پنجاه والیبالیست برتر تاریخ (بخش پایانی)

4:ایوان میلیکوویچ

ایوان میلیکوویچ بازیکن والیبال اهل صربستان عضو سابق تیم ملی والیبال صربستان است.

در زادگاهش فوتبال و هندبال پرطرفدارترین ورزش ها بود، اما ایوان میلیکوویچ تصمیم گرفت والیبال را به عنوان یک دریافت کننده آغاز کند. اما شرایط او را به سمت آبشارزنی (اسپکری) قهار سوق داد. به غیر از مدال طلای قهرمانی جهان، او عناوین بسیار مهمی را کسب کرده است. ایوان هنگامی که تنها یک پسربچه محصل بود به یکی از معروف ترین باشگاه های والیبال یوگسلاوی برده شد و خیلی زود توجه بزرگان این رشته را به خود جلب کرد.

با این که در زادگاهش شهر «نیش» والیبال چندان مورد توجه قرار نمی گرفت، اما او در قدم هایش استوار بود. حتی به اصرار والدینش که هر دو ورزشکار بودند توجهی نکرد و از کنار هندبال به سادگی گذشت. این پسر لاغراندام، آرام و مهربان خیلی زود عضو یکی از باشگاه های معتبر والیبال شد و پس از آن نیز در تیم شهر کلاریو، جایی که بسیاری از بزرگان والیبال آموزش دیده بودند، شروع به بازی کرد.

چالش دیگری که برای وی به وجود آمد، تغییر پست این بازیکن از دریافت کننده به قطر پاسور بود که خیلی اتفاقی رخ داد.

در تورنمنت سال ۱۹۹۷ بود که تیم شهر بلگراد با کمبود اسپکر پشت خط زن مواجه شده بود و ترزیک، سرمربی وقت تصمیمی عجیب گرفت که نتیجه ای غیرقابل تصور داشت. در این لحظه بود که میلیکوویچ به حضور در پست خود به عنوان دریافت کننده خاتمه داد و به عنوان یک بازیکن حرفه ای برای کسب امتیازهای نهایی به عنوان «اسپکر» در رقابت های قهرمانی جهان شروع به بازی کرد. او ۱۹ ساله بود که شانس بازی با یک پاسور به نام دیوریچ را پیدا کرد.

بدین ترتیب بود که نام ایوان همتای دیگر بازیکنان صاحب نام تیم برنده مدال برنز رقابت های قهرمانی اروپا بر سر زبان ها افتاد. جالب این که پایه ریزی دوران طلایی والیبال صربستان (یوگسلاوی سابق) نیز از همین جا آغاز شد.

رؤیای میلیکوویچ هم دیری نپایید که به حقیقت پیوست. وی به همراه دیگر ستاره های صربستان در المپیک ۲۰۰۰ سیدنی مدال طلارا به گردن آویخت. سال بعد نیز قهرمانی اروپا نصیب این تیم شد. ایوان در گفته هایش همواره تاکید می کند که همه موفقیت هایش را مدیون زوران گاییچ است. او البته کمک های بوگدان استرنوویچ را فراموش نمی کند. میلیکوویچ می گوید که از گربیچ، کوواک، تاناسکوویچ هم یاری جسته تا به این مرحله از پیشرفت رسیده است.

البته در زندگی هر فردی همیشه همه چیزها بر وفق مراد نیست و ایوان نیز از این قاعده مستثنی نبود. در المپیک آتن که در سال ۲۰۰۴ برگزار شد او به خاطر بیماری نتوانست همه قدرت و توانایی اش را به نمایش بگذارد و با این که تیم تلاش فوق تصوری از خود نشان داد، اما نتوانست از مدال طلاو عنوان قهرمانی خود در دوره پیشین دفاع کند و مقام قهرمانی را واگذار کرد.

خوشبختانه این شکست موجب درهم شکستن و ناامیدی ایوان نشد و پس از آن با قدرت هرچه تمام تر توانست ۴ مرتبه عنوان بهترین بازیکن لیگ سری A ایتالیا را به خود اختصاص دهد.

ایوان با ۲۰۶ سانتیمتر قد از شرایط فیزیکی و تکنیکی بسیار خوبی برخوردار است. کمتر بازیکنی توان مقاومت در برابر ضربات او را دارد. خودش می گوید: «وقتی بازیکنی ضربه مرا دفاع می کند، به خودم می گویم این اشتباه از من نبوده بلکه توانایی طرف مقابل من بوده است. هنگامی که بازی طبق برنامه پیش بینی شده جلو نرود، سعی می کنم فکرم را متمرکز ضربات و نوع بازی خودم کنم. همواره دنبال نقاط ضعف بازیکنان رقیب می گردم و به نسبت آن روش بازی خودم را تغییر می دهم.»

این بازیکن به لطف قدرت فکری و روحی بالایی که دارد موجب روی دادن صحنه های اعجاب انگیز زیادی می شود. مثل لیگ جهانی سال ۲۰۰۵ که زیباترین بازی هایش را ارائه داد.میلیکوویچ یک بازیکن بالفطره است. او یک بازیکن به دنیا آمده و دستاوردهایش او را به یک شخصیت بی نظیر در جهان والیبال تبدیل کرده است.

