برترین بازیکنان تاریخ فوتبال

لئو مسی 

لئو مسی به انگلیسی ( Lionel Andrés Messi ) بازیکن آرژانتینی هست که در حال حاضر برای پاری سن ژرمن و آرژانتین در پست مهاجم یا وینگر بازی میکند . او اکنون 34 سال سن دارد . وی تنها بازیکن تاریخ فوتبال است که شش بار فاتح عنوان بهترین بازیکن سال جهان و شش بار برندهٔ جوایز توپ طلا و کفش طلای اروپا شده‌است؛ لذا بسیاری از صاحب‌ نظران برجسته او را بهترین بازیکن تاریخ فوتبال می‌دانند. او به مدت ۱۸ سال بازیکن باشگاه فوتبال بارسلونا بود که در ۵ آگوست ۲۰۲۱ از این باشگاه جدا شد. او اکنون کاپیتان تیم ملی فوتبال آرژانتین است. مسی در ۲۱ سالگی یعنی سال ۲۰۰۹، نامزد دریافت عنوان بهترین بازیکن سال فوتبال جهان شد و اولین توپ طلایش را دریافت کرد. 

او از لحاظ تیمی و فردی افتخارات زیادی دارد و پس از دنی آلوز پر افتخار ترین بازیکن تاریخ هست . 

شیوهٔ بازی مسی و توانایی‌هایش باعث شده‌است که وی با دیه‌گو آرماندو مارادونا مقایسه شود؛ این در حالی است که مارادونا مسی را «جانشین» خود می‌داند. گلزنی، بازیسازی، دریبل‌زنی، تکنیک و هوش بسیار بالای این بازیکن باعث شده که بزرگان فوتبال به ستایش او بپردازند. 

پاهای کوتاه و قوی او در رقابت‌های کوتاهِ سرعتی به وی امکان برتری می‌دهد و پاهای سریعش باعث می‌شود که او به هنگام دریبل زنی با سرعت زیاد کنترلِ بهتری روی توپ داشته باشد. پپ گواردیولا مربی سابق مسی در بارسلونا بیان کرده که: «مسی تنها بازیکنی است که با توپ سریعتر از بدون توپ می‌دود.» مسی همانند مارادونا یک بازیکنِ چپ پا است. او معمولاً دریبل زنیِ خود را با بیرونِ پای چپش آغاز می‌کند؛ درحالی که با داخل پایش آن را به پایان می‌برد و به هم تیمی‌هایش پاس یا پاس گل می‌دهد. مسی به همراه مهاجم پرتغالی کریستیانو رونالدو به‌طور گسترده به عنوان یکی از دو بازیکن برتر جهان از نسل خود و یکی از بهترین بازیکن‌های تاریخ فوتبال شناخته می‌شود.

دیگو مارادونا

دیگو مارادونا به انگلیسی ( Diego Armando Maradona )  سرمربی و بازیکن فوتبال بازنشستهٔ آرژانتینی بود. مارادونا یکی از بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال به‌شمار می‌رفت و همواره شماری از بازیکنان و مربیان سرشناس، کارشناسان، مجلات تخصصی فوتبال و نیز هواداران این رشته ورزشی، او را برترین بازیکن تمام ادوار فوتبال می‌دانند. در نظرسنجی که از سوی فیفا انجام‌شد، او همراه با پله برنده عنوان برترین بازیکن قرن بیستم میلادی شد . مارادونا تیم ملی آرژانتین را با درخشش خود در جام جهانی ۱۹۸۶ به قهرمانی رساند. استعداد، تکنیک، چابکی، دید قوی، پاس‌های دقیق، مهارت در کنترل توپ و دریبل زنی مهار نشدنی مارادونا باعث شده‌بود تا با وجود قامت کوتاهی که دارد، در فوتبال سرآمد باشد و به او لقب پسر طلایی (به اسپانیایی: El Pibe de Oro) را بدهند.

مارادونا اولین بازیکن در تاریخ فوتبال بود که دو مرتبه رکورد نرخ نقل و انتقالات را در جهان شکست. او اولین بار با بهای ۵ میلیون یورو به بارسلونا در لالیگا و بار دوم با بهای ۶٫۹۵ میلیون یورو به ناپولی در سری آ پیوست. او در دوران حرفه‌ای خود برای تیم‌های آرژانتینوس جونیورز، بوکا جونیورز، بارسلونا، ناپولی و سویا و نیولز اولد بویز به عنوان یک بازی‌ساز توانا، در پست هافبک هجومی بازی کرد. مارادونا در بارسلونا و ناپولی به بیشتر موفقیت‌های باشگاهی‌اش دست یافت.

