مهندسی یعنی این!

حتی یک چیپس تولید کردن هم حساب کتاب دارد وگرنه می‌شود مدل سی سال پیش که توی سینما چیس دست مردم می‌دادند هم چیپس تولید کرد، سوخته، له و شکسته و پر از نمک و روغن!

شاید باور کردنی نباشد اما برای تولید همین چیپس پرینگلز که شبیه زین اسب است سال‌ها تحقیق شده!

داستان این طور است که در سال ۱۹۵۶ شرکت تولید کننده اش به یک شیمی‌دان به نام بور پروژه‌ای می‌دهد تا شکایت مشتریان از شکسته بودن و چرب بودن چیپس‌ها و هوای داخل بسته‌ها را حل کند.

آقای بور هم به همراه یک نویسنده رمان تخیلی به نام ژنه وولف چیپس‌هایی به شکل هایپربولیک پارابولا طراحی می‌کند که از نظر هندسی روی هم می‌نشینند و شکسته نمی‌شوند.

این سطح از نبوغ و طراحی هیجان‌انگیز نیست؟