کفش مناسب ورزشی چه طور باید انتخاب شود؟

از این رو خصوصیات مکانیکی و ساختار آنها از این نظر اهمیت بسیار زیادی برای جلوگیری از صدمات ورزش های مختلف دارند. هنگام انتخاب کفش ورزشکار باید چندین عامل را در نظر بگیرد  از جمله طراحی برنامه آموزشی، خصوصیات سطح، آناتومی پا و صدمات قبلی. به عنوان مثال یک فوتبالیست که در آسفالت تمرین می کند، نباید از کفش با کفی میخ دار یا همان استوک استفاده کند. ساختار کفش از قسمت های مختلفی تشکیل شده است.

• مهمترین آن کفی است. که سه لایه داخلی، میانی، بیرونی دارد.
• قسمت خارجی یا بیرونی که با زمین در تماس است باید بادوام و دارای خاصیت اصحکاک پذیری باشد. وپا را از سرما حفاظت کند. سبک باشد و ضد آب باشد. معمولا از جنس لاستیک های کربنی است. یا ازجنس های ترکیبی مصنوعی و طبیعی است.
• شکل های مختلف رویه بیرونی طراحی های متفاوتی دارند. شکل شماره یک و دو در کفش های دویدن جهت اصطحکاک بیشتر کاربرد دارد.
• شکل شماره سه در تنیس و بسکتبال و ورزش هایی که نیاز به چرخش های ناگهانی دارد.
• شکل سوم بیشترین تماس را با زمین ایجاد می کند و مخصوص دیویدن در چند جهت است.
• شکل آخر مقاومت و اصطحکاک خوبی دارد و برای کیک بوکسینگ، رقص هوازی، پله نوردی، مناسب است.
• این قسمت در کفش های فوتبالی دارای میخ است.

 

• کفی میانی باید سبک باشد و خاصیت جذب شوک بالایی داشته باشد بخصوص در کفش های دویدن که وزن بدن هنگام فرود آمدن روی پاشنه قرار می گیرد در این قسمت باید بیشترین میزان استحکام را داشته باشد. نیرویی که در حال راه رفتن از زمین و کف پا به بدن منتقل می‌شود، معمولا حدود دو برابر وزن بدن است. این نیرو در حالت دویدن حتی تا ده برابر وزن بدن به اندام ‌ها منتقل خواهد شد. بنابراین‌ کفی کفش می‌تواند نقش مهمی در انتقال و پخش نیرو از زمین به کف پا و در نهایت به بدن داشته باشد. معمولا از جنس اتیلن ونیلین استات یا پلی اوراتان است. در طراحی برخی کفش ها می تواند دارای ژل و کیسه های هوا باشد. نباید خیلی نرم یا خیلی سخت باشد. این استحکام و سفتی در قسمت داخلی کفش برای افزایش بالانس و تعادل بیشتر، باید در طراحی کفش لحاظ شود.

 

• کفی داخلی باید قابل تعویض و کاملا نرم و متناسب با قوس طبیعی کف پا باشد.
•  باشد. کفی قابل تعویض در کم کردن رطوبت کفش می تواند موثر باشد. کفش مرطوب می تواند موجب ابتلا پا به بیماری های قارچی باشد. قسمت جلویی کفش که محل قرار گیری انگشتان هست بهتر است عریض باشد و انگشتان پا را جمع نکند. کفش های با نوک پنجه باریک موجب عارضه هالوس والگوس یا همان برگشت انگشت شست به داخل می شود.
• قسمت جلویی کفش در کفش های مخصوص دویدن یا کوهنوردی بهتر است محکم باشد و رویه پوشش دهنده بالایی کفش از الیاف قابل تهویه و کاملا سبک باشد. می تواند از چرم طبیعی یا الیاف سنتتیک که بتواند هوا را از خود عبور دهد باشد.
• از انتهای شست تا نوک کفش مقداری فاصله باید وجود داشته باشد برای این کار بهتر است اواخر روز به خرید کفش بروید. هر گونه جمع شدن انگشتان یا فشار داخلی کفش قابل قبول نیست.
• برای برخی از شرکت های کفش سازی این مسئله بسیار مهمی است تا جایی که اقدام به طراحی برخی کفش ها متناسب با شکل آناتومیک انگشتان کرده اند.

• اگر رد کفش روی پا بماند به معنی تنگ بودن آن است و باید به فکر کفش گشادتر و راحتتر باشید.
• کفش از قسمت جلو باید دارای قابلیت خم شدن باشد.

• خطی که عریض ترین قسمت کفی خارجی کفش است دقیقا باید منطبق به محل خم شدن انگشتان پا و خصوصا شست باشد . این خط وقتی روی پنجه بلند می شود زیر شست قرار می گیرد. 
• عارضه هالوس والگوس را در عکس پایین مشاهده می کنید.

• محافظ پاشنه باید محکم باشد و کاملا پاشنه را بپوشاند و در این محل لق نزند.
• اگر کف پای شما صاف باشد کفش از قسمت داخل دچار فشردگی می شود و سایش کفش شما از قسمت داخل و زیر انگشتان داخلی است. در مواردی که نمره صافی کف پا که توسط متخصص پزشکی ورزشی مشخص می شود بالا باشد نیاز به ارتوزهای داخل کفش است که با اسکن کف پای هر فرد ارتوز مخصوص طراحی می شود. به افرادی که دارای درجات پایین تر کف پای صاف هستند توصیه به استفاده از کفش های با کفی سفت تر خصوصا در قسمت داخلی کفش می شود. از طرفی توصیه به پوشیدن کفش های با قوس جلویی پایین تر می شود.
•  تشخیص کف پای صاف فقط محدود به نبودن یا کاهش قوس کف پا نیست اجزای آناتومیک بسیاری در صاف بودن کف پا دخیل است. لذا هر ورزشکاری با دردهای مچ یا ساق پا یا پیچ خوردگی های مکرر توصیه به معاینه توسط پزشک ورزشی می شود.

به قلم دکتر هانیه احمدی متخصص پزشکی ورزشی

 

خرید کفش ورزشی