهترین تیم دهه جوایز ۲۰ فصل لیگ برتر انگلستان (۱۹۹۲–۹۳ تا ۲۰۱۱–۱۲): بهترین بازیکن جوایز ۲۰ فصل لیگ برتر انگلستان (۱۹۹۲–۹۳ تا ۲۰۱۱–۱۲): تیم فانتزی منتخب ۲۰ فصل از دید روزنامه نویسان و آراء مردمی جوایز ۲۰ فصل لیگ برتر انگلستان (۱۹۹۲–۹۳ تا ۲۰۱۱–۱۲): بیشترین حضور (۵۹۶) تیم رؤیایی ده فصل لیگ قهرمانان اروپا (از ۱۹۹۲ تا ۲۰۰۲): ۲۰۰۲ بهترین بازیکن ولز: ۱۹۹۶، ۲۰۰۶ بازیکن ماه لیگ برتر: اوت ۲۰۰۶، فوریه ۲۰۰۷ گل فصل بی‌بی‌سی: ۱۹۹۸–۹۹ ارزشمندترین بازیکن جام بین قاره‌ای: ۱۹۹۹ تالار مشاهیر فوتبال انگلستان: ۲۰۰۵ بهترین پاس گل دهنده لیگ قهرمانان اروپا: ۲۰۰۹–۱۰ پای طلایی: ۲۰۱۱ اسطوره‌های فدراسیون بین‌المللی تاریخ و آمار فوتبال ۱۰۰ اسطوره لیگ فوتبال انگلستان
|
|---|
|
8- ریوالدو
زاده ۱۹ آوریل ۱۹۷۲) که بیشتر با نام ریوالدو (به پرتغالی برزیل: ʁiˈvawdu) شناخته میشود، بازیکن فوتبال بازنشستهٔ اهل برزیل و رئیس باشگاه فوتبال موگی موریم در برزیل است. او در بیشتر دوران حرفه‌ای فوتبال خود یک هافبک تهاجمی و مهاجم کاذب بود. او در جام جهانی ۲۰۰۲ به همراه تیم ملی برزیل قهرمان شد و بازیهای درخشانی را در این جام از خود به نمایش گذاشت. افتخارات
قهرمانی جام جهانی ۲۰۰۲ ـ قهرمانی کوپا آمریکا ۱۹۹۹ ـ قهرمانی جام بین قاره‌ها ۱۹۹۷ قهرمانی لیگ برزیل ۱۹۹۴ قهرمانی در جام سائوپائولو ۱۹۹۴ و ۱۹۹۶ قهرمانی لیگ برزیل ۱۹۹۴ قهرمانی در لالیگا ۱۹۹۸ و ۱۹۹۹ جام حذفی اسپانیا ۱۹۹۸ سوپر جام اروپا ۱۹۹۷. قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا ۲۰۰۳ ـ قهرمانی در جام حذفی ایتالیا ۲۰۰۳ ـ قهرمانی سوپر جام اروپا ۲۰۰۳ °شخصی:برنده‌توپ‌طلاوبرترین‌بازیکن‌جهان‌سال۱۹۹۹
سومین‌بازیکن‌‌برترجهان‌درسال۲۰۰۰
توپ‌طلا۱۹۹۸:رتبه‌‌پنجم
توپ‌طلا۲۰۰۰:رتبه‌ششم
توپ‌طلا۲۰۰۱:رتبه‌هفتم
توپ‌طلا۲۰۰۲:رتبه‌هشتم
آقای‌گل‌لیگ‌قهرمانان‌اروپافصل ۰۰_۱۹۹۹
کفش‌طلاوتوپ‌طلاکوپاآمریکا۱۹۹۹
سائوپائولو بارسلونا او از فصل ۱۹۹۷ تا ۲۰۰۲ برای بارسلونا بازی می‌کرد. بهترین دوران او در بارسلونا بود و توانست در بارسلونا در سال ۱۹۹۹ بهترین بازیکن جهان شود. این بازیکن برزیلی همچون بازیکن‌های برزیلی دیگر در بارسلونا موفق بود.
آ. ث. میلان ریوالدو از فصل ۰۵/۲۰۰۴ در باشگاه یونانی المپیاکوس پیروس بازی کرد. در ۱۲ مه ۲۰۰۷ اعلام کرد از آنجایی که این باشگاه قرارداد جدیدی با مبلغی کمتر به وی پیشنهاد داده‌است، قراردادش را با آن‌ها فسخ خواهد کرد.
از ماه مه سال ۲۰۰۷ برای آ.ا. آتن به میدان رفت و در ماه اوت سال ۲۰۰۸ به تیم بنیادکار تاشکند ازبکستان پیوست. بعدها در حالیکه پا به سن ۴۰ سالگی می‌نهاد با تیم کابوس کورپ آنگولا قرارداد امضاء کرد و در ۲ بازی که برای تیم به میدان رفته ۳ گل به ثمر رساند. |
|---|
|
7-روبرتو ریولینو
هافبک اهل برزیل است که در شهر سائوپائولو, ایالت سائوپائولو و در تاریخ ۱ ژانویهٔ ۱۹۴۶ به دنیا آمده‌است.
روبرتو ریولینو در اول ژانویه 1946 در سائوپائولو متولد شد، او به خاطر داشتن سیبیل بلندش و زدن ضربات ایستگاهی رعد آسای از راه دور ، پاسهای زیبای از راه دور ، ذهن سریع در انتخاب تکنیک و روش منحصر به فردش در کنترل توپ معروف بود، او همچنین تکنیکی را در فوتبال به نام"flip flap" اختراع کرد و در حالیکه دهان رقیبانش از این حرکت کاملا باز مانده بود گلهای زیادی با این روش به ثمر می رساند و امروزه این تکنیک توسط بازیکنانی مانند رونالدینهو، زلاتان ابراهیموویچ و کریستیانو رونالدو و نیمار تقلید می شود.
او در 24 سالگی همراه با بازیکنان بزرگی همچون پله، جرزینهو، توستائو، جرسون، کارلوس آلبرتو و دیگران در جام جهانی 1970 مکزیک حاضر بود و در بیشتر بازیها از ابتدا در ترکیب اصلی حضور داشت. تیمی که به اعتقاد اکثر کارشناسان فوتبال بهترین تیم تاریخ کل جامهای جهانی تاکنون است.
