سالگادو: برای انتقال به رئال مادرید، پیشنهاد میلان را رد کردم؛ زیدان خوش استایل ترین بازیکنی است که دیده ام

میشل سالگادو، مدافع اسپانیایی که کار خود را از سلتاویگو شروع کرد، در مورد انتقال خود به رئال مادرید در سال 1999 و دوران کهکشانی های معروف صحبت کرد.

به گزارش طرفداری و به نقل از مارکـا، سالگادو در گفتگو با برادر همسرش، لورنزو سانز جونیور، گفت:

من یک فصل تماشایی در سلتاویگو داشتم، و بهترین بازیکن فصل بودم، اما در ماه دسامبر رقم فسخ قرارداد من 12 میلیون یورو بود، که برای یک مدافع رکورد محسوب می شد. گینس کارواخال، مدیر برنامه های من، با پیشنهاد های مختلفی از راه رسید، اولی از سوی رئال مادرید، سپس میلان، رم، یوونتوس و بارسلونا پیشنهاد پول و بازیکن برای معاوضه کرده بودند... به گینس گفتم که می خواهم به رئال مادرید بروم، درحالیکه میلان هم حاضر به پرداخت رقم فسخ قراردادم بود. در ماه مارس یک توافق نامه خصوصی با رئال مادرید امضا کردم و سپس منتظر ماندم تا سلتاویگو با رئال مادرید به توافق برسد.

اگر آنها به توافق نمی رسیدند، در سلتا می ماندم. سپس والنسیا و اتلتیکو مادرید هم آمدند، اما خیلی دیر کرده بودند. درست در پایان فصل لالیگا و وقتی سوار هواپیما می شدم تا به تعطیلات بروم، گینس کارواخال با من تماس گرفت و گفت که رسماً بازیکن رئال مادرید هستم. در میان آسمان اولین مصاحبه ام به عنوان بازیکن رئال مادرید را انجام دادم. مهماندار به من مراجعه کرد و گفت که در داخل کابین تماسی از سوی مارکـا دارم.

خوش استایل ترین بازیکنی که دیده ام زین الدین زیدان است. او با حرکات خود، شبیه یک قو بود. رائول گونزالس هم بازیکن ایده آلی برای کسب پیروزی در بازی هاست. مردم می گفتند خوش شانس است چون توپ زیر پای او می افتد، اما این شانس نیست، درک او از بازی است.

روبرتو کارلوس بزرگترین مدافع کناری تاریخ فوتبال است. تعداد مدافعان کناری کمی هستند که شما برای تماشای بازی آنها حاضر به پرداخت پول هستید، و او بی همتاست.

لوئیس فیگو شخصیت فوق العاده ای داشت؛ او توانایی درخواست توپ را زمانی که توسط سه بازیکن حریف احاطه شده بود، داشت. و در آخر ال گوردیتو [مرد چاق]، رونالدو نازاریو، بزرگترین بازیکنی که در تمامی سطوح دیده ام، حتی با وجود اینکه با شرایط زانوی بدی به رئال مادرید آمد. در زندگی ام هیچوقت مهاجمی مثل او ندیده ام، و در مقابل مهاجمان زیادی هم دیده ام: لیونل مسی، رونالدینیو، ساموئل اتوئو، زلاتان ابراهیموویچ،... اما برای من رونالدو از همه آنها بالاتر است.

جای افسوس دارد که وقتی ویسنته دل بوسکه اخراج شده بود، ما جشن قهرمانی لالیگا را برگزار می کردیم. به عنوان بازیکن، نمی توانستیم وارد اینگونه تصمیمات شویم. به جای اخراج، آنها قراردادش را تمدید نکردند. ما 4 سال و نیم با او کار کرده بودیم و 12 عنوان قهرمانی داشتیم. روز های اول بود. دوست داشتم با او ادامه می دادیم.

سال بعد با حضور کارلوس کی‌روش، ما دیوید بکام را در میانه میدان داشتیم و خبری از کلود ماکله له نبود تا فیگو در سمت راست بماند. خیلی سخت بود، اما در سطح فوتبالی، یکی از بهترین و به یادماندنی ترین سال های رئال مادرید بود.