داستان های شنیدنی از تاریخ المپیک (9): از بازداشتگاه غیرنظامیان کالیفرنیا تا فتح قله‌ های وزنه‌ برداری

المپیک توکیو 2020 پس از تعویق یک ساله به علت پاندمی کرونا، از تاریخ 1 مرداد 1400 شروع می شود. در این سری از مطالب قصد داریم هر روز یکی از داستان های شنیدنی المپیک را مرور کنیم. 

طرفداری | یک کودک لاغرمردنی به نام تامیو کونو که به آسم هم مبتلا بود، در دور از انتظارترین مکان ممکن، توانست بدنش را برای رسیدن به بالاترین قله های رشته وزنه برداری تعلیم دهد؛ در واقع تامیو در بازداشتگاه غیرنظامیان ژاپنی به یک ورزشکار تبدیل شد. 

پس از حمله برق آسای ژاپن به بندر پرل هاربر آمریکا و ورود رسمی یانکی ها به جنگ جهانی دوم، فرانکلین روزولت به عنوان رئیس جمهور ایالات متحده دستور داد حدود 110 الی 120 هزار نفر از مردم ژاپنی الاصلی که در سواحل اقیانوس آرام آمریکا زندگی می کردند، به بازداشتگاه های غیرنظامیان فرستاده شوند. تامیو کونو هم جزو همین دسته بود؛ او و خانواده اش در پی این اتفاقات مجبور شدند از خانه شان در سن فرانسیسکو به بازداشتگاه غیر نظامیان منتقل شوند. بازداشتگاهی که کونو در آن اقامت داشت، در صحرای کالیفرنیا واقع شده بود. تامیو که آن زمان حدودا 12 ساله بود، به همراه خانواده اش سه سال و نیم در سخت ترین شرایط زندگی دوام آورد. درست است که شرایط زندگی در بازداشتگاه به شدت طاقت فرسا بود اما از قرار معلوم، آب و هوای صحرا با ریه های مبتلا به آسم تامیو سازگاری داشت. در همان روزها بود که تامیو برای گذراندن اوقاتش، با وزنه ها تمرین می کرد. 

جنگ تمام شد، تامیو توانست از دبیرستان ساکرامنتو فارغ التحصیل شود، البته او پس از خروج از بازداشتگاه هم به هیچ عنوان از تمرینات بدنسازی و وزنه برداری دست نکشید. او از طرف ارتش آمریکا برای حضور در جنگ کره انتخاب شد اما پس از اینکه مسئولان ورزش ایالات متحده راجع به پتانسیل المپیکی وی باخبر شدند، معاف شد. پس از ادامه دادن تمرینات و کمتر از یک دهه بعد، تامیو کونو به مهم ترین مهره تیم ملی وزنه برداری آمریکا تبدیل شد. تامیو بدون توجه به اتفاقات گذشته، با کمال میل برای آمریکایی ها وزنه می زد. تامیو کونو استعداد فوق العاده ای در کاهش و افزایش وزن سریع داشت و به مربیان تیم ملی آمریکا کمک می کرد تا خلا موجود در لیست تیم پر شود. کونو در طول دوران حرفه ای خود، در دسته های مخلتفی وزنه زد، از دسته 67 کیلوگرم تا دسته 90 کیلوگرم! اینطور گفته شده است که برای افزایش وزن، او هر روز شش یا هفت وعده غذا می خورد و برای کاهش آن، او با خوردن سه وعده غذا در طول روز، خودش را مجبور می کرد که گرسنگی بکشد. 

اولین حضور تامیو کونو در المپیک، به هلسینکی 1952 برمی گردد. جایی که وی موفق شد در دسته سبک وزن (منفی 67 کیلوگرم) به مدال طلا دست پیدا کند. کومو برای حضور در المپیک 1956 ملبورن، ترجیح داد 14 کیلوگرم به وزن خودش اضافه کند و در دسته سنگین وزن (منفی 82 کیلوگرم) مسابقه داد. جایی که دوباره موفق شد مدال طلا را از آن خودش کند. کونو به دلیل مصدومیت زانو نتوانست در المپیک 1964 توکیو حاضر شود پس آخرین تجربه المپیکی خود را در دسته میان وزن (منفی 75 کیوگرم) المپیک 1960 رم تجربه کرد، جایی که توانست مدال نقره مسابقات را به خودش اختصاص دهد. تامیو کونو در نهایت با 3 مدال المپیک (2 طلا و 1 نقره)، ثبت 7 رکورد المپیکی، 26 رکورد جهانی و 8 مدال قهرمانی جهان (6 طلا، 1 نقره و 1 برنز) به کار خود در دنیا وزنه برداری خاتمه داد. این حجم از افتخارات برای پسربچه ای که زمانی از لاغری شدید رنج می برد، اصلا بد نیست!

بیشتر بخوانید:

• داستان های شنیدنی از تاریخ المپیک (1): سفر کاروان برزیل به المپیک 1932 با دست‌فروشی قهوه و لوبیا!
• داستان های شنیدنی از تاریخ المپیک (2): نوال المتوکل کیست؟ با پیشگام زنان ورزشکار مسلمان آشنا شوید
• داستان های شنیدنی از تاریخ المپیک (3): چرا محمد علی مدال طلای المپیک خود را به رودخانه اوهایو انداخت؟
• داستان های شنیدنی از تاریخ المپیک (4): زانوی شکسته‌ای که تکیه گاه یک ملت بود 
• داستان های شنیدنی از تاریخ المپیک (5): چشم پوشی روی مدال المپیک برای نجات جان انسان‌ها
• داستان های شنیدنی از تاریخ المپیک (6): ماجرای خانم لیز هارتل، از فلج اطفال تا دو مدال المپیک
• داستان های شنیدنی از تاریخ المپیک (7): بوکسوری که به خاطر وفاداری به انقلاب کوبا، قید میلیون‌ها دلار را زد!

• داستان های شنیدنی از تاریخ المپیک (8): چگونه ژاپنی‌ها به "مدال دوستی ابدی" المپیک برلین رسیدند؟

---