یکی از بهترین بازیهایش را در مقابل چک اسلواکی انجام داد و از روی ضربه ی ایستگاهی یکی از 4 گل بزریل را به ثمر رساند، قدرت این شوت به قدری زیاد بود که تماشاگران مکزیکی به آن لقب " ضربه ی اتمی " دادند.
بیشتر از 100 بازی برای تیم ملی برزیل انجام داد که در آمار سایت ویکی پدیا 92 بازی اعلام شده و جمعا 26 گل در کارنامه ی او ثبت شده است.
ریولینو همراه با برزیل به مقام چهارمی در جام جهانی 1974 رسید و نتوانست از عنوان قهرمانی سال 1970 دفاع کند.در جام جهانی 1978 نیز بیشتر نیمکت نشین بود و با ظهور بازیکنی مثل زیکوی جوان مجال چندانی برای بازی کردن نداشت.
فوتبال باشگاهی: فوتبال حرفه ایش را با تیم کورینتیانس آغاز کرد و به دلیل بازیهای خوبش، هواداران به او لقب" سلطان پارک " دادند. ( به زمین بازی کورینتیانس پارک میگفتند ) اما نتوانست با این تیم جامی به دست آورد. او برای این تیم 471 بازی انجام داد و 141 گل زد.
بعد از شکست کورینتیانس در مقابل حریف سنتی اش پالمیراس در فینال جام سائوپائولو، اکثر هواداران او را مورد سرزنش قرار دادند و کم کاری او در زمین را دلیل شکست تیمشان دانستند، به همین علت در سال 1974 کورینتیانس را ترک کرد و به فلومیننزه رفت. او بدون شک بهترین بازیکن فلومیننزه در دهه 70 بود و در آنجا به او لقب " ماشین گلزنی سه رنگها " داده بودند، او در سالهای 1975 و 1976 قهرمان لیگ ریودوژانیرو شد. در 158 بازی که برای این تیم انجام داد موفق به زدن 53 گل شد.
در سال 1978 بعد از اینکه در مقطعی کوتاه برای نیویورک کاسموس بازی کرد به تیم الهلال عربستان ملحق شد و در 57 بازی موفق به زدن 23 گل برای آن تیم شد. او در سال 1981 از دنیای فوتبال خداحافظی کرد.
واقعا یکی از اون ستاره هایی هست که دنیا رو مدیون خودش کرده. اون بازی های زیبایی که انجام میداد واقعا در هیچ جای دیگه ای نمیشه دید.
|
|---|
|
6-تیری آنری
زادهٔ ۱۷ اوت ۱۹۷۷) بازیکن فوتبال پیشین فرانسوی است. آنری در دوران حرفه‌ای فوتبال خود در پست مهاجم برای تیم‌های باشگاهی مانند موناکو، آرسنال، بارسلونا و نیز تیم ملی فرانسه بازی می‌کرد و یکی از بهترین مهاجمان نسل خود در جهان به شمار می‌رفت. او سال‌ها بهترین گلزن ملی فرانسه بود و اکنون پس از اولیویه ژیرو با ۵۱ گل ملی دومین گلزن است. آنری همچنین با پنج بار انتخاب به عنوان بازیکن سال فوتبال فرانسه بالاتر از بازیکنانی مانند زین الدین زیدان، میشل پلاتینی و کریم بنزما رکورددار این عنوان در فرانسه است. آنری فوتبال حرفه‌ای را از سال ۱۹۹۴ در باشگاه موناکو شروع کرد و از سال ۱۹۹۸ به تیم ملی فرانسه دعوت شد. او پس از گذشت پنج فصل با موناکو به باشگاه یوونتوس در لیگ سری آ ایتالیا پیوست. او بعد از نیم‌فصل اول ۲۰۰۰–۱۹۹۹ با بستن قراردادی به ارزش ۱۱ میلیون یورو به آرسنال انگلیس فروخته‌شد. او طی ۸ سال حضورش در آرسنال تا ۲۰۰۷، مهاجمی قدرتمند و یکی از بهترین بازیکنان جهان شد، طوریکه عنوان بازیکن سال فوتبال انگلیس را ۲ بار متوالی و کفش طلای بهترین گلزن لیگ انگلیس را ۴ بار کسب کرد و ۲ مرتبه در سال های ۲۰۰۴ و ۲۰۰۳ از سوی فیفا به عنوان دومین بازیکن سال فوتبال جهان انتخاب شد. نام هانری ۵ بار در تیم منتخب سال اروپا قرار گرفت و با ۲۲۸ گل، رکورددار بیشترین گلِ زده در تاریخ باشگاه آرسنال شد. او با آرسنال دو بار برندهٔ جام حذفی انگلستان و دو بار قهرمان لیگ جزیره شد و همچنین تا فینال لیگ قهرمانان اروپا ۰۶–۲۰۰۵ پیش رفت. آنری در ژوئن سال ۲۰۰۷ به بارسلونا پیوست و با این تیم در سه فصل حضورش به قهرمانی لالیگا، کوپا دل ری، لیگ قهرمانان اروپا ۰۹–۲۰۰۸، سوپر کاپ اسپانیا و جام باشگاه‌های جهان رسید.
در ردهٔ ملی نیز آنری با تیم ملی فرانسه به قهرمانی در جام جهانی ۱۹۹۸، یورو ۲۰۰۰ و جام کنفدراسیون‌ها ۲۰۰۳ و نایب‌قهرمانی در جام جهانی ۲۰۰۶ رسید. او با ۵۱ گلِ زده در ۱۲۳ بازی، دومین گلزن ملی در فرانسه است. او در جام کنفدراسیون‌های سال ۲۰۰۳ بهترین بازیکن و بهترین گلزن این تورنمنت شد، و توپ طلا و کفش طلایی این جام را از آن خود کرد. او پس از ناکامی فرانسه در جام جهانی ۲۰۱۰ از تیم ملی فرانسه کناره‌گیری کرد.