مارادونا هنگامی که کودکی هشت ساله بود با انجام حرکات نمایشی با توپ فوتبال در اماکن عمومی سعی می‌کرد بخشی از خرج خانواده فقیرش را تأمین کند. مارادونا در دوران جوانی درخشش خود را با تیم بوکا جونیورز آغاز کرد و پس از آن، به بارسلونای اسپانیا رفت؛ و با این تیم به مقام قهرمانی جام حذفی اسپانیا رسید. در جام جهانی ۱۹۸۲ علی‌رغم انجام بازی‌های دیدنی به دلیل یک حرکت غیر ورزشی در دیدار برابر برزیل در دور دوم از زمین اخراج شد و بدون مارادونا آرژانتین از جام جهانی خداحافظی کرد. چهار سال بعد در جام جهانی ۱۹۸۶ در مکزیک مارادونا فوتبال زیبای خود را به نمایش گذاشت. در اوج حساسیت‌های این جام، دو تیم آرژانتین و انگلستان در مرحله یک چهارم نهایی در برابر هم قرار گرفتند. جنگ فالکلند در میدان ورزشی به منصه ظهور رسید. مارادونا با به ثمر رساندن دو گل تاریخی موجب پیروزی آرژانتین شد. نخستین گل مسابقه را مارادونا در ابتدای نیمه دوم، با دست به ثمر رساند و چند دقیقه بعد در حالی که در میانه‌های میدان صاحب توپ شده بود با دریبل زدن هفت بازیکن انگلیسی توپ را وارد دروازه پیتر شیلتون (دروازه‌بان انگلستان) نمود. هنرنمایی خارق‌العاده مارادونا، آرژانتین را به قهرمانی جهان در سال ۱۹۸۶ می‌رساند. مارادونا همچنین توانست باشگاه ناپولی ایتالیا را دو بار در سال‌های ۱۹۸۷ و ۱۹۸۹ به مقام قهرمانی لیگ ایتالیا برساند؛ و در سال ۱۹۹۰ نیز به همراه این تیم جام یوفا را فتح نمود. در جام جهانی ۱۹۹۰ که به میزبانی ایتالیا برگزار می‌شد تیم آرژانتین توانست به کمک مارادونا ایتالیای میزبان را در مرحله نیمه نهایی در ورزشگاه شهر ناپل شکست دهد؛ البته با وجود این درخشش آرژانتین نتوانست در دیدار نهایی همانند دورهٔ قبلی جام جهانی بر آلمان غلبه کنند و با کسب عنوان دوم، به خانه بازگشت. در این جام جهانی فوتبال ۱۹۹۰، مارادونا از هواداران باشگاه فوتبال ناپولی خواست، با توجه به تبعیض‌ها و فقر موجود در جنوب ایتالیا، در بازی ایتالیا-آرژانتین از تیم ملی آرژانتین حمایت کنند.

دیگو مارادونا در تاریخ ۲۵ نوامبر ۲۰۲۰، بر اثر حمله قلبی درگذشت؛ در حالی که دو هفته پیش از آن به دلیل لخته شدن خون در مغزش در بیمارستان بستری و پس از جراحی مرخص شده بود. و پس از تشییعی انبوه از جمعیت در قبرستانی در بوینس آیرس در کنار قبر پدر و مادرش به خاک سپرده شد.

پله 

ادسون آرانتس دو ناسیمنتو به انگلیسی ( Edson Arantes do Nascimento ) که با نام پله شناخته می‌شود، بازیکن فوتبال پیشین اهل برزیل است که در پست مهاجم بازی می‌کرد. او به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین بازیکنان تمام ادوار تلقی می‌شود و از سوی فیفا لقب «برترین» را گرفته‌است. او یکی از موفق‌ترین و محبوب‌ترین چهره‌های ورزشی قرن بیستم بود. کمیته بین‌المللی المپیک در سال ۱۹۹۹ از او به عنوان ورزشکار قرن یاد کرد و نامش از سوی مجلهٔ تایم در فهرست ۱۰۰ شخصیت برجسته قرن بیستم قرار گرفت. پله در سال ۲۰۰۰ از سوی فدراسیون بین‌المللی تاریخ و آمار فوتبال (IFFHS) به عنوان بازیکن برتر جهان انتخاب شد و همچنین یکی از دو برندهٔ مشترک بازیکن قرن فیفا بود. پله در مجموع ۱٬۲۷۹ گل در ۱٬۳۶۳ بازی زده‌است که شامل بازی‌های دوستانه نیز بوده‌است و این موضوع از سوی رکوردهای جهانی گینس به رسمیت شناخته شده‌است.

