لقب های ماندگار فوتبال ایران؛ معلم اخلاق

دومین قسمت القاب ماندگار فوتبال ایران به زنده یاد پرویز دهداری اختصاص دارد.

به گزارش طرفداری، یکی از علاقه مندی های هواداران فوتبال در تمامی کشورها، دادن القاب به بازیکنان و مربیان محبوب شان است. در ایران هم از این دست القاب کم نداریم. در دومین سلسله مطالب لقب های ماندگار فوتبال ایران، به لقب معلم اخلاق که از سوی هواداران فوتبال به پرویز دهداری نسبت داده شده است، پرداخته ایم.

مکتب شاهین؛ اخلاق، تحصیل و ورزش

پرویز دهداری در سال 1312 در شهرستان مرودشت متولد شد. پرویز دهداری اما در آبادان بزرگ شد و در همان‌ جا به مدرسه رفت و فوتبال را آغاز کرد. دهداری در اواخر دهه بیست به طور جدی به فوتبال پرداخت و ابتدا وارد باشگاه جم آبادان شد. در پی درخشش در جم، به تیم منتخب آبادان دعوت شد و از همان‌ جا در مسابقات کشوری به تیم ملی رسید. دهداری بین سال های 60 تا 66 در تیم شاهین توپ زد و اخلاق او در همان دوران بازی اش هم زبانزد شده بود. در مکتب شاهین اخلاق حرف اول را می زد. در تاریخ شاهین در ابتدا دکتر اکرامی (بنیان گذار شاهین) را به عنوان مرد با اخلاق می شناختند و پس از او پرویز دهداری زبانزد اخلاق بود. در سال 1986 میلادی، زمانی که سرمربیگری تیم ملی برعهده پرویز دهداری بود، ۱۴ ملی پوش به دلیل سخت گیری دهداری، از عضویت در تیم ملی کناره گیری کردند اما دهداری که به فوتبال شهرستان ها علاقه داشت به سرعت نسلی طلایی نظیر؛ مجتبی محرمی، صمد مرفاوی، احمدرضا عابدزاده و... را به فوتبال ایران معرفی کرد و به همراه این جوانان، ایران را به مقام سومی جام ملت ها آسیا 1988 رساند.

دو روایت از اخلاق مداری و از خودگذشتگی پرویز دهداری

بازیکنان تیم ملی در یکی از اردوهای سرد زمستانی از گرم نبودن خوابگاه های شان گله داشتند. پرویز دهداری سرمربی آن زمان تیم ملی به خاطر گرم کردن خوابگاه های شاگردانش، موتور مسئول تدارکات تیم ملی را می گیرد و خودش به تنهایی در سرمای سخت آن زمان برای ملی پوشان نفت می آورد. دهداری خوابگاه تک تک ملی پوشان را گرم می کندو صبح روز بعد ملی پوشان متوجه غیبت پرویز دهداری در تمرین می شوند و زمانی که علت راجویا می شوند، درمی یابند که دهداری با وجود داشتن یک کلیه در سرمای جان سخت برای گرم کردن بازیکنان تلاش کرده و پس از آن هم به دلیل وخامت حالش در بیمارستان بستری شده است.

مرتضی کرمانی مقدم در یکی از خاطراتش از پرویز دهداری می گوید:

آن روز با نپال بازی داشتیم و 3-0 جلو بودیم. با مجید نامجو مطلق در گوشه زمین، آنها را اذیت می‌ کردیم. دهداری تمام تعویض‌ هایش را هم انجام داده بود ولی من را از بازی بیرون کشید و کنار خودش روی نیمکت نشاند. 10 دقیقه به پایان بازی مانده بود که از داور اجازه گرفت و این کار را انجام داد. پرسیدم: «چرا؟ آقا چه اتفاقی افتاده؟» گفت: «خجالت نمی‌ کشی؟ شاید خانواده آن بازیکنان این‌ جا نشسته‌ باشند. شما دارید، آنها را دست می‌ اندازید؟» تازه معنای حرف او را درک می‌کنم. او معلم اخلاق و پدر ما بود.

معلم اخلاق فوتبال ایران در سال1371 به دلیل عارضه کلیوی درگذشت. روحش شاد و یادش گرامی باد.