آنری پس از بازنشستگی در سال ۲۰۱۴ به حرفهٔ مربیگری پرداخت، از سال ۲۰۱۶، کمک مربی تیم ملی بلژیک شد و تا پایان جام جهانی ۲۰۱۸ این تیم را همراهی کرد. او سال ۲۰۱۸ سرمربی باشگاه موناکو در لیگ ۱ فرانسه بود.او یکی از بهترین بازیکنان دوران خود بود افتخارات باشگاهی:
فرانسه موناکو (۱۹۹۹-۱۹۹۴)
لیگ ۱ قهرمان(۱) ۱۹۹۶–۹۷ سوپر جام فوتبال فرانسه قهرمان(۱) ۱۹۹۷
ایتالیا یوونتوس (۱۹۹۹)
بدوم جام
انگلستان آرسنال (۲۰۰۷-۱۹۹۹) (قرضی۲۰۱۲)
لیگ برتر انگلستان قهرمان(۲) ۰۲–۲۰۰۱ ، ۰۴–۲۰۰۳ *نائب قهرمان(۴) ۲۰۰۰–۱۹۹۹ ، ۰۱–۲۰۰۰ ، ۰۳–۲۰۰۲ ، ۰۵–۲۰۰۴ جام حذفی فوتبال انگلستان قهرمان(۳) ۲۰۰۲ ، ۲۰۰۳ ، ۲۰۰۵ *نائب قهرمان(۱) ۲۰۰۱ سوپر جام فوتبال انگلستان قهرمان(۳) ۱۹۹۹ ، ۲۰۰۲ ، ۲۰۰۴ لیگ قهرمانان اروپا نائب قهرمان(۱) ۰۶–۲۰۰۵ لیگ اروپا نائب قهرمان(۱) ۲۰۰۰-۱۹۹۹
اسپانیا بارسلونا (۲۰۰۸-۲۰۱۰)
لالیگا قهرمان(۳) ۲۰۰۸–۰۹، ۲۰۰۹–۱۰، ۲۰۱۰–۱۱ کوپا دل ری قهرمان(۱) ۲۰۰۸–۰۹ سوپر جام فوتبال اسپانیا قهرمان(۲) ۲۰۰۹، ۲۰۱۰ لیگ قهرمانان اروپا قهرمان(۱) ۲۰۰۸–۰۹ جام باشگاه‌های فوتبال جهان قهرمان(۱) ۲۰۰۹ ایالات متحده آمریکا نیویورک رد بولز (۲۰۱۰-۲۰۱۴)
ام ال اس (بهترین تیم فصل ۲۰۱۳)
ملی:
فرانسه (۱۹۹۷-۲۰۱۰)
جام جهانی فوتبال ۱۹۹۸ قهرمان جام ملتهای اروپا ۲۰۰۰ قهرمان جام کنفدراسیون ها ۲۰۰۳ قهرمان جام جهانی فوتبال ۲۰۰۶ نائب قهرمان
افتخارات فردی:
تیم منتخب جام ملتهای اروپا ۲۰۰۰ تیم منتخب سال اروپا ۵ مرتبه (۲۰۰۱ - ۲۰۰۲ - ۲۰۰۳ - ۲۰۰۴ - ۲۰۰۶) بازیکن سال فوتبال فرانسه ۵ مرتبه (۲۰۰۰ - ۲۰۰۳ - ۲۰۰۴ - ۲۰۰۵ - ۲۰۰۶) دومین بازیکن سال فوتبال جهان ۲ مرتبه ( ۲۰۰۳ - ۲۰۰۴) کفش طلای اروپا ۲ مرتبه (۰۴–۲۰۰۳ ، ۰۵–۲۰۰۴) بازیکن سال باشگاه فوتبال آرسنال (۲۰۰۶) کفش طلای لیگ برتر فوتبال انگلستان ۴ مرتبه (۲۰۰۲ - ۲۰۰۴ - ۲۰۰۵ - ۲۰۰۶) بازیکن سال پی‌اف‌ای ۲ مرتبه (۲۰۰۳ - ۲۰۰۴) فیفا ۱۰۰ برترین بازیکن جوان سال لیگ ۱ (۱۹۹۷) بازیکن فصل لیگ برتر انگلستان ۲ مرتبه (۲۰۰۴ - ۲۰۰۶) بهترین بازیکن جام کنفدراسیون‌ها ۲۰۰۳ بهترین گلزن جام کنفدراسیون‌ها ۲۰۰۳ |
|---|
|
۵_هریستو استویچکوف
(متولد ۸ فوریه ۱۹۶۶ در پلوودیو)، بازیکن سابق فوتبال اهل بلغارستان و ملقب به ستاره بلغار (اسطوره بلغارستان) است. او از اسطوره‌های باشگاه بارسلونا به‌شمار می‌آید. استویچکوف در سال ۱۹۹۴ بالاتر از بازیکنانی نظیر روبرتو باجو و پائولو مالدینی موفق به کسب توپ طلا شد.
رده ملی
بازیکن سابق تیم ملی فوتبال بلغارستان و ستاره جهان در سال ۱۹۹۴ - دارنده توپ طلایی و کفش طلایی در همان سال که همراه با تیم ملی بلغارستان در جام جهانی فوتبال ۱۹۹۴ آمریکا موفق به دریافت نشان بهترین بازیکن و بهترین گلزن جام گردید. هریستو استویچکوف چهار بار به عنوان مرد سال فوتبال بلغارستان انتخاب شد، ۸۳ بازی ملی انجام داد و ۳۷ گل برای این تیم به ثمر رساند.
رده باشگاهی
استویچکوف عضو تیم‌های زسکا صوفیه بلغارستان - بارسلونا اسپانیا - پارما ایتالیا - النصر عربستان - شیکاگو فایر آمریکا بود که با این تیم‌ها جامهای مختلفی را در کلکسیون افتخارات خود کسب کرده‌است. او هم‌اکنون به مربیگری مشغول است.
رکورد دست نیافتنی
برگی از تاریخ رکوردهای فوتبال فقط به نام هریستو استویچکوف رقم خورده، تکرار شدنی نبوده و بازیکن دیگری به آن نخواهد رسید.
