کوفه دیگر تاب دیدن ناله های علی را نداشت

افق روز نوزدهم ماه رمضان غرق به خون گشت.

خورشید پرتلالوی آسمان ولایت، اولین ولی امر مومنین "علی علیه السلام" با چهره ی خونین سر به سجاده عشق نهاد و آه از نهاد افلاکیان برآمد گویی قَدرش تنها میان آنها شناخته شده بود. 

فرمود: فُزتُ و رب الکعبه و چه خشنود بود که به آرزوی دیرین خود رسید و سبکبار از میان دنیایی از نیرنگ و دروغ رخت بر می بندد و به دیدار معشوق خویش نائل می آید. 

علی مرتضی بسان میزان شریعت و ترازوی طریقت است و پیکره ی ارزشها و پهنه ی فضائل و نماد مهر و محبت و عشق و شفقت و ایثار و منزلت به شمار می آید. 

و عشق به او برابر با عشق به همه ی خوبیها و خیرهاست و کین به او معادل تمامی تباهی ها و بزهکاری هاست. 

علی علیه السلام تَجلّی برگزیدن سرای باقی در خاکدان فانی و صورت مُجَسم ارزشهای الهی و إلهیت ارزش مدار و مُدارا ناپذیری با هر خداگریزی و دنیا گرایی است . 

دنیا در نگاه او به حقیقت از ماده ی دُنُو و پستی گرفته شده و از همین رو آن را بسان زنی سه طلاقه می پندارد که دیگر بازگشتی در آن نیست. 

سخن از فضایل او نه کار من و دیگر آدمیان و نه کروبیان و آسمانیانی است که جز خیر نمی شناسند و جز خوبی نچشیده اند، و از همین روست که شب ریخته شدن خون خوبی و عروج جان جانان، شب قدری شناخته می شود که به قدر ارادت به او، پاداش دهند. 

⚫️کوتاه ترین دعا برای بلندترین آرزو...⚫️

?#اللهم_عجل_الولیک_الفرج ?