برای تولد احمد کایا که خواننده ای بزرگ بود، انسانی بزرگ تر

در سال 1984 خوانندگی را شروع کرد
به دلیل ممنوع بودن صحبت کردن به زبان کوردی ترانه گفتن به ترکی را شروع کرد
او ستاره ی بی همتا بود
همه به آوازهایش گوش میدادند همه عاشق صدایش و شخصیتش بودند

در سال 1999 در مراسم معرفی بهترین خواننده سال ترکیه هنگامی که احمد کایا جایزه اش را دریافت کرد این چنین گفت:
من کورد هستم و قصد دارم در آلبوم جدید خود ترانه‌ای کوردی اجرا کنم و سپس کانالهای رسانه‌ای ترکیه را مخاطب قرار داد و گفت: من مطمئن هستم که ترکیه کانالهایی پر دل و جرات دارد که بتواند این ویدیوی مرا پخش کند وگرنه در برابر ملت کورد رسوا خواهند شد
پس از این صحبت ها خواننده های ترک با عصبانیت به حرف های او واکنش نشان دادند و شروع به خواندن سرود های ملی گرایانه و نژادپرستانه کردند
بعد شروع به توهین به او کردند و گوجه به سمتش پرتاب کردند
به او می گفتند تروریست و جدایی طلب و به او می گفتند چیزی به اسم کورد وجود ندارد
در پایان کایا مجبور به ترک مراسم شد
روز بعد رسانه های نژادپرست پانترک شروع به تهمت زدن و بدنام کردن کایا و خوانواده اش کردند
انگار یادشان رفته بود بیش از 15 سال ترکی می خواند و لحظات نابی را برایشان ساخته بود و با آهنگ هایش عاشق شده اند و زندگی کرده اند
در نهایت کایا پس از چند هفته مجبور به ترک کشور شد و با کمک همسر رئیس جمهور وقت فرانسه اقامت یک ساله ای را دریافت کرد
پس از رفتنش کایا به صورت غیابی محکوم شد و برایش 10 سال زندان در نظر گرفته شد!
چند ماه پس از این وقایع، در صبحگاه 16 نوامبر 2000 در سن43 سالگی به سبب حمله قلبی در شهر پاریس درگذشت. البته به گفتهٔ دولتمردان ترکیه و روزنامه‌های آن کشور این مرگ، یک مرگ طبیعی بود، اما عدهٔ زیادی بر این عقیده بوده و هستند که احمد کایا را از طریق مسمومیت ترور کرده‌اند، البته تا به امروز طرفداران احمد کایا پیگیر این مسئله بوده و هر از چند گاهی مطالبی در این مورد پخش و چاپ می‌کنند.

پیکر او را در گورستان پرلاشز به خاک سپردند. همسر او گؤلتن کایا هایال اوغلو با بازگرداندن جنازه‌اش به ترکیه مخالفت نمود و اعلام کرد که ترکیه کنونی شایستگی آن را ندارد که مرد بزرگی چون او در خاک‌آن دفن گردد و تا زمانیکه ترکیه به یک کشور آزاد و دموکرات تبدیل نگردیده، اجازه بازگرداندن جنازه‌اش به ترکیه را نخواهد داد.

شعار کایا احترام به عقیده و آزادی اندیشه بود و عمر خود را نیز در این راه نثار کرد.
یادش گرامی

و
مرگ بر نژادپرستی