بزم خصوصی هایده و ایرج

دل سرده سرده همه رنج و درده چشمام یه دریاست بس که گریه کرده
حالا که تو ابر چشمام بارون غم نهفته تو شوره زار قلبم گلهای غم شکفته
بازم میخوام چشمای من مروارید بارون کنه غم تا میاد به خونمون شهرو چراغون کنه
آسمون قلب منو ابرای غم گرفته گریه پنهونی مگه دردامو درمون کنه

خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست؟
ساقی کجاست، گو سبب انتظار چیست؟