3:سرجیو سانتوس

سرجیو دوترا سانتوس متولد ۱۵ اکتبر سال ۱۹۷۵ بازیکن والیبال اهل برزیل، عضو سابق تیم ملی والیبال برزیل است. او به عنوان یک بازیکن با برزیل به افتخارات زیادی دست یافت و به عنوان بهترین لیبرو تاریخ والیبال جهان نیز شناخته می‌شود. سانتوس درپنج المپیک ۲۰۰۴، ۲۰۰۸؛ ۲۰۱۲ و ۲۰۱۶ در ترکیب ثابت تیم ملی برزیل حضور داشت که در آن با برزیل به مدال طلا ۲۰۰۴ و ۲۰۱۶ ؛ نقره ۲۰۰۸ و ۲۰۱۲ دست یافت. او در المپیک ۲۰۰۴ از ستاره‌های تیم ملی برزیل بود و در انتها نیز با بازی درخشان خود به عنوان بهترین لیبرو و بهترین دریافت کننده المپیک ۲۰۰۴ آتن برگزیده شد. 

سرجینیو در قهرمانی جهان سال‌های ۲۰۰۲ و ۲۰۰۶ نیز با برزیل به جام قهرمانی دست یافت. سرجینیو با بازی های درخشان خود در لیگ جهانی ۲۰۰۹ به عنوان بهترین لیبرو و باارزش ترین بازیکن مسابقات انتخاب شد و در جام جهانی ۲۰۰۳، ۲۰۰۷ و ۲۰۱۱ نیز عنوان بهترین لیبرو مسابقات را از آن خود نمود. دو قهرمانی جام جهانی ۲۰۰۳ و ۲۰۰۷، دو قهرمانی جام بزرگ قهرمانان جهان ۲۰۰۵ و ۲۰۰۹، هفت قهرمانی لیگ جهانی در سال‌های ۲۰۰۱، ۲۰۰۳، ۲۰۰۴، ۲۰۰۵، ۲۰۰۶، ۲۰۰۷، ۲۰۰۹، طلا بازی‌های پان امریکن ۲۰۰۷ و شش قهرمانی آمریکای جنوبی از دیگر دست‌آوردهای سرجیو دوترا سانتوس در رده ملی است. 

او در مجموع با تیم ملی برزیل ۲۴ مدال طلا ۷ نقره و ۲ برنز را کسب کرد.

2:کارچ کیرالی

دریافت کننده قدرتی متولد ۳ نوامبر ۱۹۶۰ در آمریکا است.

او به عنوان بازیکن با تیم ملی والیبال آمریکا ۲ قهرمانی المپیک را کسب کرد و همچنین در سال ۱۹۸۶ قهرمان مسابقات قهرمانی جهان شد. بعد از المپیک ۱۹۸۸ از بازی های ملی خداحافظی کرد؛ در سال های ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۲ در تیم راونا ایتالیا بازی کرد و در این ۲ سال به عناوین قهرمانی سوپر لیگ ایتالیا؛جام حذفی ایتالیا؛لیگ قهرمانان اروپا؛جام باشگاه های جهان دست پیدا کرد.

 او در والیبال ساحلی هم فعالیت کرد و درمجموع همراه با زوج خود توانست ۱۳ عنوان قهرمانی را کسب کند که مهم ترین آن قهرمانی المپیک ۱۹۹۶ است.

او به عنوان مربی همراه با تیم ملی والیبال بانوان آمریکا در المپیک ریو به مدال برنز رسید و در المپیک توکیو با شکست برزیل در فینال قهرمانی المپیک را برای والیبال بانوان آمریکا به ارمغان آورد.

1:لورنزو برناردی

اسطوره والیبال ایتالیا و یکی از بهترین بازیکنان قرن بیستم متولد ۱۱ آگوست ۱۹۶۸ در ایتالیا است.

اولین بازی ملی خود را زمانی انجام داد که تنها ۱۹ سال داشت و در ۳۰۶ بازی برای تیم ملی والیبال ایتالیا به میدان رفت.

۵ قهرمانی مسابقات لیگ جهانی والیبال؛۲ قهرمانی مسابقات قهرمانی جهان؛۲ قهرمانی مسابقات قهرمانی اروپا و ۱ قهرمانی در مسابقات جام جهانی گوشه ای از افتخارات او به شمار می روند.

بزگترین ناکامی او به المپیک ۱۹۹۶ برمیگردد جایی که در فینال مغلوب هلند شد و از دستیابی به مدال طلا المپیک باز ماند.

در رده باشگاهی به عنوان بازیکن ۴ بار قهرمان لیگ قهرمانان اروپا ۹ قهرمانی سوپر لیگ ایتالیا را در کارنامه خود دارد.

به عنوان سرمربی همراه با پروجا قهرمانی سوپر لیگ ایتالیا در سال ۲۰۱۸ را کسب کرد و هم اکنون سرمربی پیاچینزا ایتالیا است.