وی موفق گردیده هم با بارسلونا، قهرمان جام برندگان جام اروپا شود و هم با النصر عربستان فاتح رقابتهای جام برندگان جام آسیا بشود.
بازیکن دیگری در این رکورد به استویچکوف نخواهد رسید چرا که (جام برندگان جام) هم در آسیا و هم در اروپا منحل شدند و دیگر برگزار نمی‌شوند و این رکورد برای همیشه در اختیار این بازیکن بلغاری باقی خواهد ماند.
افتخارات
بارسلون
?قهرمان جام باشگاه‌های اروپا ۹۲–۱۹۹۱
?قهرمان سوپرجام اروپا (۲) بار: ۱۹۹۲، ۱۹۹۷
?قهرمان جام در جام اروپا ۹۷–۱۹۹۶
?قهرمان لا لیگا (۵) بار :۱۹۹۱ ،۱۹۹۲ ،۱۹۹۳ ،۱۹۹۴ ،۱۹۹۷
?قهرمان کوپا دل ری (جام حذفی) اسپانیا ۱۹۹۶
?قهرمان سوپر جام اسپانیا (۳) بار: ۱۹۹۲ ،۱۹۹۴ ،۱۹۹۶
زسکا صوفیه
?قهرمان لیگ بلغارستان (۳) بار؛ ۱۹۸۶، ۱۹۸۸، ۱۹۸۹
?قهرمان جام حذفی بلغارستان (۴) بار: ۱۹۸۴، ۱۹۸۶، ۱۹۸۷، ۱۹۸۸
?قهرمان سوپر جام بلغارستان: ۱۹۸۹
النصر
?قهرمان جام برندگان جام آسیا ۹۸-۱۹۹۷
فایر اف سی شیکاگو
?قهرمان جام حذفی آمریکا: ۲۰۰۰
کسب مقام چهارم جام جهانی فوتبال ۱۹۹۴ به همرا تیم ملی فوتبال بلغارستان
نایب قهرمان لیگ قهرمانان اروپا ۹۴–۱۹۹۳
شخصی
برنده توپ طلای ۱۹۹۴ بهترین بازیکن جهان
برنده کفش طلای اروپا ۱۹۹۰ با ۳۸ گل زده
برترین گلزن جام جهانی فوتبال ۱۹۹۴ با ۶ گل
توپ نقره فیفا: ۱۹۹۲، ۱۹۹۴
برنده توپ برنز جام جهانی فوتبال ۱۹۹۴
برترین گلزن لیگ بلغارستان: ۱۹۸۸، ۱۹۸۹
بهترین بازیکن سال بلغارستان: ۱۹۸۹، ۱۹۹۰، ۱۹۹۱، ۱۹۹۲، ۱۹۹۴
بهترین بازیکن فصل اروپا از طرف یونیسف: ۹۲–۱۹۹۱
بهترین بازیکن اروپا از طرف مجله اونز فرانسه: ۱۹۹۲
برنده جایزه جایزه دون بالون اسپانیا ۱۹۹۴
برنده جایزه پای طلایی به عنوان شخصیت برجسته: ۲۰۰۷
بهترین گلزن جام برندگان جام اروپا: ۱۹۸۹
انتخاب در تیم ستارگان فیفا ۱۹۹۴
انتخاب در تیم ستارگان یوفا ۱۹۹۶
بهترین بازیکن بلغارستان در پنجاه سال
ورود به تالار مشاهیر فوتبال از طرف یوفا |
|---|
|
4-فرانسیسکو خنتو
(زادهٔ ۲۱ اکتبر ۱۹۳۳ – درگذشتهٔ ۱۸ ژانویهٔ ۲۰۲۲) بازیکن فوتبال پیشین اهل اسپانیا بود که در پست وینگر چپ بازی می‌کرد. خنتو حرفه‌اش را از باشگاه فوتبال راسینگ سانتاندر در سال ۱۹۵۲ آغاز کرد و در فصل بعد به باشگاه فوتبال رئال پیوست. وی علاوه بر دستیابی به ۱۲ عنوان قهرمانی لالیگا توانست به رکورد حضور در ۸ فینال لیگ قهرمانان اروپا دست یابد که شش موردش منجر به قهرمانی شد. وی در دورانی ۱۴ ساله از سال ۱۹۵۵ تا ۱۹۶۹ عضو تیم ملی فوتبال اسپانیا بوده و در مجموع در ۴۳ بازی ملی حضور داشته‌است که شامل حضور در جام جهانی فوتبال ۱۹۶۲ و جام جهانی فوتبال ۱۹۶۶ نیز میشود. پیرو مرگ آلفردو دی استفانو به عنوان مدیر افتخاری رئال مادرید برگزیده شد.او در ۱۸ ژانویهٔ سال ۲۰۲۲ درگذشت به عنوان یکی از بزرگ‌ترین بازیکنان اسپانیایی در تمام زمان‌ها و یکی از بزرگ‌ترین بازیکنان تاریخ در پست تخصصی‌اش، خنتو یک وینگر چپ بسیار سریع بود که دید فوق‌العاده و و توانایی‌های تکنیکی عالی‌اش، او را به یک پاس گل دهندهٔ مؤثر تبدیل کرده بود. او علاوه بر توانایی کنترل توپ و خلاقیت، به دلیل توانایی قابل‌توجه‌اش در ایجاد حملات از فاصله دور، برای حریفان تهدیدی جدی برای گلزنی نیز به‌شمار می‌رفت افتخارات رئال مادرید لا لیگا (۱۲): ۱۹۵۳–۵۴، ۱۹۵۴–۵۵، ۱۹۵۶–۵۷، ۱۹۵۷–۵۸، ۱۹۶۰–۶۱، ۱۹۶۱–۶۲، ۱۹۶۲–۶۳، ۱۹۶۳–۶۴، ۱۹۶۴–۶۵، ۱۹۶۶–۶۷، ۱۹۶۷–۶۸، ۱۹۶۸–۶۹ کوپا دل ری (۲): ۱۹۶۱–۶۲، ۱۹۶۹–۷۰ لیگ قهرمانان اروپا (۶): جام باشگاه‌های اروپا ۵۶–۱۹۵۵، جام باشگاه‌های اروپا ۵۷–۱۹۵۶، جام باشگاه‌های اروپا ۵۸–۱۹۵۷، جام باشگاه‌های اروپا ۵۹–۱۹۵۸، جام باشگاه‌های اروپا ۶۰–۱۹۵۹، جام باشگاه‌های اروپا ۶۶–۱۹۶۵ جام بین قاره‌ای (فوتبال) (۱): ۱۹۶۰ جام لاتین (۲): ۱۹۵۵، ۱۹۵۷ فردی ورلد ساکر World XI: 1960, 1961, 1962[۶] پای طلایی: ۲۰۰۴ ورلد ساکر: ۱۰۰ بازیکن فوتبال برتر تمام زمان‌ها فدراسیون بین‌المللی تاریخ و آمار فوتبال افسانه‌ای‌ها |
|---|
|
3- رونالدینیو
(زادهٔ ۲۱ مارس ۱۹۸۰) که بیشتر با نام رونالدینیو یا رونالدینیو گائوچو (به پرتغالی برزیل: Ronaldinho Gaúcho) شناخته میشود؛ بازیکن فوتبال پیشین برزیلی است که در پست هافبک تهاجمی یا مهاجم، برای باشگاه‌های چارسلونا و آث میلان، و تیم ملی برزیل بازی می‌کرد. رونالدینیو را یکی از بهترین و تکنیکی‌ترین بازیکنان تاریخ فوتبال می‌دانند که در سالهای ۲۰۰۴ و ۲۰۰۵، دو بار پیاپی از سوی فیفا به بازیکن سال فوتبال جهان برگزیده شد.
