جان سخت همچون خرس آبی

شاید اولش تیتر که دیدید انتظار یه چیزی تو مایه های خرس گریزلی داشتید تصویر دیدید و از شمایل فضایی این موجود کلی تعجب کردید ولی بهتون قول میدم متن بخونید بیشترم تعجب خواهید کرد..

خرس آبی یا خوکچه خزه‌ای (نام علمی: Tardigrada) جانور آبزی کوچکی با هشت پا است که به عنوان گونه‌ای از پیچیده‌ترین جانوران شدت‌دوست( شدت دوست یا اکسترموفیل که بچه های میکروب شناسی حتما زیاد به گوششون خورده و میدونن چیه به اون دسته از میکرو ارگانیسم هایی میگن که نواحی و شرایط سخت ازجمله دمای خلی بالا یا خیلی پایین غلظت نمک خیلی بالا یا اکسیژن خیلی پایین حتی خلا رو واسه زندگی ترجیح میدن)  شناخته شده است.

طول بزرگ‌ترین کندرو تبار از ۱٫۵ میلی‌متر بیشتر نمی‌شود و خیلی از آنها روزهای خود را صرف خوردن جلبک‌ها و باکتری‌ها و شنا کردن در قطرات آب خزه گلسنگ‌ها می‌کنند و به همین دلیل بدن بسیاری از آنها شفاف است. آنها می‌توانند در دمای ۲۷۳- و ۱۵۱ درجهٔ سانتی‌گراد زنده بمانند و می‌توانند تا سال‌ها بدون غذا و آب به زندگی ادامه دهند. این جانوران همچنین می‌توانند در برابر فشاری بیش از فشار عمیق‌ترین اقیانوس‌ها تاب بیاورند یا در محیط خلأ بیرون از جو زمین زنده بمانند.

جالب‌ترین چیز در مورد این جانور توانایی انطباق در هر محیطی اعم از خشک، تر و در مناطقی مانند استوا، هیمالیا و … هم دیده شده‌اند. اندازه بیشتر آنها از ۰٫۳ تا ۰٫۵ میلی‌متر و بزرگترین آنها به کمتر از ۱٫۵ میلی‌متر می‌رسد و سرعت حرکت‌شان نیز آنقدر کند است که به «جانور کُندرو» یا تنبل معروف هستند.

خرس‌های آبی می‌توانند دمایی از صفر مطلق (صفر کلوین: میشه منفی 273 درجه سانتیگراد که خیلی خیلی سرده) تا دمای نقطه جوش آب را تحمل کنند. خرس‌های آبی می‌توانند در برابر پرتو خورشیدی، پرتو گاما یا پرتو یونی - به میزانی چند صد برابر آنچه که برای یک انسان کشنده است - زنده بمانند.

خرس‌های آبی می‌توانند بدون آب و غذا مدت‌های مدید (در حدود ده سال) زندگی کنند، تا حدی که میزان آب بدنشان به ۳ درصد برسد. تاردیگریدها بسیار بادوام و ماندگارند. این موجود در سال ۲۰۰۷، به همراه فضانوردان به فضا برده شد و در ۱۰ روز در خلا مورد آزمایش قرار گرفت و زنده ماند و سپس به زمین بازگردانده شد.

طول یک خرس آبی بالغ - زمانی که بطور کامل رشد کرده - به یک میلی‌متر می‌رسد. خرس‌های آبی بطور معمول چهار جفت پا دارند که هر پا چهار تا هشت پنجه دارد.

این جانوران در خزه‌ها و گلسنگها زندگی می‌کنند که با میکروسکوپ‌های معمولی هم قابل رویت هستند.

اولین خرس‌های آبی در سال ۱۷۷۳ توسط زیست‌شناس Johann August Ephraim Goeze کشف شد. از سال ۱۷۷۸ تا کنون بیش از ۵۰۰ گونه جدید خرس آبی یافت شده است. (به آلمانی: Johann August Ephraim Goeze) برای اولین بار این موجود کوچک را (به آلمانی: kleiner Wasserbär) نام‌گذاری کرد که در کشور آلمان، به خرس کوچک آبی مشهور است. نام (به انگلیسی: Tardigrade) به معنی «کندرو» بوده و در سال ۱۷۷۳ توسط لازارو اسپالانزانی (به ایتالیایی: Lazzaro Spallanzani) نام‌گذاری شد

درضمن جز اولین موجوداتی بود که به فضا فرستاده شد و چیزی حدود ده روز در خلا زنده موند و به سلامت به زمین برگشت