0:جیبا

بهترین بازیکن تاریخ والیبال جهان به اعتقاد بسیاری از کارشناسان دنیای والیبال؛متولد ۲۳ دسامبر ۱۹۷۶ در برزیل است.

ورزش حرفه‌ای جیبا در سال ۱۹۹۳ در باشگاه کوریتیبا آغاز می‌شود. جیبا در همان سال به تیم ملی جوانان دعوت می‌شود و در مسابقات قهرمانی آمریکای جنوبی در رده جوانان قهرمان شد. در سال ۱۹۹۵، پس از یک فصل در کوکامار، در سن ۱۸ سالگی، برای اولین بار به تیم ملی بزرگسالان برزیل دعوت شد کسب اولین قهرمانی آمریکای جنوبی کار خود را در تیم ملی آغاز نمود. جیبا در همین سال توانست به موفقیت بزرگی برسد و مدال نقره لیگ جهانی و مدال برنز جام جهانی را به دست آورد. جیبا در بین سال‌های ۱۹۹۶ و ۲۰۰۰ به باشگاه‌های متعددی در برزیل پیوست. جیبا در فصل بعد با میناس موفق به کسب قهرمانی سوپر لیگ برزیل شد. جیبا در سال‌های بعد نتایج خوبی را با تیم ملی برزیل به دست آورد، دو قهرمانی در قهرمانی والیبال آمریکای جنوبی و جام بزرگ قهرمانان ۱۹۹۷. جیبا در سال ۱۹۹۹ برنز لیگ جهانی را به دست آورد و در ادامه مدال طلا بازی‌های پان امریکن را به همراه داشت. ژیبا در سال ۲۰۰۰ به اولین تجربه بازی در خارج از کشور خود رسید و با توری فرارا ایتالیا قراردای سه ساله به ثبت رساند. ژیبا در همین حال در سال ۲۰۰۲ موفق شد برای اولین بار در زندگی حرفه‌ای خود با تیم ملی برزیل قهرمان قهرمانی والیبال جهان شود و در جام جهانی ۲۰۰۳ با برزیل قهرمانی دیگری را تجربه کند. جیبا در بازی‌های المپیک تابستانی ۲۰۰۴ درخشید و توانست اولین مدال المپیک خود را به دست آورد و به کارنامه درخشان خود مدال طلا را اضافه نماید و در ادامه قهرمان لیگ جهانی رم شود. جیبا پس از حضور در فرارا به کونئو پیمونته پیوست و موفق به کسب جام حذفی ایتالیا در سال ۲۰۰۶ شد. جیبا در مسابقات قهرمانی جهان ۲۰۰۶ در ژاپن قهرمانی دیگری را به دست آورد و در این مسابقات به عنوان بهترین بازیکن شناخته شد، جیبا در ادامه در لیگ جهانی با برزیل در مسکو قهرمان شد. جیبا در سال ۲۰۰۷ خاتمه همکاری با کونئو را اعلام نمود و به روسیه رفت و به باشگاه ایسکرا پیوست و نتایج قابل توجهی به دست آورد. در سال ۲۰۰۸ حتی تا پای فینال المپیک در پکن با تیم برزیل رفت اما در نهایت مدال برنز را به خانه برد. در سال ۲۰۰۹ او برای دو فصل به پینهیروس پیوست و به برزیل بازگشت.

جیبا در طول تابستان سال ۲۰۰۹ به با درخشش خود و هم تیم‌هایش موفق به کسب مدال طلا در لیگ جهانی و مسابقات قهرمانی آمریکای جنوبی و جام بزرگ قهرمانان جهان شد. جیبا در سال ۲۰۱۰ به فینال مسابقات قهرمانی جهان در ایتالیا رسید و قهرمانی دیگری را با برزیل پرآوازه به دست آورد.جیبا در فصل ۱۲-۲۰۱۲ توسط فلوریپا جذب شد و نایب قهرمانی برزیل را به دست آورد. جیبا پس از المپیک ۲۰۱۲، اعلام بازنشستگی خود را از والیبال بین‌المللی اعلام می‌کند و بازوبند کاپیتانی خود را برونو رزنده می‌دهد تا کاپیتان پر افتخار برزیل پس از ۳۱۹ بازی ملی از تیم ملی کشورش خداحافظی کند. جیبا فصل بعدی را در آرژانتین در باشگاه سیوداد د بولیوار می گزراند و نایب قهرمانی لیگ آرژانتین را با بولیوار تجربه می‌کند. جیبا پر افتخار در فصل ۱۴-۲۰۱۳ می به کریستا می‌رود و پس از سه ماه فعالیت در این تیم با النصر امارات متحده عربی به توافق می‌رسد و در لیگ امارات توپ می‌زند، جیبا پس از مدتی با النصر به مشکلاتی بر می‌خورد و به برزیل باز می‌گردد. جیبا در سال ۲۰۱۴ در سن ۳۷ سالگی از والیبال خداحافظی کرد.

جیبا در مجموع به عنوان بازیکن تیم ملی والیبال برزیل موفق به کسب ۳۰ مدال طلا ۹ نقره و ۵ برنز شده است.