همه چیز درباره ی امپراتوری روم

ظهور امپراطوری:
امپراطوری روم در سال ۶۲۵ پیش از میلاد در نواحی ایتالیای باستان، موسوم به اِتروریا و لاتیوم بنا شد. تصور می‌شود که دولت‌-شهر روم توسط روستاییان لاتیوم که به منظور مقابله با حملات اهالی اتروریا در تپه‌های اطراف گرد هم جمع شده بودند، شکل گرفت. هنوز مشخص نیست که آنها برای مقابله به این منطقه رفتند یا اینکه با فشار حکومت اتروریا مجبور به این کار شدند. شواهد باستان‌شناسی حکایت از یک تغییر و اتحاد بزرگ در حوالی سال‌های ۶۰۰ پیش از میلاد دارد. اتفاقی که منجر به تأسیس روم به عنوان یک شهر واقعی می‌شود.



زندگی در پایتخت امپراطوری روم
رم باستان مرکز این امپراطوری عظیم، خانه‌ی معابد مرمری، کاخ‌های مجلل و نمایش‌های باشکوه گلادیاتورها بود. بیش از یک میلیون نفر ساکن شهر رم بودند. رم علاوه بر کاخ‌های باشکوه، شهری کثیف و خطرناک با خیابان‌های پیچ در پیچ و زاغه‌نشین‌های متعدد بود.

رومی‌ها روایتی خاص از تأسیس شهر خود داشتند. بر طبق افسانه‌ها، رم توسط دو برادر دوقلو؛ رومولوس و رِموس تأسیس شد. این دو برادر را در نوزادی برای نجات از نقشه‌ی قتلشان توسط پادشاه، در سبدی بر روی رود تیبر رها کردند. آنها بعد از رسیدن به ساحل توسط یک گرگ نجات یافتند. رموس و رومولوس بعد از بزرگ شدن تصمیم می‌گیرند تا شهری جدید را بنا کنند اما در انتخاب محل آن سردرگم می‌شوند. رومولوس می‌خواهد تا بر روی تپه‌ی پالاتین شهری بسازد اما نظر رِموس تپه‌ی اَونتین است. آنها به دنبال نشانه‌ای برای حقانیت عمل خود می‌گردند اما چیزی نمی‌یابند. یک روز، دو برادر پس‌ از اینکه رموس به تمسخر رومولوس می‌پردازد، با یکدیگر درگیر می‌شوند. رموس در این درگیری کشته می‌شود. رومولوس که از کرده‌ی خود پشیمان شده است، نام شهر را به یاد برادرش رم می‌گذارد.

رومی‌ها خدایان مختلفی را می‌پرستیدند. از خدای رعدوبرق گرفته تا خدای عشق، جنگ، خرد و حتی خدای فاضلاب. آنها در معابد خدایان خود به عبادت می‌پرداختند و سعی می‌کردند تا خدایان را خشنود سازند. آنها همچنین خدایان سرزمین‌های مغلوب را به تصرف خود درمی‌آوردند؛ خدایانی چون الهه‌ی باروری از مصر یا میترا از ایران. برخی از امپراطوران رومی پس از مرگ به مقام خدایی می‌رسیدند. رومی‌ها امیدوار بودند که این کار امپراطوران را قوی‌تر کرده و سبب احترام به آنها شود. رومی‌ها بعدها مسیحی شدند و دین مسیحیت را به عنوان دین رسمی امپراطوری پذیرفتند.

زبان در امپراتوری روم:

زندگی در شهر رم باستان به مانند تمامی جوامع شهری کوچک در شبه‌جزیره‌ی ایتالیا در جریان بود. لاتیوم منطقه‌ای در سواحل غربی ایتالیا، بخشی از روم محسوب می‌شد و نام زبان لاتین از نام این بخش گرفته شده است. فالیسکی یکی دیگر از زبان‌های مورد استفاده در شهر رم بود و از نظر زبانشناسی گویشی دیگر از زبان لاتین به شمار می‌رفت. از دیگر زبان‌های متعلق به خانواده‌ی زبان ایتالیک می‌توان به اوسکانی در مرکز و جنوب ایتالیا و اومبری در مرکز ایتالیا اشاره کرد. یونانی یکی دیگر از زبان‌های استفاده‌ شده در سرزمین‌های ساحلی جنوب این امپراطوری بود. دیگر زبان رایج در امپراطوری روم، زبان اتروسکیایی بود که اصلاً هیچ شباهتی به زبان لاتین نداشت

امپراتوری روم و آغاز سقوط بزرگ:

امپراطوری روم از سال ۳۱ پیش از میلاد تا ۴۷۴ میلادی، عصر جدیدی از شکوه و عظمت را تجربه کرد. روم برای چندین دهه آرامش، شوکت و بزرگی را به خود دید. امپراطوری روم تا سال ۱۱۷ میلادی در سه قاره، از جمله آسیای صغیر، شمال آفریقا و بخش اعظم اروپا، گسترش پیدا کرد.

سال ۲۸۶ میلادی سال تقسیم این قدرت عظیم به دو امپراطوری شرقی و غربی بود. سرانجام امپراطوری غربی در پی حملات گسترده‌ی نیروهای مهاجم در سال ۴۵۵ میلادی به‌دست اقوام شمالی اروپا افتاد. دوران افول امپراطوری روم تا حوالی سال ۴۷۶ میلادی ادامه یافت و سرانجام امپراطوری غربی به طور کامل سقوط کرد. با این‌حال، تاریخ‌نگاران هنوز موفق به یافتن سال دقیق سقوط این امپراطوری نشده‌اند. اگرچه بسیاری از افراد سقوط روم غربی را پایان کار امپراطوری روم می‌دانند اما امپراطوری شرقی، موسوم به امپراطوری بیزانس، تا قرن پانزدهم میلادی دوام آورد. قسطنطنیه پایتخت روم شرقی، در سال ۱۴۵۳ به دست عثمانی‌ها فتح شد و طومار امپراطوری عظیم روم در سال ۱۴۵۳ برای همیشه بسته شد.