بهانه‌های زندگی برای زندگی، مساوی است با زندگی نکردن

آقای "دولت آبادی" عزیز و بزرگ می‌فرمایند:

به کجا چنین شتابان؟
آن‌جا یک قهوه خانه بود،
اما ننشستیم به نوشیدن دوتا استکان چای، چرا؟!
دنیا خراب میشد اگر دقایقی آنجا می‌نشستیم و نفری یک استکان چای میخوردیم؟!

عجله، همیشه عجله ...

کدام گوری می‌خواستم بروم؟ 
من به بهانه ی رسیدن به زندگی، 
همیشه زندگی را کشته ام ...