سید رسول مرد و در ذهن ساری ماند / 39 سال پیش در چنین روزی

به گزارش طرفداری، سید رسول اهل ساری و قهرمان کشتی آسیا بود. او جوانمرگ شد و در 24 سالگی دیده از جهان فرو بست.

در مسیر محور ساری به قائم شهر، تنها یک تابلوی رنگ و رو رفته مزین به نام این ورزشکار است که به شهروندان می گوید این قهرمان ملی در این روستا به دنیا آمده است. هنوز برای معرفی و شناخت بزرگان و قهرمانان ورزش مازندران اندر خم یک کوچه‌ایم؛ سید رسول حسینی نیز از این دست ورزشکاران است.

سید رسول حسینی متولد ۵ دی ۱۳۳۶ روستای پاشا کلا ساری، کشتی‌گیر مازندرانی بود و به همین دلیل سالن ورزشی شهرستان ساری به نام وی نامگذاری شده است.

او که در مسابقات قهرمانی آسیا در سال ۱۹۸۱ در پاکستان مدال طلا، در سال ۱۹۷۹ در کشور هندوستان مدال نقره گرفت و در مسابقات جهانی ۱۹۸۱ اسکوپیه یوگسلاوی سابق عنوان چهارم  را کسب کرد، آن هم در وزنی که سرگئی بلاگلازوف و هیده آکی تومی میا در آن کشتی می گرفتند و ایوانف اسطوره بلغاری 57 کیلوگرم حضور داشت، در یک حادثه ناباورانه در هنگام تمرین جان به جان آفرین تسلیم کرد ولی به واسطه شایستگی هایش و رعایت اصول پهلوانی به شدت محبوب بود.

زمانی که سراغ سید رسول حسینی را بگیرید نشانی پهلوانی دیگر را به شما می دهند، عسگری محمدیان کشتی نام آشنای مازندران که از دوست و یار قدیمی سید رسول بود.

 عسگری محمدیان می گوید:

سید رسول شب قبل از مرگش مهمان ما بود و شب را منزل ما ماند و در یک اتاق خوابیدیم. نیمه های شب خواب دیدم که در سالن کشتی هستیم و با هم تمرین کشتی می کنیم که در حین تمرین سید رسول با سر به زمین آمد و نخاعش پاره شد و همه کسانی که در سالن بودند داد می کشیدند. در همین داد و بیداد از خواب بیدار شدم و دیدم که سید رسول آرام و  طبق عادت در حالی که دستش زیر سرش است خوابیده است. ساعت ها در فکر خواب بدی که دیدم بودم، صبح به سید رسول گفتم که خواب بدی دیدم و او هم گفت به خاطر این خواب تو و برای اینکه نگران نباشی امروز کشتی تمرین نمی کنم و فوتبال و والیبال بازی می کنیم. بعدازظهر برای تمرین فوتبال به سمت زمین هندبال رفتیم و مشغول شدیم که سید رسول وسط بازی گفت "می خواهم در دروازه بایستم. هیچ زمانی بیکار نمی ایستاد و تا بچه ها از دروازه فاصله گرفتند دروازه هندبال را گرفت و مشغول بدنسازی و بارفیکس شد. چون دروازه متحرک بود تحمل نکرد و روی صورت سید رسول فرود آمد. صحنه بسیار بدی بود. یک لحظه خوابم برای من تداعی شد. زانوهایم سست شد و با پایی لرزان به سمت سید رسول رفتم. صورتش بر اثر اصابت سنگین دروازه فرو رفته بود و خون همه صورتش را گرفته بود و بعد از دیدن این صحنه  بیهوش شدم. فردا صبح گفتند سید رسول فوت کرد.

خدا رحمتش کند. 26 اردیبهشت 1361 کشتی ایران قهرمان جوانش که می توانست مدال آوری نامدار باشد را از دست داد.

پی نوشت: حرف های عسگری محمدیان و بخش هایی از این یادواره سید رسول حسینی برگرفته از گزارش الناز پاک نیا و سپیده پورشعبان است که سال 95 در ایسنا منتشر شد.