داستان های شنیدنی از تاریخ المپیک (7): بوکسوری که به خاطر وفاداری به انقلاب کوبا، قید میلیون‌ها دلار را زد!

المپیک توکیو 2020 پس از تعویق یک ساله به علت پاندمی کرونا، از تاریخ 1 مرداد 1400 شروع می شود. در این سری از مطالب قصد داریم هر روز یکی از داستان های شنیدنی المپیک را مرور کنیم. 

طرفداری | در مورد تئوفیلو استیونسون گفته شده است که او احتمالا مقداری از خون محمد علی و جورج فورمن (دو تن از بزرگترین بوکسورهای تاریخ) را به آزمایشگاه برده و با نام جدید "محمد فورمن" از آنجا خارج شده است. بعضی ها می گویند او از فورمن چابک تر و از علی قدرتمندتر بود. احتمالا از خودتان می پرسید که اگر استیونسون تا این اندازه مقتدر بود، پس چرا تاکنون چیزی از او نشنیده ایم؟ پاسخ ساده است: استیونسون در اوج دوران تنش های ناشی از جنگ سرد، در کوبای فیدل کاسترو و چه گوارا زندگی می کرد، کشوری که ورزشکاران حرفه ای آن بخشی از دارایی های دولت به حساب می آیند. استیونسون ناسیونالیست تر از آن بود که در ازای دریافت پول کشور و مردمش را رها کند و تا پایان دوران حرفه ای خود به بوکس آماتور وفادار ماند. 

استیونسون اولین بار در دسته سنگین وزن المپیک مونیخ بود که چشم جهانیان را به خود خیره کرد، اتفاقی که عامل آن ناک اوت کردن اولین حریفش در تنها 30 ثانیه بود. او درون رینگ یک قدرت مطلق محسوب می شد و در نخستین تجربه المپیکی خودش توانست در سن 18 سالگی، به راحتی آب خوردن مدال طلای المپیک 1972 مونیخ را کسب کند. گزارشگرها به شوخی در مورد او می گفتند: افتخار مبارزه با استیونسون، باید به بازنده بازی قبل برسد، نه برنده بخت برگشته! همان موقع بود که دست اندرکاران بوکس حرفه ای به سراغ استیونسون رفتند، آمریکایی ها به جوان کوبایی پیشنهاد دادند تا به بوکس حرفه ای روی بیاورد اما او پیشنهاد آنها را رد کرد. استیونسون از طرفداران سرسخت انقلاب کوبا بود و ترجیحش این بود که در سرزمین خودش و برای کشورش مبارزه کند. تئوفیلو استیونسون 4 سال بعد و در المپیک 1976 مونترال توانست یک مدال طلای دیگر هم کسب کند، باز هم آمریکایی ها به سراغ بوکسور کوبایی رفتند و این بار نسبت به قبل حتی بیشتر روی پیشنهادشان اصرار کردند؛ استیونسون باز هم پیشنهاد آن ها را رد کرد. دست رد جوان کوبایی به پیشنها چند میلیون دلاری آمریکایی ها، از او در میان مردم کوبا یک قهرمان ملی ساخت. این پایان کار استیونسون نبود و او در المپیک 1980 مسکو نیز توانست با شکست تمام رقیبانش مدال طلا را برای سومین بار متوالی از آن خودش کند و نامش را در تاریخ المپیک، جاودانه سازد. تئوفیلو استیونسون پس از بازنشستگی، به عنوان کارشناس بوکس در کوبا مشغول به کار شد و گزارش شده که حقوق ماهانه اش حدود 400 دلار بود. معروف است که یک بار به استیونسون پیشنهاد شد در ازای دریافت 5 میلیون یورو، با محمد علی در رینگ بوکس حرفه ای مبارزه کند، پاسخ او به شرح زیر بود: 

چند میلیون دلار مقابل 8 میلیون کوبایی که عاشق من هستند چه ارزشی دارد؟

استیونسون در نهایت با 3 طلای المپیک، 3 طلای قهرمانی جهان به کار خودش در صحنه حرفه ای خاتمه داد؛ اگر کوبا المپیک 1984 را بایکوت نمی کرد، این بوکسور به احتمال فراوان موفق می شد چهارمین مدال طلای خودش را هم کسب کند. تئوفیلو استیونسون سرانجام سال 2012 در سن 60 سالگی درگذشت. 

بیشتر بخوانید:

• داستان های شنیدنی از تاریخ المپیک (1): سفر کاروان برزیل به المپیک 1932 با دست‌فروشی قهوه و لوبیا!
• داستان های شنیدنی از تاریخ المپیک (2): نوال المتوکل کیست؟ با پیشگام زنان ورزشکار مسلمان آشنا شوید
• داستان های شنیدنی از تاریخ المپیک (3): چرا محمد علی مدال طلای المپیک خود را به رودخانه اوهایو انداخت؟
• داستان های شنیدنی از تاریخ المپیک (4): زانوی شکسته‌ای که تکیه گاه یک ملت بود 
• داستان های شنیدنی از تاریخ المپیک (5): چشم پوشی روی مدال المپیک برای نجات جان انسان‌ها

• داستان های شنیدنی از تاریخ المپیک (6): ماجرای خانم لیز هارتل، از فلج اطفال تا دو مدال المپیک

---