منچستر یونایتد بایرن مونیخ ؛ عمق دفاع هایی به عمق سیاهچاله
قبل از تحریر : دیشب قبل بازی نوشتم قبلنا ها با اندی کول و دوایت یورک و شرینگهام و سولشیر می رفتیم مونیخ . تنها مهاجم ما ولی الان هویلوند ۲۰ ساله است و مارسیال ( ...) خودتان مقایسه کنید بقیه ی خطوط را .
بازی ای که نشان داد جفت دو ابر تیم اروپا را دیگر باید رسما گفت دو ابرتیم سابق اروپا! . بایرن برد و حقش بود. آنها مشکلاتی در دفاع و هافبک دفاعی دارند که قابل حل است و هنوز زمان هست . اما ما ؟ بعید می دانم! ؛ یک ریویو
خب درین شکی نیست که بایرن اوضاعی بهرمراتب بهتر دارد .
گل اول بایرن که روی اشتباه محض اونانا به ثمر رسید ( اشتباهی دو دقیقه بعد اینکه آن و
ر اریکسن توپ را بین دروازه ی ۷ متری بایرن و دروازه بانش که دقیقا وسط دروازه بود پاس داد به دروازه بان بایرن . باهمان خونسردی رعصبی کننده ی همیشگی اش . برای تیم های دیگر گل نکردن موقعیت های گل صد درصد حتی توسط مدافعین یک چیز طبیعی ست ولی اینجا منچستر است . اینجا گل زدن یعنی صدها پاس گاهی و ده ها به تیرک زدن و تهش روی یک خلاقیت گل زدن ! گل که نخوری گل می زنی . گل سوپرمفت بایرن که اونانا در واقعا عین بسکتبال شوتش کرد توی تور دوربین رفت روی اولی هوینس خان و رومنیگه و برو بچه های مدیریت بایرن . انگار که گلی حماسی زده بودند . از نظر روانشناسی نشان می داد که بایرن که میزبان بود ، کل کلی تاریخی با منچستر داشت ، منچستر ۱۱ مصدوم و محروم داشت و چه و چه ، چه بار روانی ای داشت در زمین خودش می کشید . و این گل یخشان را شکست .همین ده دقیقه ی اول نشان از فاجعه بودن هر دوتیم بود . بی نظم ، بی برنامه و بی ساختار دفاعی ای که هردو به آن در برهه های درخشانشان به آن معروف شدند. دو تیم هردمبیلی بازی می کردند و منتظر اشتباه حریف بودند . بایرن روی حرکت عالی پلیستری ( یکی از جوانان بی نظیر بی ادعای ما که اخرش تلف می شود ) اشتباه را کرد و اریکسن که غول چراغ جادوی دانمارک و جادوگر فلاندر شده و دانمارک روی انگشتانش می چرخد را با یک بغل پای ساده می توانست در همان دقیقه ۴گل بزند . اشتباه نکنید . در منچستر این کارها ناپسند است اساسا . نزد . آن ور اولین شوت جدی بایرن را اونانا خودش هل داد به گل . هر کس نمی دانست می گفت دو تیم تبانی ای چیزی کرده اند ! حالا به نکات کلی بعدی می پردازیم : .
