ترانه گیلکی بسیار زیبا به نام "لیلی" از استاد " احمد عاشور پور"

سرکوه بولند من نی زنم نی می چومان به رایه تا بایه کری

سر کوهی بلند من نی میزنم و چشمانم به راهه تا آن دختر بیاد

همگی ور مرا رسوا بو کوده همه کس گد عجب شیدایه اری

همونی که پیش همه منو رسوا کرده و همه میکن عجب شیدا و مجنونی آره!

 

آی لیلی جان لیلی می جان جانان لیلی

آی لیلی، جان لیلی جان جانان من لیلی

لیلی ترا من خوش دارم از دیل و از جان لیلی

لیلی من تو رو از دل و جان دوست دارم لیلی

 

تو بالای تلار من در زمینم تو نارنج پوست کنی من دیل غمینم

تو بالای تالار نشستی و من روی زمینم تو نارنج پوست می کنی(کنایه از شادی و بی تفاوتی) اما من غمگینم

تی امرا جوخوس بازی چی خوشه خوش ایلاهی کُری تی داغا نیدینم

با تو قایم موشک بازی کردن چقدر خوش و شیرینه الهی که هیچ وقت داغ و رنج تو رو نبینم

 

اگر می یار ایسی راهانا بیا اگر راهان نوبو باغانا بیا

اگه یار منی از راه ها بیا اگه از راه ها نمیشه از باغ ها بیا

اگر دینی کی دوشمن در کمینه سفید ماهی بو بو روخانا بیا

اگر میبینی که دشمن در کمینه ماهی سفید شو و از رودخانه بیا

 

آی لیلی جان لیلی می جان جانان لیلی

آی لیلی، جان لیلی جان جانان من لیلی

لیلی ترا من خوش دارم از دیل و از جان لیلی

لیلی من تو رو از دل و جان دوست دارم لیلی