پله در دوران بازیکنی خود سه جام جهانی را کسب کرد و رکوردهای بسیاری، از جمله بیشترین گل در تاریخ فوتبال را شکست. از القاب دیگر او «ری» (شاه؛ سلطان) و «پرولا نگرا» (مروارید سیاه) بودند. او از نظر بسیاری از صاحب‌نظران، بزرگ‌ترین و بهترین بازیکن تاریخ فوتبال شناخته می‌شود. پله در تمام دورانی که فوتبال بازی می‌کرد موفق به بردن توپ طلا نشده بود، در حالی که توپ طلا از سال ۱۹۵۶ میلادی اهدا می‌شد (یعنی اولین سال بازی او در تیم سانتوس)؛ چرا که توپ طلا آن موقع تنها به بازیکنان اروپایی داده می‌شد. مجله فرانس فوتبال در سال ۱۹۹۹ در رای‌گیری از برندگان توپ طلا تا آن سال پله را با ۱۷ رای به عنوان برترین بازیکن قرن ۲۰ فوتبال انتخاب کرد. وی همچین از طرف کمیته بین الملی المپیک برترین ورزشکار قرن ۲۰ شناخته شد.

وی فوتبال را از سال ۱۹۵۰ در سن ۱۰ سالگی شروع کرد و خیلی زود در سال ۱۹۵۸ با اینکه ۱۸ سال بیشتر نداشت در جام جهانی سوئد جوانترین بازیکن برزیلی شناخته شد و همچنین توانست با گلزنی به افتخارات خویش بیفزاید. او ضمن مهارت بازی به عنوان هافبک یا مهاجم، مهارت کامل بازی با هر دو پا را داشت. تمام‌کننده‌ای قهار بود، دریبل‌زنی بی‌نظیر و پاسوری به یاد ماندنی. او حتی به عنوان یک فوروارد تکل‌زن قهاری نیز بود. سرعت، قدرت و دقت شوت او از معروف‌ترین ویژگی‌هایش هستند.

او در دوران حرفه‌ای خود در چهار جام جهانی بازی کرد و موفق به کسب ۳ جام جهانی (۱۹۶۲، ۱۹۵۸ و ۱۹۷۰) شد. در جام‌جهانی ۱۹۵۸ سوئد او با ۱۷ سال سن جوانترین بازیکن برزیل بود و موفق شد با گلزنی در فینال برزیل را قهرمان جهان کند. در جام جهانی ۱۹۶۲ در دومین بازی برزیل برابر چکسلواکی مصدوم شد و نتوانست برزیل را در دیدارهای بعدی همراهی کند. در جام جهانی ۱۹۶۶ نیز مصدومیت باعث شد تا تنها در دو بازی برای برزیل بازی کند و برزیل این بار در همان مرحلهٔ گروهی حذف شد؛ ولی در جام جهانی ۱۹۷۰ با قدرت بازگشت و با گلزنی در فینال برابر ایتالیا علاوه بر کسب جام قهرمانی یکی از معدود بازیکنانی شد که در دو فینال جام جهانی گلزنی کرده‌اند. او موفق شد در چهار دوره پیاپی جام جهانی گلزنی کند.

او تمام دوران فوتبال خود را در باشگاه برزیلی سانتوس بازی کرد و تنها در سال‌های آخر به آمریکا رفت تا برای کاسموس بازی کند. بعد از بازنشستگی در ۱۹۷۷ او به عنوان شخصیتی ورزشی فعالیت کرده‌است و مدتی وزیر ورزش برزیل بوده‌است؛ و اولین بازیکنی است که از فیفا جایزه افتخاری بهترین بازیکن جهان را دریافت کرده‌است؛ این اتفاق در سال ۲۰۱۴ میلادی رخ داد که در آن شب که مراسم اهدای توپ طلا بود به صورت افتخاری یک توپ طلا به پله نیز داده شد.

کریستیانو رونالدو 

کریستیانو رونالدو به انگلیسی ( Cristiano Ronaldo dos Santos Aveiro ) بازیکن فوتبال اهل پرتغال است که برای باشگاه منچستر یونایتد و تیم ملی پرتغال در پست مهاجم بازی می‌کند. او اغلب به‌عنوان یکی از بهترین 

بازیکنان جهان و یکی از بزرگترین بازیکنان تمام ادوار نیز یاد می‌شود. رونالدو پنج جایزهٔ توپ طلا و چهار جایزهٔ کفش طلای اروپا دریافت کرده‌است که برای یک بازیکن اروپایی، رکورد محسوب می‌شود. او در طول دوران حرفه‌ای‌اش ۳۲ جام کسب کرده که شامل ۵ لیگ قهرمانان اروپا، یک قهرمانی جام ملت‌های اروپا و یک لیگ ملت‌های اروپا می‌شود. رونالدو دارای بیشترین گل زده (۱۳۶) و بیشترین پاس گل (۴۲) در لیگ قهرمانان اروپا، بیشترین گل زده (۱۴) در جام ملت‌های اروپا و بیشترین گل ملی در فوتبال مردان (۱۱۵) است. او از معدود بازیکن‌هایی است که در بیش از ۱۱۰۰ بازی رسمی حضور داشته و بیش از ۷۸۰ گل برای باشگاه و تیم ملی‌اش به ثمر رسانده است.