افت شدید ناگهانی او در تیم بارسلونا مانع از درخشش بیشتر درفوتبال اروپاشدکه باعث شد به حق واقعی خود در فوتبال نرسد
رونالدینیو ابتدا فوتبال حرفه‌ای را در باشگاه گرمیو برزیل آغاز کرد و سپس در بیست سالگی به تیم پاری سن ژرمن فرانسه پیوست و نیز پس از درخشش در این تیم در سال ۲۰۰۳ به بارسلونا اسپانیا انتقال یافت. او در دومین فصل حضورش با بارسلونا به قهرمانی در لالیگا رسید و جایزه بازیکن سال فوتبال جهان را دریافت کرد. او همچنین در فصل بعدی حضورش در قهرمانی بارسلونا پس از ۱۴ سال در لیگ قهرمانان اروپا ۰۶–۲۰۰۵ و قهرمانی دوباره در لالیگا نقش زیادی داشت. رونالدینیو پس از به ثمر رساندن دو گل انفرادی دیدنی در بازی الکلاسیکو، تبدیل به دومین بازیکن پس از دیه‌گو مارادونا شد که در ورزشگاه سانتیاگو برنابئو مورد تشویق و تحسین تماشاگران رئال مادرید قرار می‌گیرد. رونالدینیو برای دومین سال پیاپی بازیکن سال فوتبال جهان و همچنین بهترین بازیکن سال اروپا شد. او پس از مصدومیت در سال ۲۰۰۸ به باشگاه آث میلان ایتالیا پیوست و قهرمان لیگ سری آ شد. او بعد از گذشت سه فصل درحالیکه اُفت کرده بود، به لیگ فوتبال برزیل بازگشت و در مدت زمان حضور خود در اتلتیکو مینیرو قهرمان جام لیبرتادورس و بازیکن سال فوتبال آمریکای جنوبی در سال ۲۰۱۳ شد. او در ژانویه ۲۰۱۸ از فوتبال کناره‌گیری کرد.
در ردهٔ ملی رونالدینیو در ۹۷ بازی برای تیم ملی برزیل به میدان رفت و توانست ۳۳ گل به ثمر برساند. او یکی از بازیکنان تأثیرگذار در قهرمانی برزیل در جام جهانی ۲۰۰۲ بود. در بازی مقابل انگلیس، رونالدینیو با ضربه آزاد از فاصلهٔ ۳۵ متری گلی را به ثمر رساند. همچنین درخشش او در کنار ریوالدو و رونالدو باعث شد تا به‌عنوان یکی از بازیکنان تیم منتخب جام جهانی انتخاب شود. او در جام کنفدراسیون‌ها ۲۰۰۵ با زدن سه گل در این رقابت‌ها و درخشش در مسابقه فینال، قهرمان شد. او به همراه مهاجم مکزیکی، کواوتموک بلانکو، برترین گلزن تاریخ جام کنفدراسیون‌ها است. نام او در فیفا ۱۰۰ (لیستی از بهترین بازیکنان ادوار فوتبال به انتخاب پله) و موزه مشاهیر فوتبال برزیل قرار گرفته‌است. افتخارات و دستاوردها باشگاهی پاری سن ژرمن جام اینترتوتو اروپا: ۲۰۰۲ بارسلونا لا لیگا (۲): ۰۵–۲۰۰۴، ۰۶–۲۰۰۵ سوپرجام اسپانیا (۲): ۲۰۰۵، ۲۰۰۶ لیگ قهرمانان اروپا: ۰۶–۲۰۰۵ آث. میلان سری آ: ۱۱–۲۰۱۰ فلامینگو لیگ قهرمانی کاریوکا: ۲۰۱۱ اتلتیکو مینیرو لیگ قهرمانی مینیرو: ۲۰۱۳ کوپا لیبرتادورس: ۲۰۱۳ رکوپا سودامریکانا (قهرمانی آمریکای جنوبی): ۲۰۱۴ ملی برزیل کوپا آمریکا: ۱۹۹۹ جام جهانی فوتبال: ۲۰۰۲ جام کنفدراسیون‌ها: ۲۰۰۵ بازیهای المپیک: ۲۰۰۸ پکن (مدال برنز) جام جهانی زیر ۲۰ سال: ۱۹۹۹ جام جهانی زیر ۱۷ سال: ۱۹۹۷ قهرمانی زیر ۱۷ سال آمریکای جنوبی: ۱۹۹۷ انفرادی توپ طلای بهترین بازیکن جام کنفدراسیون‌ها: ۱۹۹۹ کفش طلای بهترین گلزن جام کنفدراسیون‌ها: ۱۹۹۹ عضو تیم منتخب آمریکای جنوبی: ۱۹۹۹ عضو تیم منتخب جام جهانی: ۲۰۰۲ بهترین گل لیگ ۱: ۲۰۰۳ بهترین بازیکن خارجی لالیگا (۲): ۰۴–۲۰۰۳، ۰۶–۲۰۰۵ بازیکن سال فوتبال جهان (۲): ۲۰۰۴، ۲۰۰۵ عضو تیم سال یوفا (۳): ۲۰۰۴، ۲۰۰۵، ۲۰۰۶ بازیکن سال جهان به انتخاب مجله ورلد ساکر (۲): ۲۰۰۴، ۲۰۰۵ بهترین مهاجم باشگاهی سال اروپا: ۰۵–۲۰۰۴ توپ طلای بهترین بازیکن سال اروپا: ۲۰۰۵ جایزه اونز طلایی: ۲۰۰۵ تیم منتخب سال جهان (۳): ۲۰۰۵، ۲۰۰۶، ۲۰۰۷ بازیکن سال جهان به انتخاب فیف‌پرو (۲): ۲۰۰۵، ۲۰۰۶ بهترین بازیکن باشگاهی سال اروپا: ۰۶–۲۰۰۵ بیشترین پاس گل لالیگا: ۰۶–۲۰۰۵ بیشترین پاس گل لیگ قهرمانان اروپا: ۰۶–۲۰۰۵ سومین بازیکن سال جهان: ۲۰۰۶ جایزه پای طلایی: ۲۰۰۹ بیشترین پاس گل سری آ: ۱۰–۲۰۰۹ عضو تیم منتخب لیگ برزیل (۲): ۲۰۱۱، ۲۰۱۲ بهترین بازیکن لیگ برزیل: ۲۰۱۲ بیشترین پاس گل لیگ برزیل: ۲۰۱۲ بیشترین پاس گل جام لیبرتادورس (۲): ۲۰۱۲، ۲۰۱۳ بازیکن سال آمریکای جنوبی: ۲۰۱۳ عضو فیفا ۱۰۰: ۲۰۰۴ عضو موزه تاریخ فوتبال برزیل |
|---|
|
2-هاینتس رومنیگه
با نام مستعار کاله) (زادهٔ ۲۵ سپتامبر ۱۹۵۵ در لیپ‌اشتات نوردراین-وستفالن)، بازیکن سابق فوتبال اهل آلمان است.
دوران باشگاهی ویرایش وی در نخستین فصل پیوستن به بایرن مونیخ، ۲۱ بازی در این تیم انجام داد و ۵ گل نیز به ثمر رساند. یک سال پس از آن، رومنیگه در خط حمله تیم بایرن مونیخ جای ثابتی داشت. رومنیگه در سال ۱۹۷۶ و در سن ۲۱ سالگی به افتخار ورزشی بزرگی دست یافت و با تیم بایرن مونیخ قهرمان باشگاه‌های اروپا شد.
رومنیگه در سال ۱۹۸۴ به باشگاه ایتالیایی اینتر منتقل شد. پولی که در آن زمان این باشگاه برای خرید رومنیگه به بایرن مونیخ پرداخت ۴/۱۱ میلیون مارک بود و در بازار نقل و انتقالات یک رکورد محسوب می‌شد. رومنیگه روی هم ۳ سال در ایتالیا توپ زد اما به دلیل آسیب دیدگی‌های مداوم نتوانست آن طور که باید و شاید در این کشور موفق باشد. با این حال او در میان فوتبالدوستان ایتالیایی از محبوبیت ویژه‌ای برخوردار بود.
رومنیگه پس از آن به باشگاه سروت ژنو در سوئیس پیوست و با این تیم یک بار قهرمان این کشور و آقای گل مسابقات شد. وی در سال ۱۹۸۹ آخرین بازی خود را برای این تیم انجام داد و سپس کفش‌های خود را به دیوار آویخت. او از سال ۱۹۹۱ تا کنون عضو هیئت مدیره باشگاه بایرن مونیخ آلمان بوده‌است و از ۵ سال پیش به این طرف، در رأس این هیئت جای دارد.
دوران ملی ویرایش او در سال ۱۹۷۶ برای نخستین بار به تیم ملی آلمان فراخوانده شد و نخستین بازی ملی خود را در مقابل تیم ملی ولز انجام داد. از آن پس پیشرفت ورزشی رومنیگه و تبدیل او به یک ستاره بین‌المللی فوتبال آغاز شد. وی در سال ۱۹۷۸ با تیم ملی فوتبال آلمان در مسابقات جام جهانی در آرژانتین ناکام ماند اما ۲ سال بعد با همین تیم به مقام قهرمانی ملتهای اروپا دست یافت.
رومنیگه در سالهای ۱۹۸۰ و ۱۹۸۱ دو بار پی در پی عنوان بهترین بازیکن اروپا را به دست آورد و توپ طلایی مجله ورزشی «فرانتس فوتبال» را از آن خود ساخت. در مسابقات جام جهانی فوتبال سال ۱۹۸۲ در اسپانیا، تیم ملی آلمان با رومنیگه بازیهای موفقی به نمایش گذاشت و تا بازی نهایی رسید اما این تیم در دیدار نهایی با شکست ۳ بر یک در مقابل تیم ملی فوتبال ایتالیا به مقام نایب قهرمانی جهان بسنده کرد. در آن سال همه انتظار داشتند که رومنیگه ستاره بی چون و چرای مسابقات گردد اما یک گلزن استثنایی و خوش اشتهای ایتالیایی به نام «پائولو روسی» رومنیگه را در سایه قرار داد. ۴ سال بعد، تیم ملی فوتبال آلمان به همراه رومنیگه رقابتهای جام جهانی در مکزیک، بار دیگر در دیدار نهایی ناکام ماند. این بار حریف این تیم در بازی نهایی، تیم ملی فوتبال آرژانتین بود که با درخشش ستاره استثنایی خود «دیگو آرماندو مارادونا» با نتیجه ۳ بر ۲ سرنوشت بازی را به نفع خود رقم زد تا رومنیگه بار دیگر از کسب عنوان قهرمانی جهان محروم شود. وی این بار نیز در سایه درخشش مارادونا رنگ باخت.
