چرا چهچه زدن در موسیقی قدیم ایران انقدر مهم بوده است؟

شاید چون مردم ایران قدیم عاشق پرنده هایی مثل بلبل بودن و تنها آوازی که عموم مردم امکان حداقل یکبار شنیدنش رو داشتن صدای چهچه بلبل بوده

اینطوری صدای چهچه بلبل در فرهنگ ایرانی نهادینه میشه و بعدها که کم کم قراره صدای خواننده ها جای صدای پرنده ها رو برای مردم پر کنن باید بتونن ادای اونها رو به خوبی دربیارن تا صداشون مورد پسند باشه. و اگه شخصی خیلی خوب ترانه میخونده ولی نمیتونسته صدای چهچه بلبل دربیاره اصلا جزو خواننده ها محسوب نمیشده :)

در واقع خوانندگی اصیل ایرانی شامل مهارتهای تصنیف خوانی و آواز خوانی بوده و حتی آواز (چهچه) مهمتر از تصنیف (ترانه) محسوب میشده

در دوران معاصر کم کم موسیقی ایران تحت تاثیر موسیقی غرب قرار میگیره و میبینه که غربی ها چهچه ندارن و اینطوری با مدرن شدن موسیقی ایران به مرور اهمیت چهچه کمرنگ میشه تا امروز که تقریبا هیچ اهمیتی نداره و اتفاقا نسل های جدید، موسیقی بدون چهچه رو ترجیح میدن

حتی در موسیقی سنتی جدید ایران هم کمرنگ شده و خواننده های سنتی جدید فقط برای تزئین آهنگاشون کمی از چهچه استفاده میکنن