او در مادیرا پرتغال به دنیا آمد و بزرگ شد و فوتبالش را در ردهٔ بزرگسالان در اسپورتینگ آغاز کرد. در سال ۲۰۰۳ و در ۱۸ سالگی به منچستر یونایتد پیوست و در اولین فصلش در این تیم، قهرمان جام حذفی انگلستان شد. او در ادامه با این تیم، در سه فصل متوالی قهرمان لیگ برتر شد و سپس لیگ قهرمانان اروپا و جام باشگاه‌های جهان را نیز فتح کرد و در ۲۳ سالگی، برندهٔ اولین توپ طلایش شد. رونالدو در هنگام انتقال ۹۴ میلیون یورویی (۸۰ میلیون پوند) به باشگاه فوتبال رئال مادرید در سال ۲۰۰۹، به گران‌قیمت‌ترین بازیکن فوتبال در آن زمان تبدیل شد. رونالدو در رئال مادرید ۱۵ جام کسب کرد که شامل ۲ لا لیگا، ۲ کوپا دل ری و ۴ جام لیگ قهرمانان اروپا بود و به بهترین گلزن تاریخ باشگاه رئال مادرید نیز تبدیل شد. او چهار بار دیگر در سال‌های ۲۰۱۳ و ۲۰۱۴ و همچنین در سال‌های ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷ برندهٔ توپ طلا شد؛ و ۳ بار نیز در نتیجه نظرسنجی توپ طلا دوم شد و توپ طلا به رقیبش یعنی لیونل مسی رسید. در سال ۲۰۱۸، رونالدو با مبلغ ۱۰۰ میلیون یورو (۸۸ میلیون پوند) از رئال مادرید به یوونتوس پیوست که او را به گران‌قیمت‌ترین بازیکن در لیگ ایتالیا و همچنین گران‌قیمت‌ترین بازیکن بالای ۳۰ سال در دنیا تبدیل کرد. او همراه با این تیم دو قهرمانی سری آ، دو قهرمانی کوپا ایتالیا و دو قهرمانی سوپرکاپ ایتالیا را کسب کرد و نهایتاً در سال ۲۰۲۱ به منچستر یونایتد بازگشت.

رونالدو در سال ۲۰۰۳ و در ۱۸ سالگی برای اولین بار برای تیم ملی بزرگسالان پرتغال به میدان رفت و تاکنون بیش از ۱۸۰ بار پیراهن تیم ملی پرتغال را برتن کرده که از این حیث در پرتغال رکورددار است. او با بیش از ۱۱۰ گل ملی، عنوان برترین گلزن ملی پرتغال را نیز در اختیار دارد. او تاکنون در ۱۱ تورنومنت بین‌المللی برای پرتغال به میدان رفته و در آن‌ها گلزنی کرده. او اولین گل ملی‌اش را در یورو ۲۰۰۴ برای پرتغال به ثمر رساند. از ژوئیه ۲۰۰۸، او کاپیتان تیم ملی پرتغال است. در سال ۲۰۱۵، رونالدو از سوی فدراسیون فوتبال پرتغال به عنوان برترین بازیکن تاریخ این کشور انتخاب شد. یک سال بعد با کمک او، تیم ملی پرتغال به فینال یورو ۲۰۱۶ رسید و در این جام قهرمان شد. او نیز کفش نقره‌ای این جام (دومین گلزن برتر) را کسب کرد. او همچنین با تیم ملی پرتغال در لیگ ملت‌های اروپای ۲۰۱۹ قهرمان شد و کفش طلای یورو ۲۰۲۰ را نیز کسب کرد.

رونالدو یکی از مشهورترین و ثروتمندترین ورزشکاران در دنیاست. او در سال‌های ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷ از سوی مجله فوربز به عنوان پردرآمدترین ورزشکار دنیا انتخاب شد و از سال ۲۰۱۶ تا ۲۰۱۹ از سوی ای‌اس‌پی‌ان به عنوان مشهورترین ورزشکار دنیا انتخاب شد. مجله تایم در سال ۲۰۱۴ نام او را در فهرست صد فرد تأثیرگذار در دنیا قرار داد. او اولین بازیکن فوتبال و سومین ورزشکار در طول تاریخ است که به درآمد بیش از ۱ میلیارد دلار می‌رسد.