رومنیگه روی هم ۹۵ بازی برای تیم ملی فوتبال آلمان انجام داد و ۴۵ گل برای این تیم به ثمر رسانید. وی ۵۱ بار به عنوان کاپیتان این تیم پای به میدان گذاشت. افتخارات شخصی
بهترین بازیکن فوتبال آلمان: ۱۹۸۰ برنده توپ طلا: ۱۹۸۰ و ۱۹۸۱ آقای گل بوندسلیگا: با ۲۶ گل در سال ۱۹۸۰ آقای گل بوندسلیگا: با ۲۹ گل در سال ۱۹۸۱ آقای گل بوندسلیگا: با ۲۶ گل در سال ۱۹۸۴ آقای گل سوپر لیگ فوتبال سوئیس: با ۲۴ گل در سال ۱۹۸۹ باشگاهی
بایرن مونیخ (بایرن مونیخ) بوندسلیگا: قهرمان ۱۹۸۰٬۱۹۸۱ جام حذفی آلمان: قهرمان ۱۹۸۲٬۱۹۸۴ لیگ قهرمانان اروپا: قهرمان ۱۹۷۵٬۱۹۷۶ جام باشگاهای جهان: قهرمان ۱۹۷۶ ملی
تیم ملی فوتبال آلمان جام ملتهای اروپا (یورو): قهرمان ۱۹۸۰ جام جهانی: نایب قهرمان ۱۹۸۲ و ۱۹۸۶ |
|---|
|
1- کریستیانو رونالدو
زادهٔ ۵ فوریهٔ ۱۹۸۵)، بازیکن فوتبال اهل پرتغال است که برای تیم ملی پرتغال و باشگاه النصر عربستان به عنوان کاپیتان و در پست مهاجم بازی می‌کند. او اغلب به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین بازیکنان تمام دوران شناخته میشود. رونالدو بیشتر از هر بازیکن اروپایی دیگر، پنج جایزهٔ توپ طلا[I] و چهار جایزهٔ کفش طلای اروپا را دریافت کرده‌است. او در طول دوران حرفه‌ای‌اش ۳۴ جام کسب کرده که شامل هفت عنوان قهرمانی در لیگ، پنج لیگ قهرمانان اروپا، یک جام ملتهای اروپا و یک لیگ ملتهای اروپا میشود. رونالدو دارای بیشترین بازی (۱۸۳)، بیشترین گل زده (۱۴۰) و بیشترین پاس گل (۴۲) در لیگ قهرمانان اروپا، بیشترین گل زده در جام ملتهای اروپا (۱۴)، بیشترین بازی ملی (۲۰۵) و بیشترین گل ملی در فوتبال مردان (۱۲۸) است. او از معدود بازیکن‌هایی است که در بیش از ۱۲۰۰ بازی رسمی حضور داشته و بیش از ۸۵۰ گل برای باشگاه و کشورش به ثمر رسانده‌است. همچنین تنها بازیکنی است که در پنج تورنمنت جام جهانی گلزنی کرده‌است. او فوتبال حرفه‌ای را در ردهٔ بزرگسالان در اسپورتینگ آغاز کرد. در سال ۲۰۰۳ و در ۱۸ سالگی به منچستر یونایتد پیوست و در اولین فصلش در این تیم، قهرمان جام حذفی انگلستان شد. او در ادامه با این تیم، در سه فصل متوالی قهرمان لیگ برتر، سپس لیگ قهرمانان اروپا و جام باشگاه‌های جهان شد و در ۲۳ سالگی، برندهٔ اولین توپ طلایش شد. رونالدو در هنگام انتقال ۹۴ میلیون یورویی (۸۰ میلیون پوند) به رئال مادرید در سال ۲۰۰۹، به گران‌قیمت‌ترین بازیکن فوتبال در آن زمان تبدیل شد. او در رئال ۱۵ جام کسب کرد که شامل ۲ لا لیگا، ۲ کوپا دل ری و ۴ جام لیگ قهرمانان اروپا بود و به بهترین گلزن تاریخ رئال مادرید نیز تبدیل شد. او چهار بار دیگر در سالهای ۲۰۱۳ و ۲۰۱۴ و همچنین در سالهای ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷ برندهٔ توپ طلا شد؛ و سه بار پشت سر رقیبش، لیونل مسی قرار گرفت. در سال ۲۰۱۸، رونالدو با مبلغ ۱۰۰ میلیون یورو (۸۸ میلیون پوند) از رئال مادرید به یوونتوس پیوست که او را به گران‌قیمت‌ترین بازیکن در لیگ ایتالیا و همچنین گران‌قیمت‌ترین بازیکن بالای ۳۰ سال در دنیا تبدیل کرد. او همراه با این تیم دو قهرمانی سری آ، یک قهرمانی کوپا ایتالیا و دو قهرمانی سوپرکاپ ایتالیا را کسب کرد. در سال ۲۰۲۱ به منچستر یونایتد بازگشت و در سال ۲۰۲۲ از این تیم جدا شد. پس از فسخ قراردادش با این باشگاه، در سال ۲۰۲۳، با النصر قرارداد امضا کرد.
رونالدو در سال ۲۰۰۳ و در ۱۸ سالگی برای اولین بار برای تیم ملی بزرگسالان پرتغال به میدان رفت و تاکنون با بیش از ۱۹۰ بازی، بیشترین بازی را به عنوان یک بازیکن برای پرتغال انجام داده و همچنین با به ثمر رساندن بیش از ۱۰۰ گل ملی، بهترین گلزن تاریخ کشورش است. او تاکنون در ۱۱ تورنمنت بزرگ برای پرتغال به میدان رفته و در آن‌ها گلزنی کرده‌است. رونالدو اولین گل ملی‌اش را در یورو ۲۰۰۴ به ثمر رساند و تا رسیدن پرتغال به فینال نقش مؤثری داشت. از ژوئیه ۲۰۰۸، او کاپیتانی تیم ملی پرتغال را بر عهده دارد. در سال ۲۰۱۵، رونالدو از سوی فدراسیون فوتبال پرتغال به‌عنوان برترین بازیکن تاریخ این کشور انتخاب شد. سال بعد در یورو ۲۰۱۶، او پرتغال را به اولین عنوان قهرمانی در یک تورنمنت بزرگ رساند و کفش نقره‌ای مسابقات را دریافت کرد. او همچنین با پرتغال در لیگ ملتهای اروپا ۲۰۱۹ قهرمان شد و جایزه بهترین بازیکن مرحله نهایی را نیز کسب کرد؛ و بعداً کفش طلای یورو ۲۰۲۰ را گرفت.