۱. آندره اونانا ؛ سالها بود ندیده بودیم بازیکنی در منچستر ( جناب دخیا که سهل است ) بیاید و عذر خواهی کند ! این جالب توجه و به شدت قابل احترام بود . او بعد گل خودش را جمع و جور کرد و با اینکه ۳ گل دیگر هم خورد ( که یکیشان از مدل پنالتی های اهدایی به پرنس هری است که رد خور ندارند و اتفاقا جهتش را هم درست است ) جلوی چندین گل و موقعیت گل را گرفت . بدون اینکه خودش رارببازد . اگر اینکارا نمی کرد شاید فاجعه هایی مثل باخت ۷ بر صفر به لیور حتی رخ می داد . منچستر که عملا دفاع نداشت و کاسمیرو هم برای گلزنی در هر فرصتیرجلوومی کشید و پشتش خالی بود. تنها نقطه ی هنوز درخشان بایرن هم یک سوم هجومی اش است . بایرنی ها خودشان هم می دانند تیمشان باگ زیاد دارد . عمق دفاعی که کاسمیرو دو گل و هویلوند یک گل دقیقا در فاصله ی خالی بین دو مدافع وسطش بزنند یعنی فاجعه . مشخص است که منچستر برایراهداف بالا نیست این فصل ولی انتظارات از بایرن وحشتناک بالاست . راستی توخل چرا دلیخت را بازی نمی دهد ؟ اگر نمی خواهنش مرحمت بفرمایند لااقل قرضی بفرستنش منچستر ! ما به شدت استقبال می کنیم !
۳. خوب که منچستر رگیلون را خرید روز اخری خداییش ! زورم ازین است بازیکن دیپورت شده ی تاتنهام در چپ ، سطحش از دالو و بیساکا بالاتر و آنقدرها هم با شاو فاصله ندارد . لااقل یک دوندگی و تعصبی درش است .
۴. از آن ور مشکل عظمای این روزهای منچستر فاجعه ای به نام عمق دفاع است . لیساندرو بدجور در افت است . و لیندلوف هرگز زوج مناسبی برایش نیست . آنها وقتی با هم نیستند جز بهترین دفاع های لیگ برترند و وقتی با هم اند می شوند پت و مت ! این سطح از تناقض را درک نمی کنم !
۵. دیگو دالو ؛ نبود آنتونی اتوبان شهید دالو را دوباره افتتاح کرده . اتوبانی که حالا حالا ها فعال است . برونو گوش راست پرس کن جلوی دالو نبوده و نخواهد بود . بیشتر ازین چیزی راجع بهش نگویم بهتر است !
۶ . هویلوند : از معدود امیدواری های امروز ما منچستری ها . یک مهاجم جوان قوی هیکل وایکینگ که هم خصوصیات کلاسیک دارد و هم مدرن . فرصت طلبی تش بی نظیر است . و پرس هایش روی مدافعان حریف ویرانگر . کاش ۴ تا مثل هویلوند در همه ی خطوط آینده اش درخشان است .
۸. برونو و اریکسن : مثل همیشه ! بازیسازهای خوب ، پرس های ضعیف ، گلزنی فاجعه . به همه ی این ها کاپیتانی فاجعه ی برونو را اضافه کنید . خداییش برادر من تو کاپیتان نیستی . بدبختی این است کسی نیست که جایت بگذاریم !
۹ . رشفورد : لردهای انگلیسی سینوسی اند ! همه شان ! نسل طلایی شان مردهایی بودند کهدمی شد رویشان در مواقع حساس حساب کرد ( لمپارد تری فردیناند نویل جرارد اشلی کول و ...نازه همان ها هم ریدمان هایی کردند تاریخی ) رشفورد را باید ۹۰ دقیقه تحمل کنی تا شاید حال دقیقه ۸۲ یه پاس گلی یا گلی بزند . نه بیشتر . باز خدا رو شکر که داریمش .
۱۰. کاسمیرو : هنوز هم می گویم یک جواهر برزیلیست. جواهر ! فقط تجربه و راه رفتنش در زمین و تعصبش برای ما بخصوص در اروپا کافیست . حریف خط هافبک بایرن نمی شد ولی دقیقا از نقطه ضعف بایرن ۲ گل به آنها زد ! به ساده ترین وجه ممکن . چیزی که منچستر بیش از همه به آن نیاز دارد : گلزنی به ساده ترین وجه ممکن با حداقل ابزار و با کم ترین ابزار با یک انالیزمعمولی از نفطه ضعف حریف
گل زدن آن قدرها هم سخت نبست آقای تن هاخ !