زین‌الدین زیدان

زین الدین زیدان به انگلیسی ( Zinedine Yazid Zidane ) ملقب به زیزو؛ مربی فوتبال کنونی و بازیکن فوتبال بازنشستهٔ فرانسوی است. او در پست هافبک تهاجمی برای تیم‌های باشگاهی یوونتوس و رئال مادرید و نیز تیم ملی فرانسه بازی می‌کرد. زیدان به دلیل سرآمدی در تکنیک، بازی‌سازی، دید، پاس‌کاری و کنترل توپ مشهور شد که یکی از بهترین بازیکن‌های تاریخ فوتبال به شمار می‌رود.
زیدان در طول فعالیت حرفه‌ای خود سه عنوان بهترین بازیکن سال فوتبال جهان از سوی فیفا در سال‌های ۱۹۹۸، ۲۰۰۰ و ۲۰۰۳، یک عنوان بهترین بازیکن لیگ ۱ فرانسه، یک عنوان بهترین بازیکن لیگ سری آ ایتالیا و دو عنوان بهترین بازیکن خارجی لالیگا را کسب کرد و نام او در فیفا ۱۰۰ (فهرست بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال از نظر پله) حضور دارد. او همچنین برنده جایزه بهترین بازیکن سال اروپا، جایزهٔ با ارزش‌ترین بازیکن جام باشگاه‌های اروپا و نیز جایزهٔ بهترین بازیکن جام جهانی فوتبال ۲۰۰۶ شده‌است و به قهرمانی جام جهانی ۱۹۹۸، جام ملت‌های اروپا، جام باشگاه‌های اروپا، لیگ ایتالیا، و لیگ اسپانیا نائل آمده‌است و از این رو می‌توان او را از پرافتخارترین بازیکنان تاریخ فوتبال دانست. زیدان سه بار در دیدار پایانی جام جهانی و نیز دیدار پایانی جام باشگاه‌های اروپا گل زده‌است که دوبار گلزنی در دیدار پایانی جام جهانی به جام ۱۹۹۸ مربوط می‌شود که در این جام زیدان دوبار توانست با سرزنی دروازه برزیل را باز کند و با فرانسه به قهرمانی برسد. در دیدار پایانی لیگ قهرمانان اروپا سال ۲۰۰۲، او با پای چپ گلی را به ثمر رساند که موجب قهرمانی تیم رئال مادرید در این جام شد و این گل به عنوان یکی از بهترین گل‌ها در تاریخ رقابت‌های لیگ قهرمانان اروپا به ثبت رسیده‌است. زیدان در فرانسه ردهٔ اول بهترین بازیکن فوتبال تاریخ فرانسه را به خود اختصاص داده‌است.

زیدان در جام جهانی ۲۰۰۶ نیز عملکرد درخشانی داشت و در صعود فرانسه به دیدار پایانی جام جهانی نقش مهمی داشت اما با فرانسه نائب قهرمان شد. او پس از دیدار پایانی این جام از فوتبال خداحافظی کرد و به این ترتیب رئال مادرید آخرین تیم باشگاهی و دیدار پایانی جام جهانی ۲۰۰۶ آخرین بازی حرفه‌ای او بود.

وی از ابتدای سال ۲۰۱۳ به عنوان دستیار در کنار کارلو آنچلوتی مشغول به حرفهٔ مربیگری در باشگاه رئال مادرید شد و سپس از ژانویهٔ ۲۰۱۶ هدایت رئال مادرید را به عنوان سرمربی برعهده گرفت که در مدت حضورش تا مه سال ۲۰۱۸، بعد از کسب موفقیت‌هایی همچون سه عنوان قهرمانی پیاپی در لیگ قهرمانان اروپا، از سوی فیفا به عنوان برترین مرد مربی فوتبال سال ۲۰۱۷ جهان برگزیده شد اما او در مه ۲۰۱۸ از سِمت خود در رئال مادرید کناره‌گیری کرد[۵] ولی در مارس ۲۰۱۹ به رئال مادرید بازگشت. او در سال ۲۰۲۰ توانست با رئال مادرید قهرمان لالیگا و سوپرکاپ اسپانیا شود.

رونالدینیو 

رونالدینیو به انگلیسی ( Ronaldo de Assis Moreira ) که بیشتر با نام رونالدینیو یا رونالدینیو گائوچو (به پرتغالی برزیل: Ronaldinho Gaúcho) شناخته می‌شود؛ بازیکن فوتبال پیشین برزیلی است که در پست هافبک تهاجمی یا مهاجم، برای باشگاه‌های بارسلونا و آث میلان، و تیم ملی برزیل بازی می‌کرد. رونالدینیو را یکی از بهترین بازیکنان نسل خود و حتی تاریخ فوتبال می‌دانند که در سال‌های ۲۰۰۴ و ۲۰۰۵، دو بار پیاپی از سوی فیفا به بازیکن سال فوتبال جهان برگزیده شد. به او لقب «شاعر فوتبال» را داده‌اند.

