نگاهی مختصر به 600 برد چلسی در تاریخ لیگ جزیره

در سال ۱۹۹۰، گرگ دایک مدیر تلویزیون لندن ویکند با نمایندگان پنج باشگاه منچستر یونایتد، لیورپول، تاتنهام، اورتون و آرسنال جلسه‌ای را برگزار کرد که موضوع آن جدایی از لیگ فوتبال بود.

وی معتقد بود که ثمره‌ی این جدایی سبب می‌شود که شبکه‌ی تلویزیونی او و تیم‌های انگلیسی به طور چشمگیری از لحاظ اقتصادی رشد می‌کنند و در نهایت سبب می‌شود که تیم‌های انگلیسی بتوانند با سایر تیم‌های جهان به رقابت بپردازند و پیروز شوند.

طبیعتا همه‌ی شرکت‌کنندگان آن جلسه با این پیشنهاد موافق بودند اما تاسیس لیگ فوتبال بدون حمایت اتحادیه فوتبال انگلستان هیچ اعتباری نداشت.(مشابه قضیه‌ی پرز و تاسیس سوپرلیگ که چفرین و اعضای یوفا با وی مخالف هستند)

بنابراین دیوید دین از آرسنال به مذاکره با اتحادیه فوتبال پرداخت تا ببیند آن‌ها راضی به انجام این کار هستند یا نه.

در پایان فصل ۱۹۹۱، عزمشان برای تشکیل این لیگ با هدف کسب درآمد‌زایی راسخ‌تر شد، توافقنامه‌ایی در ۱۷ ژوئیه ۱۹۹۱ توسط باشگاه‌های حاضر در بالاترین سطح امضا شد و قوانین ابتدایی برای شکل‌گیری لیگ برتر اتحادیه فوتبال تصویب گردید. قرار شد تا لیگ جدید از لحاظ تبلیغاتی و تجاری از اتحادیه فوتبال و لیگ فوتبال استقلال داشته باشد و بتواند به صورت مستقل بر سر مسائل اسپانسرینگ و حق پخش تلویزیونی مذاکره کند. 

در سال ۱۹۹۲، تمامی باشگاه‌های حاضر در لیگ فوتبال به صورت جمعی از حضور در این لیگ انصراف دادند و این مسئله به معنای جدایی از لیگ فوتبال با ۱۰۴ سال قدمت و ۴ دسته‌ی مختلف بود؛ بعد از آن لیگ برتر با یک دسته بالاترین سطح فوتبال انگلستان بود و لیگ فوتبال سه دسته داشت. در فرمت مسابقات و تعداد تیم‌ها تغییری ایجاد نشد و لیگ برتر به وسیله‌ی قانون صعود و سقوط به لیگ دسته اول جدید متصل شد و به مانند قبل، از هر دسته، سه تیم به دستهٔ بالاتر صعود و سه تیم به دستهٔ پایین‌تر سقوط می‌کردند.

۲۲ باشگاهی که در فصل اول این رقابت‌ها حضور داشتند به ترتیب آرسنال، استون ویلا، بلکبرن، چلسی، کاونتری سیتی، کریستال پالاس، اورتون، ایپسویچ تاون، لیدز یونایتد، لیورپول، منچستر سیتی، منچستر یونایتد، میدلزبرو، نوریچ سیتی، ناتینگهام فارست، اولدهام اتلتیک، کویینز پارک رنجرز، شفیلد یونایتد، شفیلد ونزدی، ساوت‌همپتون، تاتنهام و ویمبلدون بودند.