رونالدو یکی از مشهورترین و ثروتمندترین ورزشکاران در جهان است. او در سالهای ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷ از سوی مجله فوربز به عنوان پردرآمدترین ورزشکار، و از سال ۲۰۱۶ تا ۲۰۱۹ از سوی ای‌اس‌پی‌ان به‌عنوان مشهورترین ورزشکار دنیا انتخاب شد. مجله تایم در سال ۲۰۱۴ نام او را در فهرست صد فرد تأثیرگذار در دنیا قرار داد. او اولین بازیکن فوتبال و سومین ورزشکار در طول تاریخ است که بیش از ۱ میلیارد دلار درآمد کسب کرده‌است.
افتخارات
باشگاهی اسپورتینگ سوپر جام فوتبال پرتغال: ۲۰۰۲ منچستر یونایتد لیگ برتر فوتبال انگلستان: ۰۷–۲۰۰۶، ۰۸–۲۰۰۷، ۰۹–۲۰۰۸ جام حذفی فوتبال انگلستان: ۰۴–۲۰۰۳ جام اتحادیه: ۰۶–۲۰۰۵، ۰۹–۲۰۰۸ جام خیریه انگلستان: ۲۰۰۷ لیگ قهرمانان اروپا: ۰۸–۲۰۰۷ جام باشگاه‌های فوتبال جهان: ۲۰۰۸ رئال مادرید لا لیگا: ۱۲–۲۰۱۱، ۱۷–۲۰۱۶ کوپا دل ری: ۱۱–۲۰۱۰، ۱۴–۲۰۱۳ سوپر جام فوتبال اسپانیا: ۲۰۱۲، ۲۰۱۷ لیگ قهرمانان اروپا: ۱۴–۲۰۱۳، ۱۶–۲۰۱۵، ۱۷–۲۰۱۶، ۱۸–۲۰۱۷ سوپرجام اروپا: ۲۰۱۴، ۲۰۱۷ جام باشگاه‌های فوتبال جهان: ۲۰۱۴، ۲۰۱۶، ۲۰۱۷ یوونتوس سری آ: ۱۹–۲۰۱۸، ۲۰–۲۰۱۹ کوپا ایتالیا: ۲۱–۲۰۲۰ سوپر جام ایتالیا: ۲۰۱۸، ۲۰۲۰ ملی زیر ۲۰ سال پرتغال مسابقات تولون: ۲۰۰۳ پرتغال جام ملتهای اروپا: ۲۰۱۶ لیگ ملتهای اروپا: ۱۹–۲۰۱۸ توپ طلا: ۲۰۰۸، ۲۰۱۳، ۲۰۱۴، ۲۰۱۶، ۲۰۱۷ کفش طلای اروپا: ۰۸–۲۰۰۷، ۱۱–۲۰۱۰، ۱۴–۲۰۱۳، ۱۵–۲۰۱۴ بازیکن سال فوتبال جهان: ۲۰۰۸ بهترین بازیکن مرد فیفا: ۲۰۱۶، ۲۰۱۷ گلوب ساکر: ۲۰۱۱، ۲۰۱۳، ۲۰۱۴، ۲۰۱۶، ۲۰۱۷، ۲۰۱۸، ۲۰۱۹، ۲۰۲۰ جایزه ویژه فیفا برای دستاوردهای برجسته: ۲۰۲۱ جایزه پوشکاش فیفا: ۲۰۰۹ حضور در تیم سال یوفا: ۲۰۰۴، ۲۰–۲۰۰۷ جایزه بهترین بازیکن مرد سال یوفا: ۱۴–۲۰۱۳، ۲۰۱۶–۲۰۱۵، ۱۷–۲۰۱۶ جایزه براوو: ۲۰۰۴ بازیکن جوان منحصر بفرد سال: ۰۴–۲۰۰۳، ۰۵–۲۰۰۴[ بازیکن سال پی‌اف‌ای: ۰۷–۲۰۰۶، ۰۸–۲۰۰۷ بازیکن فصل لیگ برتر انگلستان: ۰۷–۲۰۰۶، ۰۸–۲۰۰۷ کفش طلای لیگ برتر فوتبال انگلستان: ۰۸–۲۰۰۷ بهترین بازیکن سال سر مت بازبی: ۰۴–۲۰۰۳، ۰۷–۲۰۰۶، ۰۸–۲۰۰۷، ۲۲–۲۰۲۱ بازیکن سال انجمن نویسندگان فوتبال: ۰۷–۲۰۰۶، ۰۸–۲۰۰۷ بازیکن سال مجله ورلد ساکر: ۲۰۰۸، ۲۰۱۳، ۲۰۱۴، ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷ جایزه بهترین گلزن فصل لالیگا: ۱۱–۲۰۱۰، ۱۴–۲۰۱۳، ۱۵–۲۰۱۴ بازیکن سال اسپانیا از نظر مارکا: ۱۲–۲۰۱۱، ۱۳–۲۰۱۲، ۱۴–۲۰۱۳ و ۱۶–۲۰۱۵ بازیکن سال سری آ: ۲۰۱۹، ۲۰۲۰ کفش طلای سری آ: ۲۱–۲۰۲۰ بازیکن سال فدراسیون فوتبال پرتغال: ۲۰۱۶، ۲۰۱۷، ۲۰۱۸، ۲۰۱۹، ۲۰۲۲] حضور در تیم منتخب یورو: ۲۰۰۴، ۲۰۱۲، ۲۰۱۶ کفش طلای یورو: ۲۰۲۰[ |
|---|