رونالدینیو ابتدا فوتبال حرفه‌ای را در باشگاه گرمیو برزیل آغاز کرد و سپس در بیست سالگی به تیم پاری سن ژرمن فرانسه پیوست و نیز پس از درخشش در این تیم در سال ۲۰۰۳ به بارسلونا اسپانیا انتقال یافت. او در دومین فصل حضورش با بارسلونا به قهرمانی در لالیگا رسید و جایزه بازیکن سال فوتبال جهان را دریافت کرد. او همچنین در فصل بعدی حضورش در قهرمانی بارسلونا پس از ۱۴ سال در لیگ قهرمانان اروپا ۰۶–۲۰۰۵ و قهرمانی دوباره در لالیگا نقش زیادی داشت. رونالدینیو پس از به ثمر رساندن دو گل انفرادی دیدنی در بازی الکلاسیکو، تبدیل به دومین بازیکن پس از دیه‌گو مارادونا شد که در ورزشگاه سانتیاگو برنابئو مورد تشویق و تحسین تماشاگران رئال مادرید قرار می‌گیرد. رونالدینیو برای دومین سال پیاپی بازیکن سال فوتبال جهان و همچنین بهترین بازیکن سال اروپا شد. او پس از مصدومیت در سال ۲۰۰۸ به باشگاه آث میلان ایتالیا پیوست و قهرمان لیگ سری آ شد. او بعد از گذشت سه فصل درحالیکه اُفت کرده بود، به لیگ فوتبال برزیل بازگشت و در مدت زمان حضور خود در اتلتیکو مینیرو قهرمان جام لیبرتادورس و بازیکن سال فوتبال آمریکای جنوبی در سال ۲۰۱۳ شد. او در ژانویه ۲۰۱۸ از فوتبال کناره‌گیری کرد.

در ردهٔ ملی رونالدینیو در ۹۷ بازی برای تیم ملی برزیل به میدان رفت و توانست ۳۳ گل به ثمر برساند. او یکی از بازیکنان تأثیرگذار در قهرمانی برزیل در جام جهانی ۲۰۰۲ بود. در بازی مقابل انگلیس، رونالدینیو با ضربه آزاد از فاصلهٔ ۳۵ متری گلی را به ثمر رساند. همچنین درخشش او در کنار ریوالدو و رونالدو باعث شد تا به‌عنوان یکی از بازیکنان تیم منتخب جام جهانی انتخاب شود. او در جام کنفدراسیون‌ها ۲۰۰۵ با زدن سه گل در این رقابت‌ها و درخشش در مسابقه فینال، قهرمان شد. او به همراه مهاجم مکزیکی، کواوتموک بلانکو، برترین گلزن تاریخ جام کنفدراسیون‌ها است. نام او در فیفا ۱۰۰ (لیستی از بهترین بازیکنان ادوار فوتبال به انتخاب پله) و موزه مشاهیر فوتبال برزیل قرار گرفته‌است.

یوهان کرایوف 

یوهان کرایوف به انگلیسی ( Hendrik johannnes cruijff ) که بیشتر با نام یوهان کرویف شناخته می‌شود، فوتبالیست و مربی سابق فوتبال هلند بود. او در سال‌های ۱۹۷۱، ۱۹۷۳ و ۱۹۷۴ بهترین فوتبالیست سال جهان شد و جایزه توپ طلا را کسب کرد. کرویف مشهورترین پیرو فلسفهٔ فوتبال موسوم به توتال فوتبال بود که توسط رینوس میشل پایه‌گذاری شد.

بعد از اینکه کرویف در سال ۱۹۸۴ فوتبال را به عنوان بازیکن کنار گذاشت، در حرفهٔ مربی‌گری توانست موفقیت‌های چشمگیری با دو تیم آژاکس آمستردام و بارسلونا به دست آورد، و بعد از آن نیز به عنوان یک مشاور بانفوذ در هر دو باشگاه کار خود را ادامه داد. پسر او، یوردی نیز بازیکن فوتبالی حرفه‌ای بود.

در سال ۱۹۹۹، کرویف در یک رای‌گیری که توسط فدراسیون بین‌المللی تاریخ و آمار فوتبال انجام شد بعد از پله، به عنوان دومین بازیکن برتر قرن ۲۰ انتخاب شد. وی همچنین در رای‌گیری دیگری که توسط نشریهٔ فرانس فوتبال انجام شد به عنوان سومین بازیکن برتر تاریخ برگزیده شد.

آلفردو دی استفانو

آلفردو استفانو دی استفانو لائوله به انگلیسی ( Alfredo Stéfano di Stéfano Laulhé ) (زاده ۴ ژوئیه ۱۹۲۶ – درگذشته ۷ ژوئیه ۲۰۱۴) بازیکن و مربی سابق فوتبال آرژانتینی-اسپانیایی یود. او به عنوان یکی از بزرگترین بازیکنان تاریخ فوتبال شناخته می‌شود. وی به مدت ۳۰ سال با ۲۳ گل زده بهترین گلزن تاریخ تیم ملی فوتبال اسپانیا و همچنین به مدت ۴۰ سال بهترین گلزن تاریخ باشگاه فوتبال رئال مادرید بوده‌است. دی استفانو دو بار در سال‌های ۱۹۵۷ و ۱۹۵۹ برنده توپ طلا شد.

