امپراتوری هابسبورگ در دوران اوج خود
پادشاهی هابسبورگ از سال ۱۵۲۶ تا ۱۸۰۴ ادامه یافت.
در اواخر قرن پانزدهم، با ازدواج فرناندوی دوم، پادشاه آراگون و ایزابل یکم، ملکه کاستیا که هر یک حاکم قسمتی از اسپانیا بودند، دولت واحد و قدرتمندی در اسپانیا به وجود آمد. اسپانیا در سال ۱۴۹۲ مسلمانان و یهودیان را بیرون راند و با کشف آمریکا، آن کشور نیز تحت سیطرهٔ اسپانیا درآمد. سلطنت فرناندو و ایزابل به دخترشان خوآنای یکم رسید. خوانا با فیلیپ زیبا ولیعهد امپراتوری مقدس روم و از دودمان هابسبورگ ازدواج کرد؛ فیلیپ وارث سلطنت و قلمرو اتریش، هلند هابسبورگ و چند منطقه دیگر بود. از ازدواج فیلیپ و خوانا پسری به نام شارل به دنیا آمد.
شارل خود را شارلکن (شارل پنجم) نامید و پادشاه اسپانیا، اتریش و هلند بود. شارلکن صاحب وسیع‌ترین قلمرو در اروپا و آمریکا و بیش‌ترین قدرت در بین پادشاهان قرن شانزدهم بود. شارلکن در سال ۱۵۱۹ به عنوان امپراتور مقدس روم نیز برگزیده شد، و بدین‌ترتیب فرمانروای اسپانیا، هلند هابسبورگ، اتریش، قسمتی از فرانسه، قسمتی از ایتالیا و مستعمرات اسپانیا در آمریکا شد. خاندان سلطنتی شارلکن به هابسبورگ معروف است. پس از شارلکن، برادرش فردیناند امپراتور امپراتوری مقدس روم شد و شعبه هابسبورگ‌های اتریش را بنیان گذاشت. پسر شارلکن به نام فلیپه دوم نیز در اسپانیا به سلطنت رسید و هابسبورگ اسپانیا را بنیان گذاشت.
دودمان هابسبورگ (به آلمانی: Habsburg)، (به اسپانیایی: Casa de Austria)، یکی از مهم‌ترین دودمانهای پادشاهی در اروپا بوده‌است. آوازه این دودمان به خاطر برگزیدن بسیاری از امپراتوران امپراتوری مقدس روم از این دودمان است، همین‌طور پادشاهان اتریش، اسپانیا و چندین کشور دیگر نیز از این دودمان بوده‌اند. این دودمان که خاستگاه‌شان به سوئیس و کانتون آرگاو بازمی‌گردد، حکمرانی را، نخست در اتریش آغاز کردند که شش سده به طول انجامید. سپس یک رشته از ازدواج‌ها، دوک‌نشین بورگوندی، اسپانیا، بوهم و مجارستان را نیز به قلمرو آنان افزود. در سده ۱۶ میلادی، دودمان به دو بخش هابسبورگ اسپانیا و هابسبورگ اتریش تقسیم شد.
آغاز کار دودمان
دودمان هابسبورگ نام شان را از دژ نیاکان شان برگرفته اند، دژی که در دهه ۱۰۲۰ پایه گذاشته شده و امروز نزدیک مرز سوییس و آلمان جای دارد. آنان در آلزاس زمین‌های پهناوری را میان بازل و استراسبورگ در دست داشتند. اتوی دوم، نخستین کسی بود که نام دژ را بر عنوانش افزود و خود را کنت هابسبورگ نامید. در اکتبر ۱۲۷۳، رودلف یکم در هم‌آوردی با اُتُکار از بوهم، به پادشاهی امپراتوری مقدس روم برگزیده شد. این شاه‌گزینش این دو را در برابر هم قرار داد. در ۱۲۸۶، رودلف کانون قدرت دودمان را از دژ هابسبورگ به اتریش برد و دو سال بعد اُتُکار را در نبرد مارخفلد، نزدیک وین شکست داد.
