"هــــنــــوز آلــــیــــس" و هـمـان پـرسـش قـدیـمـی؛ "رمــــان" بـهـتـر اسـت یـا "فــــیــــلــــم"؟!
چند سال پیش فیلم "همچنان آلیس" Still Alice را دیدم. فیلم بدی نبود. کمی احساسات آن زیاد بود (دستکم برای من زیاد بود). خیلی با فیلم هایی که دست روی احساسات نازل مخاطب می گذارند راحت نیستم. البته بازی جولین مور Julianne Moore قابل توجه بود و گمان کنم به حق هم اسکار گرفت.
اخیراً و اتفاقی رمانی که این فیلم بر اساس آن ساخته شده به دستم رسید و خواندم. رمان را زنی به نام لیزا جنوا (lisa Genova) نوشته که خود پروفسور عصب شناسی و استاد دانشگاه هاروارد است. این رمان در مورد زنی به نام آلیس هالند است که خانواده ای خوب و خوشبخت دارد. او استاد برجسته دانشگاه هاروارد است و در 50 سالگی ناگهان دچار بیماری آلزایمر می شود و...
برخلاف فیلم که خیلی زود از خاطرم رفت و فراموش شد رمان به شدت تاثیرگذار و قدرتمند است و فراموش نشدنی. با توجه به تخصص نویسنده بیماری هولناک "آلزایمر" با همه ویرانگری اش بر سر مخاطب آوار می شود.
با خواندن این رمان بار دیگر به یاد پرسش قدیمی افتادم. بسیاری معتقدند فیلم های اقتباسی هر چقدر هم قوی باشند باز از منبع اصلی (رمان) پایین تر هستند و همیشه ادبیات بالاتر از سینما قرار می گیرد. باوری که به نظر من (شاید نه همیشه) اما در اکثر اوقات درست است.