بسیاری از صاحب نظران برجسته فوتبال او را بهترین بازیکن تاریخ رئال مادرید و حتی برخی او را بهترین بازیکن تاریخ فوتبال می‌دانند. در سال ۱۹۹۹، دی استفانو در یک رای‌گیری که توسط فدراسیون بین‌المللی تاریخ و آمار فوتبال انجام شد به عنوان چهارمین بازیکن برتر قرن ۲۰ انتخاب شد. وی همچنین در رای‌گیری دیگری که توسط نشریهٔ فرانس فوتبال انجام شد به عنوان دومین بازیکن برتر تاریخ بعد از پله برگزیده شد. همچنین وی در لیست فیفا ۱۰۰(۱۰۰ بازیکن برتر تاریخ از نظر پله) حضور دارد. به خاطر زحمات فراوان دی استفانو برای رئال مادرید، ورزشگاه دوم رئال مادرید، ورزشگاه آلفردو دی استفانو نام گذاری شده‌است. دی استفانو در یکی از بهترین نسل‌های رئال مادرید که معروف به قوهای سفید بود بازی می‌کرد. سانتیاگو برنابئو پایگذار این تیم طلایی بود که به غیر از دی استفانو، بازیکنان بزرگی مانند فرانس پوشکاش، فرانسیسکو خنتو و ریموند کوپا در این دوره بازی می‌کردند و از ارکان اصلی این تیم بودند.

وی پس از رائول گونزالس و کریستیانو رونالدو که هر دو به ترتیب با ۳۲۳ و ۴۵۰ گل بهترین گلزنان تاریخ رئال مادرید هستند، در جایگاه سوم قرار دارد و بعد از لیونل مسی، با به ثمر رساندن ۱۸ گل بهترین گلزن ال کلاسیکو است. این بازیکن با درخشش خود در فصل ۱۵۴-۱۹۵۳ باعث شد رئال مادرید بعد از ۱۵ سال قهرمان لالیگا شود.

دی استفانو اولین بازیکنی بود که موفق شد دو بار برنده توپ طلا شود. همچنین به خاطر عملکرد درخشان او در رئال مادرید و لالیگا، جایزه بهترین بازیکن فصل لالیگا جایزه آلفردو دی استفانو نامگذاری شده‌است.

این مهاجم به همراه باشگاه رئال مادرید و در فاصله سال‌های ۱۹۵۶ تا ۱۹۶۰ پنج بار پیاپی قهرمان اروپا شد و در همه فینال‌ها گلزنی کرد. همچنین او اولین بازیکن تاریخ است که در پنج فینال پیاپی در جام باشگاه‌های اروپا گلزنی کرده و در کل ۷ گل در این فینال‌ها به ثمر رسانده‌است. او به همراه فرانس پوشکاش رکورد دار گلزنی در فینال این رقابت است.

میشل پلاتینی

میشل فرانسوا پلاتینی به انگلیسی  ( Michel François Platini) (متولد ۲۱ ژوئن ۱۹۵۵ در Joeuf در Meurthe-ET-Moselle در لورن) بازیکن سابق فوتبال فرانسوی است که در پست هافبک بازی می‌کرد وی رئیس سابق یوفا بوده است. از پلاتینی با ۳۵۶ گل به همراه زین الدین زیدان، دیگو آرماندو مارادونا، پله، یوهان کرایف و آلفردو دی استفانو به عنوان بزرگ‌ترین بازیکنان قرن بیستم میلادی نام برده می‌شود. پلاتینی سه بار متوالی از سوی مجله فرانس فوتبال به عنوان بهترین بازیکن (جایزهٔ توپ طلا) در یوونتوس انتخاب شد. وی روز ۲۷ ژانویه سال ۲۰۰۷ میلادی به عنوان رئیس یوفا جانشین جوهانسون شد .

پلاتینی به عنوان بازیکن حرفه‌ای در تیم‌های باشگاه فوتبال نانسی، سن‌اتین و یوونتوس بازی کرده‌است. او همچنین ۷۲ بازی ملی برای تیم ملی فوتبال فرانسه انجام داده‌است و ۴۱ گل نیز به ثمر رسانده‌است. وی با یوونتوس به افتخارات زیادی از جمله سوپرکاپ اروپا و سری آ ایتالیا و جام در جام اروپا و سوپر کاپ ایتالیا و قهرمانی اروپا (نسخهٔ سابق لیگ قهرمانان اروپا) و جام بین قاره‌ای دست یافت. وی در ایتالیا با یوونتوس سه بار متوالی آقای گل سری آ و سه بار متوالی برندهٔ عنوان توپ طلا شد.

پائولو مالدینی

پائولو چزاره مالدینی به انگلیسی ( Paolo Cesare Maldini؛ زادهٔ ۲۶ ژوئن ۱۹۶۸) مدیر فنی و مسئول نقل و انتقالات تیم اصلی و جوانان آ.ث. میلان و مدافع سابق تیم ملی فوتبال ایتالیا، آ.ث. میلان است.

او پسر بازیکن فوتبال و مربی سابق تیم ملی ایتالیا و باشگاه میلان، چزاره مالدینی است. بسیاری از کارشناسان از او به عنوان بهترین مدافع تاریخ فوتبال یاد می‌کنند. او هرگز لباس تیمی باشگاهی غیر از میلان را بر تن نکرد و با ۲۵ سال حضور در لباس آ.ث. میلان رکورد دار حضور با لباس یک تیم در تاریخ فوتبال است. شماره ۳ باشگاه میلان به احترام او بایگانی شده‌است و پس از خداحافظی مالدینی به غیر از یکی از پسران او، هیچ‌کس پیراهن شماره ۳ را بر تن نمی‌کند.

مالدینی نخستین بازی خود را با لباس میلان در تاریخ ۲۰ ژانویه ۱۹۸۵ در دیدار با تیم اودینزه انجام داد. او پس از انجام بیش از ۹۰۰ بازی با لباس میلان، سرانجام در سن ۴۱ سالگی در دیدار با تیم فیورنتینا در تاریخ ۳۱ مِه سال ۲۰۰۹، از دنیای فوتبال خداحافظی کرد. او در هنگام خداحافظی از فوتبال، با ۲۵ سال وفاداری به باشگاه میلان و بالای سر بردن ۲۶ جام مختلف از جمله: ۵ عنوان قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا، ۷ قهرمانی در سری آ، ۱ قهرمانی در جام حذفی فوتبال ایتالیا، ۴ قهرمانی در سوپرجام اروپا و ۲ قهرمانی در جام بین قاره‌ای از اسطوره‌های میلان و جزء پر افتخارترین بازیکن های تاریخ فوتبال جهان محسوب می‌شود.

مالدینی ۱۲۶ بازی برای تیم ملی ایتالیا انجام داد. او در ۴ دوره حضور خود در جام جهانی فوتبال و ۳ دوره جام ملت‌های اروپا هرگز نتوانست جامی را بالای سر ببرد. تنها افتخارات ملی او، نایب قهرمانی در جام جهانی فوتبال ۱۹۹۴، سومی در جام جهانی فوتبال ۱۹۹۰ و نایب قهرمانی در جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۰ است. او در جام‌های جهانی ۱۹۹۰ و ۱۹۹۴ در تیم ستاره‌های جام جای گرفت. همچنین در سال ۱۹۹۴، مالدینی، از سوی مجله ورلد ساکر به عنوان بازیکن سال انتخاب شد. او نخستین مدافعی بود که به این افتخار دست پیدا کرد.

وی همچنین در ژانویه ۲۰۲۱ از سوی مجله فرانس فوتبال به عنوان بهترین مدافع چپ تاریخ فوتبال انتخاب شد.

لو یاشین 

لِو ایوانوویچ یاشین (که بیشتر با نام لو یاشین شناخته می‌شود) (به روسی: Лев Ива́нович Я́шин)‏ ملقب به «عنکبوت سیاه» یا «پلنگ سیاه» (تولد ۲۲ اکتبر ۱۹۲۹ – درگذشت ۲۰ مارس ۱۹۹۰) دروازه‌بان نامدار تیم ملی فوتبال شوروی بود که از او به عنوان بهترین دروازه‌بان تاریخ فوتبال یاد میشود. یاشین بارها (از جمله در جام جهانی) برای تیم ملی شوروی به میدان رفت. او به دفع ضربات پنالتی معروف بود و در دوران بازیگری‌اش بیش از ۱۵۰ پنالتی مهار کرد و نیز تنها دروازه‌بان تاریخ فوتبال است که توپ طلا را کسب کرده است. او در ۱۴ دسامبر سال ۲۰۲۰، به انتخاب بیش از ۱۷۰ خبرنگار و کارشناس برتر جهان به عنوان بهترین دروازه‌بان تاریخ فوتبال، بالاتر از بوفون و نویر انتخاب شد.

گرد مولر

گرهارد "گرد" مولر (آلمانی: Gerhard "Gerd" Müller) ملقب به مولر افسانه‌ای (۳ نوامبر ۱۹۴۵ – ۱۵ اوت ۲۰۲۱) بازیکن فوتبال اهل آلمان بود.

مولر در هشت سال بازی در تیم ملی فوتبال آلمان مجموعاً ۶۲ بازی برای این تیم انجام داد و ۶۸ گل به ثمر رسانید (به‌طور میانگین بیش از یک گل در هر بازی). وی یکی از بهترین گلزنان تاریخ فوتبال جهان بود. آمار نشان می‌دهد گرد مولر بالاتر از پله و بعد از جوزف بیکان با ۱۴۶۱ گل دومین گلزن برتر جهان بود.